| Data i miejsce urodzenia |
12 maja 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 listopada 1986 |
| Małżonek | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Zofia Gomułkowa, właściwie Liwa Szoken, później Zofia Szoken (ur. 12 maja 1902 w Warszawie, zm. 27 listopada 1986 tamże[1]) – polska działaczka komunistyczna, żona Władysława Gomułki.
Urodziła się w rodzinie żydowskiej. Ze względów finansowych przerwała naukę w gimnazjum i pracowała jako robotnica w fabryce zapałek „Płomyk” na warszawskiej Pelcowiźnie. Należała do Związków Zawodowych Robotników Przemysłu Chemicznego oraz nielegalnej Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (od 1920). W latach 20. była więziona przez dwa lata za działalność antypaństwową. Pełniła obowiązki członka egzekutywy i sekretarza okręgów Warszawa i Łódź.
Od 1928 była w związku z Władysławem Gomułką, ale dopiero 21 kwietnia 1951 para wzięła ślub cywilny (jako ateiści nie chcieli zawierać małżeństwa kościelnego, a w Polsce międzywojennej nie były możliwe małżeństwa cywilne)[2][3]. Po dwóch latach urodził się ich syn Ryszard Strzelecki-Gomułka. W połowie lat 30. została ponownie aresztowana, po czym zwolniona na mocy amnestii z października 1936. W czasie II wojny światowej przebywała wraz z mężem we Lwowie (1939−1942), a od wiosny 1942 w Warszawie (u Mariana i Jadwigi Jabłońskich), gdzie podjęła pracę w fabryce oraz działała w podziemnej Polskiej Partii Robotniczej jako łączniczka. Od 1944 pracowała w KC PPR, w następnym roku została wybrana delegatką powiatu grudziądzkiego na I Zjazd PPR. W latach 40. pracowała jako sekretarka męża w Ministerstwie Ziem Odzyskanych[4]. Podczas pobytu w Krynicy, w sierpniu 1951, została aresztowana wraz z mężem przez grupę pułkownika Józefa Światły. Więzienie opuściła trzy lata później. Po październiku 1956 pełniła funkcje publiczne, między innymi członka komisji kontroli partyjnej przy Komitecie Dzielnicowym PZPR Warszawa–Śródmieście.
Zmarła w Warszawie. Została pochowana 3 grudnia 1986 na cmentarzu komunalnym (wojskowym) na Powązkach (kwatera A29-półkole II-5)[5]. Na pogrzebie pożegnalną mowę nad jej grobem wygłosił Ignacy Loga-Sowiński. Kierownictwo PZPR reprezentowała Zofia Stępień, członkini Biura Politycznego KC PZPR.
Została odznaczona za działalność społeczną i polityczną między innymi:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
