Zeng Qinghong
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1939
Ji’an

Wiceprzewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 15 marca 2003
do 15 marca 2008

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Hu Jintao

Następca

Xi Jinping

Zeng Qinghong (chiń. upr. 曾庆红; chiń. trad. 曾慶紅; pinyin Zēng Qìnghóng; ur. 30 lipca 1939) – chiński polityk, wiceprzewodniczący ChRL w latach 2003-2008.

Pochodzi z Ji’an w prowincji Jiangxi, należy do grupy etnicznej Han[1]. Jego ojciec, Zeng Shan, był weteranem walk rewolucyjnych, a po utworzeniu ChRL pełnił funkcję wiceburmistrza Szanghaju i ministra spraw wewnętrznych.

W 1960 roku wstąpił do KPCh, trzy lata później ukończył studia na Akademii Technicznej w Pekinie[2], następnie pracował jako technik w wojsku. Po rozpoczęciu reform gospodarczych przez Deng Xiaopinga podjął pracę w przemyśle naftowym i energetycznym, w latach 1979-1981 był sekretarzem Państwowej Komisji Planowania.

W połowie lat 80. przeniesiony do Szanghaju, gdzie rozpoczął współpracę z późniejszym przewodniczącym ChRL Jiang Zeminem. W latach 1984-1986 był sekretarzem generalnym szanghajskiego Komitetu Miejskiego KPCh[1]. Przez lata związany z konserwatywną frakcją Jianga i uważany za jego zausznika. Po stłumieniu przez wojsko protestów na placu Tian’anmen w 1989 roku przeniósł się wraz z Jiangiem do Pekinu.

Od 1997 do 2007 roku był członkiem Komitetu Centralnego KPCh. Jako przewodniczący Komitetu Organizacyjnego KC KPCh w latach 1999-2001 obsadził większość wysokich stanowisk partyjnych stronnikami Jiang Zemina[3]. Od 2002 do 2007 roku był szefem Centralnej Szkoły Partyjnej. W latach 2003-2008 piastował funkcję wiceprzewodniczącego ChRL.

W 2007 roku na 17. Zjeździe KPCh stracił stanowisko członka KC[4]. W latach 2007-2012 pełnił jeszcze funkcję sekretarza generalnego Komitetu Krajowego KPCh[1].

Przypisy

  1. a b c Zeng Qinghong 曾庆红. chinavitae.com. [dostęp 2013-05-10]. (ang.).
  2. Zeng Qinghong. english.peopledaily.com.cn. [dostęp 2013-05-10]. (ang.).
  3. Wen Yu: Zeng Qinghong: A Potential challenger to China's heir apparent. jamestown.org. [dostęp 2013-05-10]. (ang.).
  4. China's vice-president loses post. bbc.co.uk, 2007-10-21. [dostęp 2013-05-10]. (ang.).

Bibliografia

  • Michael Dillon, China, A Modern History, I.B.Tauris, New York 2012.
  • Lawrence R. Sullivan, Historical Dictionary of the Chinese Communist Party, Scarecrow Press, Lanham 2012.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się