Zdzięcioł
Дзятлава
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Populacja (2018)
• liczba ludności


7624[1]

Nr kierunkowy

1563

Kod pocztowy

231471

Tablice rejestracyjne

4

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zdzięcioł”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zdzięcioł”
Ziemia53°27′N 25°24′E/53,450000 25,400000
Strona internetowa

Zdzięcioł (biał. Дзя́тлава, Dziatława, ros. Дятлово, Diatłowo, jid. ‏זשעטל‎, lit. Zietela) – miasto na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, siedziba administracyjna rejonu zdzięcielskiego, 47 km od Lidy. Liczy 7624 mieszkańców (2018).

Położenie

Okoliczne miasta:
Szczuczyn Brzozówka Nowogródek
Mosty
Wołkowysk Słonim Baranowicze

Historia

Pierwsze wzmianki na temat miejscowości pochodzą z 1498 roku, kiedy została przyznana księciu Konstantemu Ostrogskiemu, na którego polecenie wybudowano drewniany zamek. W XVII wieku Zdzięcioł stał się własnością Lwa Sapiehy, który nakazał wznieść przy głównym placu miasta katolicki kościół, poświęcony w 1646 roku, a odnowiony 1743 roku po pożarze, który strawił znaczną jego część. W styczniu 1708, podczas wielkiej wojny północnej w Zdzięciole tydzień spędził car Rosji Piotr I Wielki. W XVIII w. miasto przeszło w ręce Stanisława Sołtana, który odnowił wybudowaną w 1751 barokową rezydencję Radziwiłłów.

Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie słonimskim województwa nowogródzkiego[2]. Siedziba administracyjna gminy Zdzięcioł w województwie nowogródzkim II Rzeczypospolitej.

Po upadku powstania listopadowego dobra zostały skonfiskowane przez zaborcę w ramach represji za udział w powstaniu pułkownika wojska polskiego Adama Sołtana. Za II Rzeczypospolitej miasto było siedzibą wiejskiej gminy Zdzięcioł, przynależącej początkowo do okręgu brzeskiego i okręgu nowogródzkiego, a od 1921 do województwa nowogródzkiego.

Do II wojny światowej większość mieszkańców była pochodzenia żydowskiego. W 1942 roku hitlerowcy zabili około 1500 Żydów ze Zdzięcioła i okolic.

 Zobacz też: Getto w Zdzięciole.

W okolicy mieszkała grupa mówiąca dialektem języka litewskiego, obecnie zanikła.

Zabytki

Kościół Wniebowzięcia NMP
  • Kościół katolicki pw. Wniebowzięcia NMP – Barokowy, fundacji podskarbiego litewskiego Kazimierza Lwa Sapiehy, zbudowany w l. 1624-46. Jest to świątynia jednonawowa, z półkoliście zamkniętym prezbiterium. Trójkondygnacyjna fasada flankowana jest przez dwie czworoboczne wieże nakryte barokowymi hełmami, pomiędzy którymi znajduje się ozdobny szczyt. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami, a prezbiterium – sklepieniem krzyżowym. W bogatym wyposażeniu wyróżnia się 7 rokokowych stiukowych ołtarzy. Ołtarz główny jest dwukondygnacyjny, ozdobiony figurami świętych, kolumnami, pilastrami, gzymsami, ozdobnymi wazami i kartuszami. Na uwagę zasługują także rokokowa ambona i organy Wacława Biernackiego z początku XX wieku.
Pałac Radziwiłłów w 2010 roku
  • Pałac Radziwiłłów, zbudowany najprawdopodobniej dla ks. Michała Radziwiłła ok. poł. XVIII w., został wzniesiony na miejscu wcześniejszego zamku Ostrogskich. W końcu XVIII w. przebudowali go Sołtanowie, a po konfiskacie dóbr pałac został zamieniony przez rosyjskiego zaborcę na koszary kawaleryjskie, a następnie na więzienie. W okresie międzywojennym mieściła się w nim szkoła. Po II wojnie światowej umieszczono tu szpital miejski. W obecnej postaci jest to budynek dwukondygnacyjny, na planie prostokąta, z płytkim ryzalitem centralnym od frontu, zwieńczonym niskim frontonem o płynnych liniach i znacznie głębszym ryzalitem od strony ogrodu. Elewacje ozdabiają pilastry i rokokowe sztukaterie w postaci motywów heraldycznych, girland i medalionów. Okna ozdobione są nadokiennikami różnych kształtów. Nie zachował się zespół dawnych zabudowań gospodarczych oraz wspaniały park krajobrazowy otaczający niegdyś pałac.
  • Cmentarz katolicki i kaplica cmentarna z 1813 roku.
Cerkiew Przemienienia Pańskiego

Urodzeni w mieście

Przypisy

  1. Численность населения на 1 января 2018 г. и среднегодовая численность населения за 2017 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского т... [online], www.belstat.gov.by [dostęp 2019-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-05].
  2. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 98.
  3. Феофан (Семеняко). [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

Linki zewnętrzne


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się