W 1905 rozpoczął studia w SSP w Kijowie, które w latach 1906–1911 kontynuował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1917 wspólnie z bratem Andrzejem Pronaszko i Tytusem Czyżewskim założył grupę artystyczną Ekspresjoniści Polscy (w 1919 przemianowana na Formistów). W latach 1919–1920 pracował dla teatru „Reduta” jako scenograf, zaś w 1925–1926 dla Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Warszawie. Od 1920 wykładał w Wolnej Szkole Malarstwa Ludwiki Mehofferowej w Krakowie. W latach 1923–1924 był kierownikiem katedry malarstwa monumentalnego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1933 współzałożyciel teatru Cricot, dla którego projektował dekoracje i kostiumy. Od 1945 był profesorem, a w latach 1949–1951 rektorem ASP w Krakowie[3].
Brał udział w wielu oficjalnych zagranicznych wystawach polskiej sztuki. Jego twórczość malarska związana jest z formizmem i koloryzmem.
↑Nagrody państwowe za rok 1953, „Dziennik Polski”, 9, nr 173 (2948), s. 7 [dostęp 2024-03-21].
↑Nagrody państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki, „Życie Warszawy”, 12, nr 173 (3656), s. 5 [dostęp 2024-03-21].
↑Śp. Zbigniew Pronaszko [online], Grobonet [dostęp 2024-03-21].
↑M.P. z 1955 r. nr 81, poz. 966 „w związku z 70 rocznicą urodzin za wybitne zasługi w dziedzinie sztuk plastycznych”.
↑M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58 „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w diedzinie kultury i sztuki”.
↑M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
Notka biograficzna i galeria obrazów na stronie artyzm.com
Zbigniew Pronaszko, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21].
Instituto Polaco de Cultura (Madrid): Artola, Inés R. (2015), Formiści: la síntesis de la modernidad (1917 – 1922). Conexiones y protagonistas, Granada: Libargo. culturapolaca.es. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. ISBN 978-84-938812-7-6
-POL,_Krak%C3%B3w.jpg)
