Zakres działania, zadania i funkcjonowanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych określają art. 66–72 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1230) oraz statut ZUS (Dz.U. z 2021 r. poz. 431).
Historia
Zakład Ubezpieczeń Społecznych został utworzony w 1934 roku po kilkuletnim procesie reformowania systemu ubezpieczeń społecznych. ZUS powstał na mocy ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznem (Dz.U. z 1933 r. nr 51, poz. 396) i rozporządzenia prezydenta RP Ignacego Mościckiego z dnia 24 października 1934 roku o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym (Dz.U. z 1934 r. nr 95, poz. 855). Rozporządzenie to doprowadziło do połączenia 5 instytucji (Izby Ubezpieczeń Społecznych, Zakładu Ubezpieczenia na Wypadek Choroby, Zakładu Ubezpieczenia od Wypadków, Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych, Zakładu Ubezpieczenia Emerytalnego Robotników) w jeden podmiot, nazwany Zakładem Ubezpieczeń Społecznych[1].
W 1955 r. ZUS został zlikwidowany na mocy dekretu o przekazaniu wykonywania ubezpieczeń społecznych związkom zawodowym, a jego funkcje przejęły związki zawodowe, Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej oraz rady narodowe. W 1960 roku doszło jednak do reaktywacji instytucji na mocy ustawy z dnia 13 kwietnia 1960 r. o utworzeniu komitetu pracy i płac oraz o zmianach właściwości w dziedzinie ubezpieczeń społecznych, zaopatrzeń i opieki społecznej[1].
W 1987 w uznaniu wybitnych zasług w wieloletniej działalności na rzecz realizacji i rozwoju świadczeń społecznych oraz za nowoczesne rozwiązania organizacyjne, usprawniające obsługę ubezpieczeniową obywateli, ZUS został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[2].
Najważniejsze zadania
Realizacja przepisów o ubezpieczeniach społecznych:
Stwierdzanie i ustalanie obowiązku ubezpieczeń społecznych,
Ustalanie uprawnień do świadczeń oraz wypłacanie świadczeń,
Ubezpieczenie wypadkowe: 0,40 do 8,12% (zależy od PKD i liczby zgłoszonych przez płatnika wypadków) podstawy wymiaru składki.
Wysokość stóp procentowych na ubezpieczenia społeczne ustala Parlament[4].
Podstawa wymiaru składek zależy od tytułu do ubezpieczenia. Może być to osiągnięty przychód, zadeklarowana kwota lub kwota określona w odrębnych przepisach.
Połowa składki emerytalnej (tj. 9,76% podstawy wymiaru) jest opłacana przez ubezpieczonego, a druga połowa przez płatnika (pracodawcę). Składka rentowa jest finansowana w innych proporcjach, odpowiednio po 1,5% od ubezpieczonego i 6,5% od płatnika. Składka chorobowa jest w całości finansowana przez ubezpieczonego. Składka wypadkowa jest w całości finansowana przez płatnika.
W przypadku ubezpieczonych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, umowy-zlecenia lub prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą (przedsiębiorców) wszystkie ubezpieczenia społeczne są obowiązkowe. Wyjątkiem jest ubezpieczenie chorobowe, które jest dobrowolne dla zleceniobiorców i przedsiębiorców. Rezygnacja z tego ubezpieczenia skutkuje rezygnacją z prawa do świadczeń z ubezpieczenia chorobowego (m.in. zasiłków chorobowych i macierzyńskich).
Osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą w całości finansują swoje składki, gdyż są jednocześnie ubezpieczonym i płatnikiem[5].
Stawki innych składek pobieranych przez ZUS
Oprócz składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) ZUS pobiera również inne składki, które są przekazywane właściwym podmiotom[6]:
Zdrowotne – 9% podstawy wymiaru składki, przekazywane do NFZ
Fundusz Pracy – 2,45%, przekazywane do instytucji rynku pracy (PUP, WUP)
Fundusz Emerytur Pomostowych (FEP) – obowiązuje od 01.01.2010 r. – pobierany za pracowników pracujących w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze 1,5%.
Struktura organizacyjna ZUS i zatrudnienie
Prezes ZUS – powoływany jest przez Prezesa Rady Ministrów
Zarząd – liczy od 2 do 4 członków powoływanych przez Radę Nadzorczą na wniosek Prezesa ZUS
Rada Nadzorcza (powoływana na pięcioletnią kadencję) w tym: trzech członków Rady, w tym przewodniczącego, powołuje się na wniosek ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, złożony w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, po jednym członku Rady powołuje się na wniosek każdej reprezentatywnej organizacji pracodawców, również po jednym członku Rady powołuje się na wniosek każdej reprezentatywnej organizacji związkowej, jednego członka Rady powołuje się na wniosek ogólnokrajowych organizacji emerytów i rencistów.
członkowie Rady powołani na wniosek ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych:
Przeciętne zatrudnienie w ZUS w 2017 wyniosło 45.164 w przeliczeniu na pełne etaty. W porównaniu z zatrudnieniem planowanym było niższe o 115 etatów (o 0,25%), a w stosunku do 2016 – niższe o 821 etatów (1,8%)[9].
Budowa KSI ZUS trwała oficjalnie od 1997 roku, kiedy podpisano umowę z Prokomem, do 2010 roku, kiedy umowa ta wygasła i dokonano ostatecznego odbioru systemu, przejmując majątkowe prawa autorskie do kodu źródłowego i dokumentacji systemu, którymi wcześniej nie dysponował. Równocześnie ZUS podpisał nową, trzyletnią umowę z Asseco o wartości 249 mln zł na utrzymanie systemu[12].
Sposób prowadzenia projektu oraz zapisy umowy podpisanej po stronie ZUS przez Annę Bańkowską były wielokrotnie przedmiotem krytyki. Przede wszystkim zwracano uwagę na błędy funkcjonowania systemu, brak egzekwowania ich naprawy ze strony zamawiającego oraz zawyżone koszty budowy systemu[13][14].
W styczniu 2008 Gazeta Wyborcza poinformowała, że ZUS nie przelał na konta emerytalne milionów kobiet składek za urlopy macierzyńskie i wychowawcze w latach 1999–2001, przez co mogą otrzymać one niższe emerytury. ZUS tłumaczy to błędem systemu komputerowego[15].
W 2012 roku Urząd Zamówień Publicznych wskazał na liczne nieprawidłowości w sposobie przedłużenia umowy na budowę Kompleksowego Systemu Informatycznego (KSI)[16].
Dzięki informatyzacji koszt utrzymania ZUS systematycznie maleje od 2,25% zarządzanych środków z FUS (3773,6 mln zł) w 2010 r. do 1,76% (3430,0 mln zł) wg planu ZUS na 2015 r.[17]
ZUS jako jedna z pierwszych instytucji publicznych w Polsce uruchomił w pełni funkcjonalny eUrząd (Platforma Usług Elektronicznych), w którym do 2015 r. zarejestrowało się ponad milion użytkowników[18]. Za pomocą PUE można wysyłać do ZUS elektroniczne dokumenty i wnioski oraz otrzymywać elektroniczne odpowiedzi, a także rozmawiać z konsultantami za pośrednictwem usługi czat lub komunikatora Skype[19]. Od stycznia 2016 r. za pomocą PUE lekarze mogą wystawiać elektroniczne zwolnienia lekarskie[20].
ZUS otrzymał nagrodę WEKTORY 2012 za „uruchomienie Platformy Usług Elektronicznych i udowodnienie, że administracja publiczna może wprowadzać nowoczesne narzędzia przyjazne zarówno obywatelom, jak i przedsiębiorcom.”[21][22][23] Computerworld uznał ZUS za lidera e-administracji i nagrodził go w konkursie Lider Informatyki 2012 za uruchomienie PUE ZUS oraz wprowadzenie elektronicznego kierowania ruchem w placówkach ZUS.[24]
Redakcja Computerworld uhonorowała KSI nagrodą podczas gali konkursu Lider Informatyki 2017 przy okazji 20-lecia istnienia Kompleksowego Systemu Informatycznego ZUS. Redakcja doceniła KSI za gromadzenie i przetwarzanie ok. 300 terabajtów danych, obsługę 25 milionów obywateli i wykonywanie 250 tysięcy operacji na sekundę[25].
Budynki ZUS
W latach 2004–2006 NIK stwierdził, że „Zakład wynajmował lokale w miejscowościach, w których taniej było mieć własne budynki” i „jednocześnie Zakład budował biura w miastach, gdzie zwrot kosztów przekraczał dziesięć lat”[26]. Według wewnętrznych kryteriów ZUS, przy wyborze realizowanych inwestycji budowanych, istotną rolę odgrywały także czynniki inne niż zmniejszenie kosztów najmu, jak np. powierzchnia użytkowa na osobę i maksymalny jednostkowy koszt zadania[27].
Zarządy niektórych oddziałów ZUS podejmowały się budowania nowych siedzib zakładu, których koszty pochłaniały wiele milionów złotych[28]. Na przykład oddział ZUS w Wałbrzychu argumentował, że „czystą oszczędnością” jest budowa nowej siedziby za 40 mln zł, co przy rocznej cenie wynajmu dotychczasowych biur wynoszącej 200 tys. zł wystarczyłoby na 200 lat wynajmu[29].
W 1999 w wyniku transakcji z firmą „Infolex” łódzki oddział ZUS kupił za 25 milionów złotych biurowiec i grunty, podczas gdy szacunkowa wartość nieruchomości wynosiła ok. 11 mln. Prokuratura wszczęła śledztwo i w wyniku procesu 11 lipca 2008 łódzki sąd rejonowy skazał byłego dyrektora oddziału łódzkiego ZUS Bolesława Parzyjagłę na wyrok dwóch lat więzienia w zawieszeniu na pięć lat za działanie na szkodę ZUS i narażenie go na stratę 14,5 mln zł[30].
Kompleks budynków Centrali ZUS w Warszawie i Centralnego Ośrodka Obliczeniowego otrzymał prestiżową nagrodę „Budowy Roku 2007” (I miejsce) przyznaną przez Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa, Ministerstwo Infrastruktury i Główny Urząd Nadzoru Budowlanego. Nagrodę przyznano za wyróżniające się wyniki realizacyjne[31].
Budynki ZUS są w większości przystosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchu[32]. W większości placówek dostępne są urzędomaty, w których można złożyć dokumenty w formie papierowej po godzinach pracy placówek[33]. W 2022 w VII edycji Konkursu Architektoniczno–Urbanistycznego „Lider Dostępności” ZUS otrzymał wyróżnienie specjalne jako instytucja konsekwentnie prowadząca politykę dostępności architektonicznej. Jury konkursu zwróciło uwagę, że w wielu miejscach w Polsce oddziały ZUS wyznaczają nowy standard obsługi klientów z niepełnosprawnościami[34][35].
Od 2004 roku kontrowersje budzą nagłe zmiany interpretacji przepisów o zawieszeniu działalności gospodarczej[40], które skutkowały ściąganiem przez ZUS rzekomo zaległych składek po latach od zawieszenia działalności gospodarczej zgodnie z zaleceniami ZUS[41], w wielu przypadkach także po wydaniu przez ZUS zaświadczeń o niezaleganiu ze składkami[42][43]. W 2011 roku przygotowany został pozew zbiorowy w tej sprawie[44]. ZUS praktykuje również arbitralne reinterpretowanie decyzji o przyznaniu emerytury, co skutkuje jej odebraniem w wyniku niejawnego postępowania po kilku latach od rozpoczęcia jej wypłacania[45]. W 2009 roku postępowanie takie zostało uznane za niezgodne z prawem międzynarodowym wyrokiem ETPC[46]. ZUS ignoruje również wyroki sądowe oraz interpretacje MPiPS w zakresie oskładkowania umów o dzieło zawieranych z krewnymi[47].
Krytykowana jest także praktyka maksymalnego opóźniania egzekucji rzeczywistych lub też domniemanych roszczeń wobec ZUS. Dzięki temu większość rzekomych dłużników nie posiada już żadnych dowodów potwierdzających opłacenie składek[48].
W 2012 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka zarzucił ZUS naruszanie prawa obywateli do dobrej administracji. Poszkodowane przez ZUS osoby w wieku przedemerytalnym najpierw otrzymały od ZUS emeryturę i rezygnowały z pracy, a po kilkunastu miesiącach była ona im odbierana w trybie decyzji administracyjnej ZUS. Trybunał podkreślił, że decyzje o odebraniu emerytur były zgodne z prawem i przeważnie zasadne, ale zasady dobrej administracji naruszało postępowanie ZUS w tych przypadkach – najpierw nieuzasadnione przyznanie świadczeń, a następnie odebranie ich w trybie natychmiastowym, bez weryfikacji przed sądem, a następnie przewlekłe postępowanie sądowe, w trakcie którego poszkodowane osoby były pozbawione środków do życia[49].
W 2014 roku NIK wskazała na szereg negatywnych praktyk ZUS w zakresie egzekucji zaległych składek[50]:
ZUS, pomimo wdrożenia KSI, nie zna rzeczywistego stanu zaległości ze strony podmiotów zobowiązanych do płacenia składek; prace nad wdrożeniem dodatkowego systemu e-SEKIF rozpoczęto dopiero w 2013 roku;
ZUS nierówno traktuje podmioty zalegające ze składkami, wybiórczo tolerując nawet znaczne zaległości;
przewlekłość w egzekwowaniu należności stwierdzono w 75% oddziałów ZUS.
W rezultacie łączne, wieloletnie zaległości w stosunku do ZUS sięgają 55 mld zł. Ich ściągalność wahała się (wg NIK) od 4,7% w 2010 r. do 6,2% w 2012 r. pomimo wykorzystania przez ZUS całego spektrum narzędzi egzekucyjnych (administracyjnych i karnych)[51].
Zobacz też
Zobacz kolekcję cytatówo Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Wikicytatach
↑Ludwik Hass: Zbigniew Skokowski. [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [on-line]. Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2014-11-23].
↑Odwołanie prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – Kancelaria Prezesa Rady Ministrów – Portal Gov.pl [online], Kancelaria Prezesa Rady Ministrów [dostęp 2024-01-10](pol.).
↑ZUS podpisał umowę z Asseco. ZUS, 8 października 2010. [dostęp 2010-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 grudnia 2010)].
↑Krystyna Doliniak: Maszyneria Trurla za Trzy miliardy. Forbes, 07.02.08.
↑Piotr Piętak: ZUS – prawdziwe porażki i sukcesy. Computerworld, 2010.
↑WEKTORY 2012 – Laureaci, oryginalna strona działa – zawiera nagranie z wręczania nagród (duży rozmiar strony), pracodawcyrp.pl [dostęp 2013-07-11] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-15].
↑GrzegorzG.StechGrzegorzG., Dwie dekady giganta – Computerworld – Wiadomości IT, biznes IT, praca w IT, konferencje [online] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-12].
↑LeszekL.KostrzewskiLeszekL., Nasz drogi ZUS [online], gazetapl, 12 marca 2008 [dostęp 2022-01-14](pol.).
↑Koszty funkcjonowania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [pdf], Najwyższa Izba Kontroli, 12 marca 2008, s. 5, 9, 46 [dostęp 2022-01-14].
↑Zobacz, na co ZUS wydaje nasze miliardy. Wirtualna Polska, 23 lipca 2009.
↑Prezes ZUS zatrzymany. Będą zarzuty korupcyjne. TVN24.pl, 2009-09-08. [dostęp 2009-09-08].
↑ZUS zmienił saunę w… szafę. Kulisy absurdalnych praktyk. GS24, 2012.
↑Gdzie jest sauna kupiona przez ZUS?. gazeta.pl, 2010.
↑Interpelacja nr 1425 do ministra pracy i polityki społecznej. Gover.pl, 2006. [dostęp 2011-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-19)].
↑„Osoba, która czasowo zaprzestaje prowadzenia działalności, na formularzu ZUS ZWUA jako kod przyczyny wyrejestrowania z ubezpieczeń podaje kod przyczyny wyrejestrowania 100 (ustanie tytułu do ubezpieczeń), a na formularzu ZUS ZWPA podaje kod przyczyny wyrejestrowania płatnika 111 (zaprzestanie prowadzenia działalności)” Barbara Zaborska-Stępień, dyrektor Departamentu Ubezpieczeń i Składek ZUS: Pismo ZUS z 4 marca 2005 r. sygn. w sprawie zawieszania pozarolniczej działalności gospodarczej Fuu 400-307. Rzeczpospolita, 23 marca 2005.
↑Za błędy urzędników płacimy wszyscy. Jak zawsze. Dziennik Polski, 2010.