Wolfgang Beinert (ur. 6 października 1960 we Frankfurcie n. Menem, Niemcy) – niemiecki grafik, designer i typograf.
W 2002 amerykańskie czasopismo „Graphis” uznało go za jednego najważniejszych współczesnych europejskich projektantów[1]. Jego prace były prezentowane między innymi na Targach Książki we Frankfurcie, w Ginza Graphic Gallery w Tokio, na London Design Festival i na Istanbul Design Week. W 2001 Instytut Goethego przygotował wystawę retrospektywną prac Beinerta, podsumowującą jego dotychczasowe osiągnięcia[2]. W środowisku kreatywnym Beinert działa również jako krytyk branży reklamowej i projektanckiej. Mieszka, pracuje i wykłada w Berlinie.
Urodził się jako najstarszy z trzech braci. Jest wnukiem śpiewaka operowego, Paula Beinerta. Dzieciństwo spędził w Bad Hindelang w Alpach Algawskich. Jako siedmiolatek otrzymał w prezencie od przyjaciela rodziny Beinertów swój pierwszy aparat fotograficzny (aparat skrzynkowy Agfa Box) i to spowodowało, że zainteresował się fotografią. W latach 70. uczęszczał do klasycznego Gimnazjum św. Stefana w Augsburgu. Tam odkrył swoją pasję do projektowania. W końcu lat 70. wygrał konkurs zorganizowany przez firmę fotograficzną Ilford. Było to jego pierwsze poważne osiągnięcie, po którym zapisał się do Wyższej Szkoły Filmowej w Monachium. W 1990 założył agencję reklamową w Augsburgu, w 1992 – studio graficzne. W Monachijskim Towarzystwie Typograficznym poznał typografa Güntera Gerharda Langego, który rozbudził w nim zainteresowanie typografią. W połowie 1994 roku przeprowadził się do Rzymu, a potem do Monachium (1999), gdzie otworzył swoje atelier. W 2001 uruchomił Typolexikon – projekt on-line poświęcony typografii. W 2003 założył w Monachium Typoakademie – szkołę, za pośrednictwem której prowadzi wykłady z typografii i komunikacji wizualnej. W latach 2004–2006 wykładał na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Monachium. W 2007 przeprowadził się do Berlina. W 2010 zainicjował Designcenter Berlin – przedsięwzięcie mające na celu wspieranie przemysłów kreatywnych w Berlinie. W 2013 Designcenter Berlin zmieniło nazwę na „Berliner Gestalten” i funkcjonuje obecnie jako niezależna inicjatywa obywatelska wspierająca społeczne zaangażowanie w życie Berlina.
Wolfgang Beinert jest autorem wielu projektów graficznych i typograficznych, między innymi identyfikacji wizualnej dla Instytutu Goethego oraz prac dla takich przedsiębiorstw i organizacji, jak: Leica, BMW, Chanel, Amnesty International, Klub Rzymski[3]. Specjalizuje się w ekskluzywnych drukach akcydensowych: broszurach, papierach firmowych, folderach, zaproszeniach. Projekty Beinerta wyróżniają się zamiłowaniem do detalu oraz szlachetnych materiałów. Chętnie łączy tradycyjne metody introligatorskie z bardziej współczesnymi rozwiązaniami. Bardzo charakterystyczne są dla niego wydłużone, panoramiczne formaty (ilustracji, papieru).
Od 2001 Beinert publikuje w Internecie Typolexikon – niemieckojęzyczny popularnonaukowy podręcznik zachodnioeuropejskiej typografii. Typolexikon zbiera informacje między innymi na temat historii pisma (paleografii), typografii, znanych typografów, krojów pism i ich klasyfikacji. Poza teoretycznymi podstawami w Typolexikonie opisywane są na bieżąco nowe zjawiska z dziedziny typografii. Artykuły zawierają z reguły rozbudowaną bibliografię, odsyłającą do szerszych opracowań. Różnorodne hasła przedstawiają historyczny rozwój pisma i druku, dlatego Typolexikon służy również badaczom tych dziedzin wiedzy, które łączą się z historią pisma.
W 2001 Wolfgang Beinert opracował klasyfikację pism dla DTP – Beinert-Matrix[5]. Klasyfikacja porządkuje cyfrowe kroje pism (fonty), zdigitalizowane kroje pism drukarskich oraz znaki obrazkowe. Ma ona służyć przede wszystkim projektantom graficznym do optymalizacji programów obsługujących fonty. Beinert wyróżnia dziewięć głównych grup, a w ich obrębie – również podgrupy:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.