ResponseEve, a responsive template by SiGa

Wojska Lądowe Federacji Rosyjskiej

Państwo	Rosja
Siły zbrojne	Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej
Data utworzenia	7 maja 1992
Proporzec

Wojska Lądowe Federacji Rosyjskiej (ros. Сухопутные войска Российской Федерации) – jeden z trzech podstawowych rodzajów Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (obok Sił Powietrzno-Kosmicznych Federacji Rosyjskiej i Marynarki Wojennej).

Wojska Lądowe są najliczniejszym i najbardziej zróżnicowanym pod względem uzbrojenia i metod działań bojowych rodzajem Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, przeznaczonym do odparcia agresji wroga na kontynentalnych teatrach działań wojennych, ochrony integralności terytorialnej i interesów narodowych Federacji Rosyjskiej^[1]. W ich skład wchodzą: Wojska Zmechanizowane, Wojska Pancerne, Wojska Rakietowe i Artyleria, Wojska Obrony Powietrznej, zwiadowcze formacje i jednostki wojskowe, Wojska Inżynieryjne, Wojska Obrony Radiologicznej, Chemicznej i Biologicznej i Wojska Łączności^[1].

Powstanie i rozwój Wojsk Lądowych Federacji Rosyjskiej

Federacja Rosyjska jako prawny następca ZSRR przejęła również kontrolę nad jego siłami zbrojnymi. W 1991 roku w wojskach lądowych Armii Radzieckiej służyło około 1,4 mln żołnierzy, w tym 1 mln poborowych. W latach dziewięćdziesiątych liczba żołnierzy była sukcesywnie redukowana, a w 2001 spadła do 321 tys., w tym 190 tys. służby zasadniczej.
W końcu pierwszej dekady XXI wieku wojska lądowe liczyły według różnych danych od 230 tys., łącznie z poborowymi, do 360 tys. żołnierzy, z czego 190 tys. stanowili poborowi^[2].

Obowiązujący od 2008 „Plan przebudowy SZ FR do 2016 roku” oraz „Kierunki dalszego rozwoju do 2020 roku” zakładały do końca 2012 roku włączenie wszystkich związków operacyjnych i taktycznych w skład komponentu stałej gotowości bojowej. Do grudnia 2009 roku planowano zakończyć reorganizację struktur wojsk lądowych. Docelowo z około 1890 jednostek wojskowych planowano utrzymać jedynie około 172. W ramach reorganizacji pełne usamodzielnienie związków taktycznych umożliwiło rezygnację z ociężałej struktury armia - dywizja - pułk na korzyść formowanych korpuśno-brygadowych zespołów zadaniowych o większej elastyczności działania. Na poszczególnych kierunkach operacyjno-strategicznych rozformowano 23 z 24 utrzymywanych dywizji, w tym cztery pancerne, szesnaście zmechanizowanych i trzy forteczne. Potrzeba zabezpieczenia rosyjskich interesów w Arktyce dała podstawę do formowania brygad posiadających zdolności do działania w warunkach arktycznych. W lipcu 2012 rozpoczęto formowanie w rejonie Murmańska i Archangielska arktycznych brygad. Do grudnia 2012 zakończono proces przekazywania 200 Brygady Zmechanizowanej z Pieczengoły w podporządkowanie Wojsk Brzegowych Floty Północnej. Oprócz niej Flocie Północnej podlegają: 61 Brygada Piechoty Morskiej w Sputniku i 80 Arktyczna Brygada Zmechanizowana w Alakurtti ^[3].
W procesie reorganizacji do 2020 zdecydowano się na formowanie kolejnych 26 brygad. W ramach korekty programu, w lutym 2013 rozpoczęto jednak odtwarzanie 4 Kantemirowskiej Dywizji Pancernej oraz 2 Tamańskiej Dywizji Zmechanizowanej z Zachodniego OW. Wynikało to z chęci kontynuacji tradycji bojowych historycznych jednostek oraz specyfiki tego kierunku operacyjno-strategicznego.

W 2012 przystąpiono do kolejnego etapu zwiększania potencjału militarnego Rosji. Zintensyfikowano proces szkolenia wojsk. Przygotowywano je nie tylko do prowadzenia operacji regionalnych, ale też do ewentualnego dużego konfliktu z NATO. Charakterystyczna była korelacja między działaniami ćwiczebnymi a wykorzystywaniem sił w czasie prowadzenia faktycznych działań militarnych, takich jak aneksja Krymu czy wkroczenie do Donbasu. Testowano też scenariusze konfliktów na różnych frontach, od Polski i krajów bałtyckich, przez Ukrainę i Kaukaz, po Daleki Wschód i Arktykę. To, co łączy wszystkie te odcinki, to jeden wróg: USA, NATO i ich sojusznicy^[4].

 Osobne artykuły: Aneksja Krymu przez Rosję i Wojna we wschodniej Ukrainie.

W grudniu 2015, w czasie rozszerzonego kolegium Ministerstwa Obrony FR, w obecności prezydenta Władimira Putina, minister obrony generał Siergiej Szojgu złożył raport o stanie sił zbrojnych. Wynikało z niego, że stopień ukompletowania jednostek wzrósł do 92%, o 10% zwiększono liczbę żołnierzy kontraktowych i po raz pierwszy armia rosyjska liczyła mniej szeregowych poborowych niż kontraktowych. Szojgu poinformował również, że sformowano osiem nowych brygad, a do wojsk dostarczono dwa brygadowe systemy rakietowe „Iskander-M”, 1772 czołgi i pojazdy opancerzone, 148 zestawów rakietowo-artyleryjskich oraz 2292 samochody różnego typu i przeznaczenia. W rezultacie tych dostaw, nowoczesne uzbrojenie w wojskach lądowych stanowiło pod koniec 2015 roku ponad 35%^[5].

Jednostki wojsk lądowych

Pod koniec 2015 w wojskach lądowych funkcjonowało^[6]:

• jedenaście armii (1 APanc, 6 A, 20 A, 49 A, 58 A, 2 A, 41 A, 5 A, 29 A, 35 A i 36 A)
• jedna dywizja pancerna (4 Kantemirowska DPanc)
• cztery brygady pancerne, w tym jedna w trakcie formowania
• dwie dywizje zmechanizowane (2 Tamańska DZ i 201 DZ)
• trzydzieści cztery brygady zmotoryzowane o różnej organizacji i wyposażeniu
• jedna dywizja forteczna (18 DFort)
• osiem brygad artylerii
• cztery brygady artylerii rakietowej
• jeden pułk artylerii rakietowej
• dziewięć brygad rakiet operacyjno-taktycznych (w tym sześć wyposażonych w zestawy 9K720 Iskander-M/K)
• dziewięć brygad przeciwlotniczych
• cztery brygady inżynieryjne
• jedna brygada MP
• dziesięć pułków chemicznych
• dziesięć brygad logistycznych

Uzbrojenie wojsk lądowych

Podstawowe uzbrojenie wojsk lądowych (2018)^[7]:

• 2700 czołgów (1700 T-72, 450 T-80 i 350 T-90),
• 5400 opancerzonych wozów piechoty (w tym: 500 BWP-1, 3000 BWP-2, 500 BWP-3, 100 BTR-80 i 600 BTR-82)
• ponad 6000 transporterów opancerzonych
• ponad 1200 opancerzonych wozów rozpoznawczych,
• ponad 4180 systemów artyleryjskich,
• 120 taktycznych zestawów rakietowych,
• ponad 1570 przeciwlotniczych zestawów rakietowych,
• zestawy przenośnych przeciwpancernych i przeciwlotniczych pocisków kierowanych,
• bezzałogowe aparaty latające.

Nadwyżka sprzętu jest przechowywana w składnicach jako rezerwa mobilizacyjna. Stanowi ją technika bojowa wycofywana z jednostek operacyjnych. Szacuje się, że zmagazynowane na potrzeby wojsk lądowych zapasy mobilizacyjne mogą być następujące^[8]:

• 17 500 czołgów (2800 T-55, 2500 T-62, 2000 T-64, 7000 T-72, 3000 T-80 i 200 T-90),
• ponad 2000 opancerzonych wozów rozpoznawczych (głównie BRDM-2),
• 8500 opancerzonych wozów piechoty (w tym: 7000 BWP-1 i 1500 BWP-2),
• 6000 transporterów opancerzonych (2000 MTLB i 4000 BTR-60/70),
• 22 565 systemów artyleryjskich oraz 2000 przeciwpancernych armat kalibru 100 mm (T-12/MT-12).
• taktyczne zestawy rakietowe,
• przeciwlotnicze zestawy rakietowe,
• przenośne zestawy przeciwpancerne i przeciwlotnicze pociski kierowane

Dowódcy Wojsk Lądowych

• od maja 2014 – gen. płk Oleg Salukow^[9]

Przypisy

Bibliografia

• Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
• Robert Janik: Zmiany organizacyjno-funkcjonalne w Silach Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. W: Szymon Markiewicz (red.): Rosyjska wizja prowadzenia operacji militarnych. Warszawa: Akademia Sztuki Wojennej, 2018. ISBN 978-83-7523-671-2.
• Marek Żyła: Obwód Kaliningradzki w polityce bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. Warszawa: Akademia Sztuki Wojennej, 2018. ISBN 978-83-7523-643-9.