12 czerwca 1951 do Wojniłowa włączono wsie Siółko i Pawlikówka. Pawlikówa jest ponownie samodzielną wsią.
Położenie
Osiedle leży pomiędzy Kałuszem a Bursztynem. Do obydwu miejscowości jest po ok. 20 km.
Historia
XIV w. – zapis o wsi Prokopiówka (z niej powstał Wojniłów),
XV w. (1443) – pierwsze wzmianki o Wojniłowie,
XVI w. (1552) – prawa miejskie (potwierdzenie), herb to złoty lew z obręczą w przednich łapach stojący przed ceglanym murem, tło tarczy niebieskie (wzorowany na herbie Prawdzic, którym posługiwali się Gidzińscy, ówcześni właściciele Wojniłowa).
około 950 wojniłowskich Żydów Niemcy wysiedlili do innych miejscowości – 150 do Żurawna a 800 do Stanisławowa. 147 Żydów rozstrzelali na miejscu[3],
5 kwietnia 1944 ukraińscy nacjonaliści zabili w Wojniłowie 11 osób i spalili 43 gospodarstwa[4]. W całym 1944 roku z ich rąk zginęło 37 mieszkańców miasta[5],
od 1960 miejscowość ma status osiedla typu miejskiego.
W okresie międzywojennym założone zostało Koło Ziemian Polskich. W okolicznych wsiach było dużo dworów ziemiańskich, np. w Serednem, Babinie lub w Dorohowie. Były tam także dwie szkoły: męska i żeńska.
Parafia i kościół pw. Trójcy Przenajświętszej
Parafia rzymskokatolicka erygowana w 1610 r. Liczyła w XIX w. 1400 wiernych w trzydziestu kilku okolicznych wioskach, a w XX w. 2000 wiernych w dwudziestu kilku wioskach.
Kościół murowany, wzniesiony w latach 1824–1834 w miejsce dawnego, drewnianego. Konsekrowany w 1867 r., poszerzony o dzwonnicę w 1892 r. Zniszczony przez pożar w 1904, odbudowany w 1913 r. Zamknięty w 1946 r., zamieniony na więzienie NKWD w 1948 r., a następnie na magazyn, rozebrany w 60. latach. Na jego miejscu zbudowano budynek administracyjny[7].
Osoby związane z Wojniłowem
22 lutego 1885 urodził się Bolesław Jan Czedekowski (zm. 1969) – wybitny polski i austriacki malarz portrecista
6 września 1908 urodził się Sydor Rey (wł. Izydor Reiss) (zm. 1979) – polski prozaik i poeta
Przypisy
↑Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. (ukr.).
↑Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankiwskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
↑ abХолокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s. 172
↑Lucyna Kulińska, Dzieje Komitetu Ziem Wschodnich na tle losów ludności polskich Kresów w latach 1943-1947. Tom I. Kraków 2002, ISBN 83-88527-32-0, s. 266
↑Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939-1946, Wydanie I, ISBN 978-83-85865-13-1, s. 165-166
↑SzczepanS.SiekierkaSzczepanS., HenrykH.KomańskiHenrykH., EugeniuszE.RóżańskiEugeniuszE., tamże.brak strony (książka)
↑WOJNIŁÓW. Dawny kościół p.w. Trójcy Przenajświętszej (1825 - 1834). Iwano-Frankiwski obw., Kałuszski r-n | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-04-14].
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTP – osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
.jpg)
49°07′10″N 24°29′37″E/49,119444 24,493611
.jpg)
