| |
 generał broni
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1945–1991 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
zastępca szefa Sztabu Generalnego WP, |
| Późniejsza praca |
ambasador nadzwyczajny i pełnomocny na Kubie |
| Odznaczenia | |
                          
| |
.JPG)
Jerzy Wojciech Barański (ur. 20 kwietnia 1926 w Rojowie, zm. 5 marca 2006 w Warszawie) – generał broni Wojska Polskiego, zastępca szefa Sztabu Generalnego WP do spraw operacyjnych (1968–1971), dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego (1971–1978), szef Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego (1978–1986), szef Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego Wojska Polskiego (1986–1989), ambasador nadzwyczajny i pełnomocny na Kubie (1989–1991).
Urodził się 20 kwietnia 1926 w Rojowie koło Ostrzeszowa w Kaliskiem, w rodzinie robotniczej. W czerwcu 1939 ukończył 6 klas szkoły podstawowej. Następnie do początku 1941 pracował jako robotnik folwarczny w Augustowie koło Ciechanowa. W 1945 zgłosił się na ochotnika do wojska i został skierowany do Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 2 w Lublinie. Po jej rozformowaniu przeniesiony został do Oficerskiej Szkoły Piechoty i Kawalerii w Krakowie, którą ukończył 25 sierpnia 1946 jako prymus − podporucznik kawalerii. Pozostał w szkole do pełnienia dalszej służby jako dowódca plutonu szkolnego. Następnie pełnił funkcję adiutanta dowódcy Okręgu Wojskowego nr V w Krakowie. W 1947 został dowódcą kompanii piechoty 16 pułku piechoty w Tarnowie w składzie 6 Dywizji Piechoty. W 1948 ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Jugosłowiańskiej Armii Ludowej w Sarajewie. Następnie był dowódcą batalionu w 33 pułku piechoty w Nysie w składzie 7 Dywizji Piechoty, z kolei był szefem sztabu 35 pułku piechoty 7 Dywizji Piechoty w Tarnowskich Górach. Od 1953 był szefem Wydziału Operacyjnego w sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego. W 1954 ukończył roczny Kurs Doskonalenia Oficerów w Akademii Sztabu Generalnego WP. Następnie był szefem oddziału w Głównym Zarządzie Wyszkolenia Bojowego. W 1958 ukończył studia w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Po ukończeniu studiów był szefem sztabu − kolejno 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku oraz 11 Dywizji Zmechanizowanej w Żaganiu.
Od 1961 pełnił kolejno funkcje: starszego pomocnika szefa Oddziału Operacyjnego, szefa Oddziału Operacyjnego, zastępcy szefa Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego WP. W 1968 został szefem Zarządu Operacyjnego - zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP do spraw operacyjnych. 19 maja 1971 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
27 lutego 1978 został szefem nowo utworzonego Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego. W 1983 uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych w Akademii Sztabu Generalnego WP. W 1984 ukończył Wyższy Kurs Akademicki w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. W latach 1978−1989 jednocześnie pełnił funkcję dowódcy tzw. „Frontu Polskiego”.
W 1989 został urlopowany z wojska i przekazany do dyspozycji Ministerstwa Spraw Zagranicznych. 9 czerwca 1989 został wyznaczony na stanowisko ambasadora PRL w Republice Kuby. Funkcję tę pełnił do 10 lipca 1991, kiedy to zakończył zawodową służbę wojskową.
Po przejściu w stan spoczynku pracował w przedsiębiorstwie handlu bronią. 10 marca 1992 wraz z pięcioma innymi obywatelami polskimi − został aresztowany we Frankfurcie nad Menem w związku z tzw. „aferą karabinową”. Został wydany władzom amerykańskim, następnie − uniewinniony przez amerykański sąd i oczyszczony ze wszystkich zarzutów. Wydarzenia te Wojskowe Służby Informacyjne uznały za prowokację amerykańskich służb celnych, która stwarzała realne zagrożenie dla handlu bronią realizowanego przez polskie firmy.
Był aktywnym działaczem sportowym w WKS „Zawisza” Bydgoszcz i CWKS „Legia” Warszawa. W latach 1985−1989 pełnił funkcję prezesa CWKS „Legia” Warszawa. Od 1981 był wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego.
Członek PPR od 1946. W latach 1975−1981 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR. Od 1981 był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR.
W 1996 należał do grupy generałów - współzałożycieli Klubu Generałów WP[1].
Zmarł nagle 5 marca 2006 w Warszawie. Pochowany 9 marca 2006 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera FII-4-5)[2]. W pogrzebie uczestniczył były prezydent RP gen. armii Wojciech Jaruzelski.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
