Witold Zagórski
Rzucający obrońca
Data i miejsce urodzenia

25 września 1930
Warszawa

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 2016
Gmunden

Wzrost

180 cm

Kariera
Aktywność

1950–1961 (zawodnik)
1953–2008 (trener)

Witold Zagórski (ur. 25 września 1930 w Warszawie, zm. 30 czerwca 2016[1]) – polski koszykarz, następnie trener, twórca największych sukcesów reprezentacji Polski[2].

Kariera zawodnicza

Witold Zagórski karierę zawodniczą rozpoczął w 1950 w Polonii Warszawa, w której grał do 1960. Zdobył z tą drużyną dwukrotnie wicemistrzostwo (1957, 1960) i mistrzostwo Polski (1959). Potem w 1960 został zawodnikiem Legii Warszawa z którymi zdobył mistrzostwo Polski w sezonie 1960/1961, po którym w wieku zaledwie 31 lat zakończył zawodniczą karierę.

Witold Zagórski w latach 1951–1956 rozegrał 49 meczów w reprezentacji Polski, z którą brał udział na mistrzostwach Europy w Budapeszcie 1955, na których Polska uplasowała się na 5. miejscu.

Kariera trenerska

Witold Zagórski po zakończeniu zawodniczej kariery rozpoczął karierę trenerską, w której odnosił znacznie większe sukcesy. W 1961 zastąpił Zygmunta Olesiewicza na stanowisku trenera reprezentacji Polski, która za kadencji Zagórskiego odnosiła swoje największe sukcesy w historii. W 1963 reprezentacja Polski będąc gospodarzem mistrzostw Europy 1963 zdobyła wicemistrzostwo, w finale przegrała z reprezentacją ZSRR 45:61, a wcześniej pokonała m.in. reprezentację Jugosławii 83:72. Na dwóch kolejnych mistrzostwach Europy: ZSRR 1965 i Finlandia 1967 reprezentacja sięgnęła po brązowe medale. W 1967 reprezentacja jedyny raz w historii wystąpiła mistrzostwach świataUrugwaj 1967, na których zajęła 5. miejsce. Witold Zagórski trzykrotnie prowadził reprezentację Polski na igrzyskach olimpijskich: Tokio 1964 (6. miejsce), Meksyk 1968 (6. miejsce) i Monachium 1972 (10. miejsce). Z funkcji trenera reprezentacji Polski zrezygnował w 1975 po niezakwalifikowaniu się przez nią na turniej olimpijski Montreal 1976. W latach 1967–1973 siedem razy prowadził drużynę Europy.

Następnie Witold Zagórski po otrzymaniu zgody władz sportowych rozpoczął pracę trenerską w Austrii. W latach 1978–1980 prowadził reprezentację Austrii, a w latach 1982–1984 prowadził I-ligowy Swans Gmunden. W Wiedniu i Gmunden kontynuował aktywność trenerską na różnych poziomach rozgrywek austriackich (kobiet i mężczyzn). Od 1992 prowadził w Salzburgu drużynę koszykówki na wózkach, która 13-krotnie zdobyła tytuł mistrza Austrii, wielokrotnie uczestniczyła też w europejskich pucharach. Prowadził także reprezentacje Austrii w tej dyscyplinie.

Życie prywatne

Witold Zagórski od końca lat 70. mieszkał w Austrii. Chcąc przedłużyć kontrakt i nadal pracować za granicą, musiał się postarać o austriackie obywatelstwo, co wymuszało wówczas zrzeczenie się polskiego obywatelstwa i tak też zrobił. Od 1983 roku na stałe zamieszkał w Gmunden. Od 2008 przestał być trenerem. 31 grudnia 2015 doznał udaru. W ostatnich miesiącach życia rehabilitował się. Zmarł 30 czerwca 2016[3].

Osiągnięcia

Zawodnicze

Klubowe
Reprezentacja

Trenerskie

Kadra
Indywidualne

Inne

Przypisy

  1. a b Łukasz Cegliński: Zmarł Witold Zagórski. Trener z koszykarskiego Księżyca. sport.pl, 2016-07-01. [dostęp 2016-07-01].
  2. Zagórski – zapomniana legenda. polskikosz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-03)]. [dostęp 2009-10-05].
  3. Zmarł słynny trener koszykówki Witold Zagórski. 2016-07-01. [dostęp 2016-07-02]. (pol.).
  4. FIBA Intercontinental Cup 1972. linguasport.com. [dostęp 2019-07-05]. (ang.).

Bibliografia

  • Wrocław – 1963. XIII Mistrzostwa Europy w koszykówce mężczyzn, wyd. 1963
  • Profil na plkhistory.ugu.pl
  • Łukasz Cegliński, Marek Cegliński: Srebrni chłopcy Zagórskiego. Warszawa: Studio AWP, 2013. ISBN 978-83-85740-25-4.
  • Marek Cegliński, Łukasz Cegliński, Dariusz Pawłowski: Zieloni kanonierzy. Pruszków: MC Media Marek Cegliński, 2016. ISBN 978-83-946433-0-0.

Linki zewnętrzne

  • Coaches im Blickpunkt – Witold Zagorski [online], www.basketswans.at, 2 kwietnia 2015 [zarchiwizowane z adresu 2015-04-02] (niem.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się