Witold Orłowski podczas konferencji w Akademii Leona Koźmińskiego (2019) | |
Data i miejsce urodzenia |
3 stycznia 1962 |
---|---|
Profesor nauk ekonomicznych | |
Specjalność: ekonometria, makroekonomia | |
Alma Mater | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Witold Maciej Orłowski (ur. 3 stycznia 1962 w Łodzi[1]) – polski ekonomista, profesor nauk ekonomicznych, nauczyciel akademicki i publicysta.
W 1985 ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim i do 1992 pracował na macierzystej uczelni[1], kształcił się następnie na Uniwersytecie Harvarda. W 1992 uzyskał stopień naukowy doktora na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym UŁ, habilitował się w 1997 na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego[1]. W 2007 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk ekonomicznych. Specjalizuje się w zakresie ekonometrii stosowanej i makroekonomii.
W latach 1991–1993 pracował w Biurze ds. Integracji Europejskiej Urzędu Rady Ministrów, w latach 1993–1997 w Banku Światowym, w latach 1997–2003 w Zakładzie Badań Statystyczno-Ekonomicznych Głównego Urzędu Statystycznego i Polskiej Akademii Nauk (kolejno jako zastępca dyrektora i dyrektor)[1]. W 1992 był jednym z założycieli Niezależnego Ośrodka Badań Ekonomicznych[2]. Był członkiem Rady Makroekonomicznej, doradcą ekonomicznym wicepremiera Leszka Balcerowicza oraz doradcą głównego negocjatora członkostwa Polski w Unii Europejskiej Jana Kułakowskiego.
W latach 2002–2005 pełnił funkcję szefa zespołu doradców ekonomicznych prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. W latach 2003–2016 był dyrektorem Szkoły Biznesu Politechniki Warszawskiej[1][3]. W 2006 został głównym doradcą ekonomicznym przedsiębiorstwa PricewaterhouseCoopers. Wchodził w skład Narodowej Rady Rozwoju przy prezydencie Lechu Kaczyńskim[4], był też członkiem Rady Gospodarczej przy premierze Donaldzie Tusku. W 2011 został powołany na stanowisko specjalnego doradcy Komisji Europejskiej ds. budżetu. Od 2015 był członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę[5].
W 2016 objął stanowisko rektora Akademii Finansów i Biznesu Vistula[6], które zajmował do 2019[7].
Obejmował też funkcje przewodniczącego rady powierniczej Muzeum Narodowego w Warszawie i przewodniczącego kapituły nagrody „Orły Rzeczpospolitej”. W 1998 otrzymał Nagrodę Banku Handlowego w Warszawie SA za szczególne osiągnięcia w zakresie myśli teoretycznej w sferze ekonomii i finansów za książkę Droga do Europy. Jest autorem publikacji naukowych i popularnonaukowych oraz artykułów publicystycznych.
Jest bratem Tomasza Orłowskiego.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005)[8].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.