| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 września 2007 |
| Zawód |
Witold Leszczyński (ur. 16 sierpnia 1933 w Łodzi, zm. 1 września 2007 tamże) – polski reżyser, scenarzysta i operator filmowy, pedagog.
Absolwent Wydziału Elektroniki Politechniki Warszawskiej. W 1962 ukończył studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (w 1967 obronił dyplom). Od 1997 był wykładowcą w PWSFTviT.
Sławę zyskał adaptacją powieści Ptaki Tarjei Vesaasa, Żywotem Mateusza (1967). Nakręcony w mazurskich plenerach dramat psychologiczny ukazywał losy tytułowego nadwrażliwego „wiejskiego głupka” (Franciszek Pieczka), przywiązanego do życia w świecie przyrody. Dzięki wyczynowi operatorskiemu Andrzeja Kostenki oraz umiejętnie wplecionym w treść filmu fragmentom Concerto grosso Arcangela Corellego film wywołał poruszenie wśród krytyków, zdobywając Grand Prix młodzieżowej sekcji Festiwalu Filmowego w Cannes[1][2].
Po nieudanej Rewizji osobistej (1972), nagrodzonej Skisłym Gronem w Łagowie dla najgorszego filmu[3], oraz autobiograficznych Rekolekcjach (1977)[4], Leszczyński nakręcił w 1981 roku adaptację Konopielki Edwarda Redlińskiego. Jej główny bohater, chłop mieszkający w zapadłej wsi na północnym wschodzie Polski na początku lat 50. XX wieku, ze sceptycyzmem podchodzi do agitatorów promujących władzę ludową, nawet mimo fascynacji nauczycielką niosącą kaganek oświaty[5]. Spełnieniem reżysera okazała się zrealizowana w 1986 roku adaptacja powieści Edwarda Stachury Siekierezada, której dwójka bliźniaczych bohaterów reprezentuje różne warianty osobowości tragicznie zmarłego poety: jeden wybiera życie, drugi zaś popełnia samobójstwo. Siekierezada otrzymała Nagrodę Forum Młodego Kina na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie oraz Grand Prix Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych[6].
Swoimi kolejnymi filmami, Koloss (1993) według powieści Finna Alnaesa[7] oraz Requiem (2001) według scenariusza Redlińskiego, Leszczyński nawiązywał poetyką do Żywotu Mateusza[8]. Jego ostatni film, Stary człowiek i pies (2007), ukazywał historię starzejącego się mężczyzny na marginesie życia, który przygarnia zbłąkanego, rannego psa i bierze go w opiekę[9]. Reżyser zdążył jedynie rozpocząć realizację filmu – w trzecim dniu zdjęciowym uległ nieszczęśliwemu wypadkowi na planie i dwa tygodnie później zmarł w szpitalu. Film ukończył według jego zamysłów współpracujący z nim wielokrotnie jako operator Andrzej Kostenko[10].
Witold Leszczyński został pochowany na cmentarzu Zarzew w Łodzi.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
