| męczennik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja | |
| Wspomnienie |
14 lutego |
| Szczególne miejsca kultu |
Manises |
Wincenty Vilar David, (hiszp.) Vicente Vilar David (ur. 28 czerwca 1889 w Manises, zm. 14 lutego 1937) – hiszpański błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego, wierny świecki, inżynier i społecznik, uznany za ofiarę nienawiści do wiary (łac.) odium fidei[1][2].
Pochodził z katolickiej, wielodzietnej rodziny, właścicieli wytwórni ceramiki[1]. Ukończywszy szkołę prowadzoną przez Braci Szkolnych, podjął studia w Barcelonie zakończone doktoratem (1914 r.)[1]. Podporządkowując się testamentowi zmarłego ojca przejął rodzinną fabrykę[1]. W 1922 r. poślubił Izabelę Rodes Reig[1].
Mając ugruntowaną wiedzę z zakresu społecznej nauki Kościoła kierował się w pracy zasadami z niej wypływającymi[1]. Zaangażowany był w pomoc ekonomiczną, której udzielał robotnikom, ubogim klerykom, a także stowarzyszeniom katolickim w Walencji[1]. Od 1923 r. przez kolejne siedem lat przewodniczył Radzie Miejskiej w Manises[1]. Gdy po powstaniu Republiki hiszpańskiej usunięto ze szkół lekcje religii zorganizował w obronie praw rodziców do wychowania swoich dzieci Parafialny Patronat Akcji Katolickiej[1]. W okresie Hiszpańskiej wojny domowej udzielał schronienia duchownym i zakonnicom[1]. Aresztowany przez trybunał rewolucyjny miał zostać zwolniony za cenę wyrzeczenia się wiary katolickiej na co oświadczył:
Najbardziej chlubię się tym, że mogę być, kim jestem, i postępować tak, jak postępowałem. Nie zaprę się prawdy.
Po złożeniu tej deklaracji został rozstrzelany wcześniej wybaczając swoim prześladowcom[1][3].
Relikwie Wincentego Vilar Davida spoczywają w kościele parafialnym „San Juan Bautista” (Jana Chrzciciela) w Manises[4]. W latach 1963-1968 odbył się w Walencji diecezjalny proces informacyjny[1]. Uznany za męczennika za wiarę, został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 1 października 1995 roku[2] w grupie 45 męczenników wojny domowej w Hiszpanii[5].
W Kościele katolickim wspominany jest w dzienną rocznicę śmierci[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
