Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach:
Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Wilhelm I Pobożny (zm. 6 lipca918) – hrabia Owernii (jako Wilhelm III), książę Akwitanii, syn hrabiego Owernii Bernarda Plantapilosy i Ermengardy córki Bernarda I z Owernii. Przed 898 r. poślubił Engelbergę, córkę Bosona Prowansalskiego i Ermengardy, córki cesarza Ludwika II, ale nie miał z nią dzieci.
Po śmierci ojca w 886 r. został hrabią Owernii. Jego władza rozciągała się również na Limousin. W 893 r. podbił Księstwo Akwitanii i wygnał tamtejszego księcia Ebalusa. Wkrótce otrzymał od królaOdona formalne potwierdzenie tytułu księcia Akwitanii. Wilhelm rozciągnął również swoją władzę w kierunku Austrazji i Tuluzy.
Wilhelm podczas swoich rządów ufundował wiele klasztorów. Najważniejsza fundacja miała miejsce 11 września910 r., kiedy to książę ufundował[1]benedyktyńskieopactwo w Cluny. Wilhelm zwolnił zakonników z jakichkolwiek zobowiązań wobec władcy i uczynił ich podległych bezpośrednio papieżowi, który miał mianować kolejnych opatów. Wilhelm mianował tylko pierwszego z nich, Bernona de Baume.
Świadectwem znacznej niezależności Wilhelma są monety z jego imieniem bite w mennicy w Brioude. Książę zmarł w 918 r. i został pochowany w klasztorze Saint-Julien. Nie miał synów więc jego następcą został Wilhelm II Młodszy, syn jego siostry Adelindy.
Przypisy
↑Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie - Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 29. ISBN 978-83-7425-697-1.