Wilhelm I
Ilustracja
Wilhelm I, elektor Hesji-Kassel
ilustracja herbu
Landgraf Hesji-Kassel
Okres

od 1785
do 1803

Poprzednik

Fryderyk II Heski

Następca

landgrafstwo podniesione do rangi elektoratu w 1803

Elektor Hesji-Kassel
Okres

od 1803
do 1807

Poprzednik

elektorat Hesji-Kassel od 1803

Następca

aneksja Hesji-Kassel przez Królestwo Westfalii

Okres

od 1813
do 1821

Poprzednik

restauracja elektoratu Hesji-Kassel od 1813

Następca

Wilhelm II

Dane biograficzne
Dynastia

heska

Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1743
Kassel

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1821
Kassel

Ojciec

Fryderyk II Heski

Matka

Maria Hanowerska

Żona

Wilhelmina Karolina Oldenburg

Dzieci

Maria Fryderyka
Karolina Amalia
Fryderyk
Wilhelm II

Odznaczenia
Order Lwa Złotego (Hesja) Order Zasługi Wojskowej (Hesja) Order Hełmu Żelaznego (Hesja)

Wilhelm I, elektor Hesji-Kassel (ur. 3 stycznia 1743 w Kassel, zm. 27 lutego 1821 tamże) – landgraf Hesji-Kassel Wilhelm IX od 1785 do 1803, kiedy to został księciem elektorem. W latach 1807–1813 elektorat Hesja-Kassel nie istniało samodzielne, lecz było włączone do Królestwa Westfalii. W latach 1813–1821 znów istniało jako elektorat.

Dzieciństwo i młodość

Jego ojcem był landgraf Fryderyk II Heski (zm. 1785), a matką Maria Hanowerska, córka Jerzego III, króla Wielkiej Brytanii. Młodość spędził w mieście Getynga i tamtejszym znakomitym uniwersytecie, a także w Danii.

Gdy Fryderyk Heski, jego ojciec, przeszedł na katolicyzm (1749), dziadek Wilhelma Wilhelm VIII Heski starał się ograniczyć jego wpływ na społeczeństwo heskie. W 1754, zgodnie z dokumentami znanymi jako heskie akty asekuracyjne (niem. Assekurationsakte), przekazał wnukowi Wilhelmowi hrabstwo Hanau-Münzenberg, które po śmierci (w 1736) ostatniego rodzimego hrabiego, Johanna Reinharda III von Hanau, należało do landgrafstwa Hesja-Kassel, by było zarządzane niezależnie od landgrafstwa rządzonego przez katolickiego Fryderyka II.

Gdy Wilhelm VIII zmarł w 1760, Wilhelm (IX) sam rządził Hanau (samodzielnie dopiero od pełnoletniości, w 1764), a jego katolicki ojciec landgrafstwem. Z tych lat pochodzi miejscowość wypoczynkowa Wilhelmsbad.

Polityka

Wilhelm IX jako landgraf Hesji-Kassel od 1785 był władcą w stylu ancien régime'u, sceptycznym wobec nowych prądów, jakie niosło ze sobą Oświecenie. Krytykowano go za prowadzenie tradycyjnego wynajmu heskich żołnierzy innym państwom i posiadanie metres.

Posiadał stopień feldmarszałka pruskiej armii. Gdy trwała wojna o sukcesję bawarską (1778–1779), brał udział w kampanii po stronie Prus. W 1792 brał udział w kampanii przeciw Francji rewolucyjnej. W 1795 negocjował pokój.

Wilhelm był jednym z najbogatszych niemieckich książąt swych czasów. Frankfurcki bankier Mayer Amschel Rothschild pomógł mu uratować majątek przed zakusami chciwego Napoleona.

Wilhelm nie przystąpił do pronapoleońskiego Związku Reńskiego, więc w 1806, gdy wybuchła wojna francusko-pruska, ogłosił neutralność. Napoleon i tak obsadził jego kraj swymi wojskami. Wilhelm udał się do Szlezwiku, a potem do Pragi. Terytoria Hesji-Darmstadt przejęło Królestwo Westfalii, hrabstwo Hanau-Münzenberg było w latach 1806–1810 podległe francuskiej administracji wojskowej, a 1810–1813 należało do utworzonego przez Napoleona hrabstwa Frankfurtu.

Po klęsce Napoleona w 1813 Hesja-Kassel znów zaistniała. Wilhelm I starał się odwołać wszystkie bezprawne decyzje najeźdźcy. Między innymi znów nakazał żołnierzom i dworzanom nosić peruki. Niektórzy historycy upatrują w tym przyczyn rewolucji w 1830.

W Kassel kazał on powiększyć kompleks zamkowy Wilhelmshöhe i zbudować posiadłość Löwenburg. Mieszkała tam jego ukochana Karoline von Schlotheim, późniejsza hrabina Hessenstein. Do dziś istniejąca piramida w Stamfordscher Garten przypomina o wizycie landgrafa Wilhelma w klasztorze Haina w 1787.

Potomstwo

1 września 1764 Wilhelm (IX) poślubił księżniczkę Wilhelminę Karolinę (1747–1820), córkę króla Danii i Norwegii Fryderyka V. Miał z nią czworo dzieci:

  • Marie Frederike (ur. 14 września 1768, zm. 17 kwietnia 1839), poślubiona w latach 1794–1817 księciu Alexisowi von Anhalt-Bernburg,
  • Karoline Amalie (ur. 11 lipca 1771, zm. 22 lutego 1848), poślubiona w 1802 księciu Augustowi von Sachsen-Gotha,
  • Friedrich (ur. 8 sierpnia 1772 w Hanau, zm. 20 lipca 1784 tamże)
  • Wilhelm II, elektor Hesji-Kassel (ur. 28 lipca 1777, zm. 20 listopada 1847).

Wilhelm miał też metresy:

  • Charlotte Christine Buissine (ur. 1749), czwórka dzieci:
    • baronowie Heimrod
  • Rosa Dorothea Ritter, nobilitowana jako baronowa Lindenthal, ósemka dzieci:
    • baronowie von Haynau
  • Karoline von Schlotheim, dziesiątka dzieci:
    • hrabiowie von Hessenstein.

Bibliografia

  • Franz G. Eckhart, Das Haus Hessen. Eine europäische Familie. Kohlhammer, Stuttgart 2005, ISBN 3-17-018919-0.
  • Rainer von Hessen (Hrsg.), Wir Wilhelm von Gottes Gnaden. Die Lebenserinnerungen Kurfürst Wilhelms I. von Hessen 1743–1821. Campus-Verlag, Frankfurt/M. 1996, ISBN 3-593-35555-8.
  • Philipp Losch, Kurfürst Wilhelm I., Landgraf von Hessen. Ein Fürstenbild aus der Zopfzeit. Elwert, Marburg 1923.
  • Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln („Stammtafeln zur Geschichte der europäischen Staaten/Neue Folge; 3). Klostermann, Frankfurt/M. 2000, Tafel 255ff.
  • Reinhard Suchier, Die Grabmonumente und Särge der in Hanau bestatteten Personen aus den Häusern Hanau und Hessen. In: Programm des Königlichen Gymnasiums zu Hanau. Hanau 1879, s. 1-56.
  • Gerhard Bott, Heilübung und Amüsement. Das Wilhelmsbad des Erbprinzen, Hanau: CoCon-Verlag Hanau, 2007, ISBN 978-3-937774-00-8, OCLC 192081003.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się