Wiktor Emanuel (IV)
Vittorio Emanuele Alberto Carlo Teodoro Umberto Bonifacio Amadeo Damiano Bernardino Gennaro Maria di Savoia
Ilustracja
Wiktor Emanuel (2009)
Wizerunek herbu
pretendent do tronu Włoch
Okres

od 18 marca 1983
do 3 lutego 2024

Poprzednik

Humbert II

Dane biograficzne
Dynastia

Dynastia sabaudzka

Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1937
Neapol

Data i miejsce śmierci

3 lutego 2024
Genewa

Ojciec

Humbert II

Matka

Maria Józefa Belgijska

Żona

Marina Ricolfi Doria

Dzieci

Emanuel Filibert, książę Wenecji i Piemontu

Odznaczenia
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty)

Vittorio Emanuele di Savoia (ur. 12 lutego 1937 w Neapolu, zm. 3 lutego 2024 w Genewie[1]) – ostatni książę koronny Królestwa Włoch i głowa rodu Sabaudzkiego. Włoscy monarchiści określali go jako Vittorio Emanuele IV (Wiktor Emanuel IV).

Życiorys

Był księciem Neapolu i jednocześnie ostatnim następcą tronu Królestwa Włoch. Do swojej śmierci był głową dynastii sabaudzkiej (wł. Casa di Savoia) i tytułował się królem Włoch, a także Królem Jerozolimy. Jego nadzieje na objęcie tronu swego kraju rozwiały się po referendum konstytucyjnym 2 czerwca 1946 roku, kiedy społeczeństwo włoskie większością 54,3% głosów zadecydowało o zniesieniu monarchii i przyjęciu republikańskiej formy rządów, jednocześnie wybierając przedstawicieli do Zgromadzenia Konstytucyjnego.

Został następcą tronu we Włoszech 9 maja 1946 roku. Monarchia została zniesiona w jego kraju 13 czerwca 1946 roku, był więc następcą tronu przez 34 dni. W Szwajcarii został namiętnym kolekcjonerem monet. Pasją tą zaraził się od swego dziadka.

W 1983 roku zmarł jego ojciec, król Humbert II, którego pogrzeb zgromadził około 350 tysięcy jego rodaków na uroczystości i 23 miliony przed telewizorami. Razem z Vittorio Emanuele, jego rodziną, księciem Monako Rainierem III, wysłannikiem prezydenta Francji François Mitterranda i arcyksięciem Ottonem Habsburgiem w pogrzebie wziął udział legat papieski.

Włączył się w politykę Włoch występując z oficjalnymi roszczeniami do tronu, 15 grudnia 1969 roku ogłosił się jednostronnie królem Włoch. Jego sprawę wspomagała partia Alleanza Monarchica wydająca również gazetę „Italia Reale” (Królewskie Włochy).

Rodzina

11 stycznia 1970 roku w Las Vegas Vittorio Emanuele wziął ślub cywilny z Mariną Ricolfi Doria (ur. 12 lutego 1935 roku w Genewie). Świadkiem tego ślubu był szach IranuReza Pahlawi. 7 października 1971 para wzięła ślub kościelny w Teheranie. Mają jednego syna – Emanuele Filiberto (ur. 22 czerwca 1972 roku w Genewie), który ożenił się z aktorką francuską Clotilde Courau i ma dwie córki – Vittorię i Luisę.

Kontrowersje

  • W nocy 17 sierpnia 1978 roku będąc na pokładzie jachtu Cocke, aby odzyskać swoją łódkę, ze skutkiem śmiertelnym postrzelił śpiącego na pokładzie jachtu Mapagia 19-letniego Dirka Hamera. Po trwającym 13 lat procesie uznany został za winnego nielegalnego posiadania broni palnej i skazany na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary. Prokurator wycofał zarzut zabójstwa[2].
  • 16 czerwca 2006 roku został aresztowany i oskarżony o korupcję i stręczycielstwo[3].
  • W 2007 roku Vittorio Emanuele i jego syn Emanuel Filibert zgłosili wniosek o odszkodowanie od państwa włoskiego w wysokości 260 000 000 euro tytułem strat finansowych i krzywd moralnych oraz zwrotu nieruchomości. Rząd włoski odrzucił te żądania[4].
  • W czerwcu 2006 roku jego kuzyn – Amadeo, książę Aosty ogłosił siebie głową rodziny sabaudzkiej i prawowitym księciem Sabaudii, tym samym zakwestionował prawa Vittorio Emanuele i jego syna. Amadeo twierdził, że Vittorio Emanuele został wykluczony z sukcesji po tym jak w 1971 roku poślubił Marinę Ricolfi Doria bez wymaganej zgody swojego ojca i ówczesnej głowy rodziny – Humberta II. Vittorio Emanuele i jego syn wnieśli do sądu sprawę o zakazanie Amadeo używania tytułu Księcia Sabaudii. Pierwsze obrady odbyły się w sądzie w Arezzo, w styczniu 2010 roku zapadł wyrok[5]. Sąd uznał, że Amadeo niesłusznie ogłosił się głową rodziny i nie ma prawa tytułować się księciem Sabaudii, tym samym przychylił się do stanowiska Vittorio Emanuele i jego syna. Dodatkowo sąd nakazał Amadeuszowi zapłacić kuzynowi 50 000 euro oraz pokryć koszty sądowe procesu[6]. Amadeo zapowiedział apelację[5]. W dniu 15 września 2010 roku ogłoszono wyrok, który uchylał wyrok pierwszej instancji, pozwalając Amadeo i jego synowi Aimone na używanie nazwiska „di Savoia”.

Tytuły i odznaczenia

Rodowód

 
 
 
 
 
Wiktor Emanuel II
 
 
Humbert I
 
 
 
 
 
 
Maria Adelajda Habsburg-Lotaryńska
 
 
Wiktor Emanuel III
 
 
 
 
 
 
Ferdinand Sabaudzki-Genua
 
 
Małgorzata Sabaudzka-Genua
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Saksońska
 
 
Humbert II
 
 
 
 
 
 
Mirosław Petrović-Njegoš
 
 
Mikołaj I Czarnogórski
 
 
 
 
 
 
Anastazja Marcinowicz
 
 
Helena Czarnogórska
 
 
 
 
 
 
Piotr Vukotić
 
 
Milena Vukotić
 
 
 
 
 
 
Helena Vervodić
 
Vittorio Emanuele di Savoia
 
 
 
 
 
Leopold I Koburg
 
 
Filip Koburg
 
 
 
 
 
 
Ludwika Maria Orleańska
 
 
Albert I Koburg
 
 
 
 
 
 
Karol Antoni Hohenzollern-Sigmaringen
 
 
Maria Luiza Hohenzollern-Sigmaringen
 
 
 
 
 
 
Józefina Badeńska
 
 
Maria Józefa Belgijska
 
 
 
 
 
 
Maksymilian Bawarski
 
 
Karol Teodor Wittelsbach
 
 
 
 
 
 
Ludwika Wilhelmina Wittelsbach
 
 
Elżbieta Gabriela Bawarska
 
 
 
 
 
 
Michał I Bragança
 
 
Maria Józefa Portugalska
 
 
 
 
 
 
Adelajda Löwenstein-Wertheim-Rosenberg
 

Przypisy

  1. Vittorio Emanuele of Savoy died: he was 87 years old, [w:] L'Unione Sarda [online], 3 lutego 2024 [dostęp 2024-02-03].
  2. Europejski Trybunał Praw Człowieka: Case of Hamer v. France. 1996-06-27. (ang.).
  3. Peter Popham, Son of Italy’s last king held over Mafia and prostitution claims The Independent 17 June 2006, (ang.) [dostęp 24.08.2010].
  4. Fallen Savoy royals seek damages over Italy exile Reuters 21.11.2007 (ang.) [dostęp 24.08.2010].
  5. a b Italian aristocrat cousins fight over defunct throne. The Telagraph, 2010-02-16. [dostęp 2016-06-02]. (ang.).
  6. Sentence in Civil Case number 4543/2006 of the Judicial Register for Compensatory Damages (relating to right of personal identity). Tekst wyroku sądowego. [dostęp 2016-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-14)]. (ang.).
  7. Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się