Wiesław Łasiński
Ilustracja
kontradm. prof. dr n. med. kontradm. prof. dr n. med.
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1915
Stary Sącz

Data i miejsce śmierci

23 lipca 2010
Łódź

Przebieg służby
Lata służby

1933–1983

Siły zbrojne

 Marynarka Wojenna (II RP)
 Marynarka Wojenna (PRL)

Stanowiska

komendant-rektor Wojskowej Akademii Medycznej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

rektor Akademii Medycznej w Gdańsku

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal za Odrę Nysę i Bałtyk Medal Zwycięstwa i Wolności Medal Komisji Edukacji Narodowej Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Kamień z płytą pamiątkową przed wejściem do budynku głównego szpitala marynarki wojennej w Gdańsku

Wiesław Łasiński (ur. 25 grudnia 1915 w Starym Sączu, zm. 23 lipca 2010 w Łodzi) – kontradmirał, profesor doktor nauk medycznych, doctor honoris causa Wojskowej Akademii Medycznej, w latach 1965–1972 komendant-rektor Wojskowej Akademii Medycznej, następnie rektor Akademii Medycznej w Gdańsku, uczestnik kampanii wrześniowej.

Wykształcenie

Syn Kazimierza (1881-1921), nauczyciela i Kunegundy z domu Królik (1889-1952). W 1933 roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, równolegle będąc podchorążym w Szkole Podchorążych Sanitarnych przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie. W 1939 roku uzyskał dyplom lekarza oraz promocję na pierwszy stopień oficerski podporucznika. W 1948 roku na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku obronił doktorat, rozprawą zatytułowaną "Układ listewek skórnych na dłoniach Polaków”". Specjalizację II stopnia z chirurgii oraz medycyny morskiej i organizacji ochrony zdrowia zrealizował w Szpitalu Marynarki Wojennej w Gdańsku. W 1970 roku otrzymał tytuł naukowy profesora, natomiast w 1983 roku został wyróżniony tytułem doctora honoris causa przez Senat Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi.

Przebieg służby

Pierwsze stanowisko – dowódcy plutonu sanitarnego – objął w kompanii sanitarnej 26 Dywizji Piechoty. Podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej po bitwie nad Bzurą. Przebywał w oflagach XI B Braunschweig, XII A Hadamar, XII B Limburg oraz szpitalach jenieckich w Koblencji i Trewirze, a po próbie ucieczki także w twierdzy Châlons. W 1945 roku został wyzwolony przez wojska amerykańskie i pracował w szpitalu Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy i Odbudowy w Mosbach. Następnie wrócił do Polski.

Początkowo otrzymał zatrudnienie w Klinice Chirurgicznej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1946 roku powołano go do zawodowej służby wojskowej i zweryfikowano w stopniu kapitana. W Gdyni zajmował kolejno stanowiska specjalisty gimnastyki leczniczej w Szpitalu Marynarki Wojennej, oficera-lekarza Flotylli Trałowców oraz oficera-lekarza dywizjonu okrętów podwodnych. Przed objęciem w 1949 roku posady starszego asystenta w Oddziale Chirurgicznym Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku, był szefem lecznictwa Marynarki Wojennej. Później został zastępcą komendanta Szpitala Marynarki Wojennej. W latach 1956–1965, w stopniu wojskowym komandora, kierował Szpitalem Marynarki Wojennej.

W 1961 roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Medycznej w Gdańsku. Od 1962 roku w tej uczelni był również Kierownikiem Katedry Anatomii Prawidłowej oraz prodziekanem Wydziału Lekarskiego. Trzy lata później został pełnomocnikiem rektora ds. młodzieżowych. Również w 1965 roku wyznaczono go komendantem-rektorem Wojskowej Akademii Medycznej im. gen. dyw. Bolesława Szareckiego w Łodzi. Funkcję tę pełnił do 1972 roku, będąc jednocześnie kierownikiem Katedry Anatomii Topograficznej. W 1966 roku otrzymał uchwałą Rady Państwa PRL nominację na kontradmirała. Do 1983 roku był dyrektorem Instytutu Biologiczno-Morfologicznego Wojskowej Akademii Medycznej. W latach 1982–1983 zajmował stanowisko rektora Akademii Medycznej w Gdańsku, po czym przeszedł na emeryturę. W 1987 r. wszedł w skład polskiej sekcji ruchu "Emerytowani Generałowie na rzecz Pokoju i Rozbrojenia".

Publikacje

  • Anatomia człowieka, redakcja
  • Anatomia głowy dla stomatologów, autor
  • Anatomia topograficzna i stosowana, autor
  • Lexicon Medicum, współautor

Życie prywatne

Mieszkał w Łodzi. Od 1948 żonaty z Heleną Brzezińską (1928-1984)[1].

Członkostwo

Odznaczenia

Przypisy

  1. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II:I-M, Toruń 2010, s. 400-404

Bibliografia

  • Andrzej Długosz, Generał, Profesor Wiesław Łasiński – Opublikowano w: Kurier Starosądecki nr 10-11/2004 str. 9, Stary Sącz 2004.
  • Mirosław Wdowczyk, praca zbiorowa, 80 lat wyższego szkolnictwa medycznego w Wojsku Polskim 1922-2002 str. 68 – Wojskowa Akademia Medyczna, Łódź 2002.
  • Wojskowy Przegląd Historyczny, 1987, nr 3 (121), str. 229.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II:I-M, Toruń 2010, s. 400-404.
  • Prof. zw. dr Wiesław Mieczysław Łasiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2010-12-25].[martwy link]

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się