Wielkopolska Unia Socjaldemokratyczna
Lider

początkowo Michał Karoński, następnie Wiesława Ziółkowska

Data założenia

marzec 1990

Data rozwiązania

7 czerwca 1992

Adres siedziby

ul. Fredry 7,
61-702 Poznań

Ideologia polityczna

socjaldemokracja

Poglądy gospodarcze

społeczna gospodarka rynkowa

Barwy

     czerwony

Wielkopolska Unia Socjaldemokratyczna (WUS) – ugrupowanie polityczne, powstałe na początku 1990 w efekcie likwidacji i podziału środowiska Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Unia powstała w marcu 1990, początkowo jako regionalna organizacja Polskiej Unii Socjaldemokratycznej, podejmując działalność na terenie historycznej Wielkopolski: województw poznańskiego, leszczyńskiego i konińskiego. Z definicji PUS była federacją unii regionalnych, ale jedynie oddział wielkopolski uzyskał osobowość prawną. WUS została zarejestrowana przez sąd w styczniu 1991 PUS w tym samym roku się rozwiązała.

Członkowie partii występowali przeciwko tendencjom populistycznym, które pojawiły się w 1990 w polskiej polityce, podkreślali wagę czynnika menedżerskiego w zarządzaniu przedsiębiorstw. Występowali przeciwko upośledzeniom podatkowym i prawnym. Partia deklarowała dążenie do powstania w Polsce klasy średniej na wzór zachodnioeuropejski. W programie podkreślano świecki charakter państwa, neutralność światopoglądową i tolerancję. Partia była przeciwna zakazowi przerywania ciąży, a także wprowadzeniu religii do szkół.

Przewodniczącym Unii był Michał Karoński, później zastąpiła go w tej roli Wiesława Ziółkowska[1], wśród jej znanych członków znaleźli się posłowie Andrzej Aumiller, Wiesława Ziółkowska, Marek Pol i Marek Król.

WUS funkcjonowała jeszcze przez kilka miesięcy po zaprzestaniu działalności przez Polską Unię Socjaldemokratyczną (lipiec 1991)[2]. W wyborach w 1991 uzyskała jeden mandat z utworzonego na jej bazie komitetu wyborczego „Wielkopolsce i Polsce”, który objęła Wiesława Ziółkowska. W 1992 WUS weszła w skład Unii Pracy[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. Krzysztof Kowalczyk, Jerzy Sielski, Polskie partie i ugrupowania parlamentarne, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2005, s. 77.
  2. Krystyna Anna Paszkiewicz, Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2004, s. 88.
  3. Andrzej Krupa, Prawie biała księga polskiej sceny politycznej, Ars Print, Warszawa 1997, s. 130.

Źródła

  • Barbara Biegajska, Vademecum polskich partii politycznych, Wydawnictwo Alfa, Warszawa 1993, s. 48

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się