 Wiaczesław Konstantynowicz Romanow, ok. 1878/1879 | |
| wielki książę | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
Wiaczesław Konstantynowicz Romanow (ros. Вячеслав Константинович; ur. 13 lipca 1862 w Warszawie, zm. 27 lutego 1879) – wielki książę Rosji.
Wielki książę Wiaczesław był najmłodszym synem wielkiego księcia Konstantego Mikołajewicza Romanowa i jego żony wielkiej księżnej Aleksandry Józefównej.
Urodził się w Warszawie, gdzie jego ojciec pełnił funkcję namiestnika Królestwa Polskiego (od 1862 do 1 października 1863). Rodzice wielkiego księcia nadali mu imię na znak sympatii i szacunku dla Polaków, jednak po wielu protestach ze strony rosyjskiej zaczęto używać rosyjskiej wersji imienia[potrzebny przypis].
Wiaczesław, którego nazywano „Sławą”, był ulubieńcem całej rodziny. Wielki książę był wysoki i żartował, że kiedy umrze, jego trumna nie zmieści się w drzwiach Pałacu Marmurowego, co rzeczywiście miało miejsce.
W dzieciństwie odznaczał się słabym zdrowiem; w wieku szesnastu lat nagle ciężko zachorował (skarżył się na straszliwy ból głowy). Umarł w przeciągu tygodnia na zapalenie opon mózgowych. W związku z tą śmiercią w rodzinie opowiadano wiele historii przepowiadających ją: jego matka dzień przed zachorowaniem syna widziała ducha „białej pani” w galerii sztuki w Pawłowsku, a brat Wiaczesława, wielki książę Konstanty Konstantynowicz, idąc za konduktem pogrzebowym brata, przypomniał sobie, że Wiaczesław lubił szczegółowo malować kondukty pogrzebowe.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
