| Data i miejsce urodzenia |
15 czerwca 1924 |
|---|---|
| Data śmierci |
31 lipca 2004 |
| Minister górnictwa | |
| Okres |
od 31 marca 1977 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister przemysłu ciężkiego | |
| Okres |
od 23 grudnia 1970 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Włodzimierz Jacenty Lejczak (ur. 15 czerwca 1924 w Krakowie, zm. 31 lipca 2004) – polski inżynier górnik i polityk, minister przemysłu ciężkiego (1970–1976) i minister górnictwa (1977–1980). Budowniczy Polski Ludowej.
Syn Tadeusza i Elżbiety. W 1949 otrzymał tytuł magistra inżyniera górnika w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W latach 1948–1960 pracował w kopalniach Miechowice, Rokitnica i Mikulczyce, w ostatniej jako naczelny inżynier i dyrektor. Od 1965 do 1968 wiceprezes Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach, a w latach 1976–1977 prezes WUG i pełnomocnik rządu ds. szkód górniczych (pełnomocnikiem był również w okresie 1967–1968).
Od 1955 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przewodniczył zespołowi komitetu miejskiego partii w Zabrzu, od 1971 do 1975 i od lutego do grudnia 1980 wchodził w skład Komitetu Centralnego PZPR (w 1980 jako zastępca członka). Należał od 1975 do 1980 do Centralnej Komisji Rewizyjnej KC PZPR. 7 stycznia 1981 wydalony z partii.
Od 1968 był związany z resortem przemysłu ciężkiego, a od 23 grudnia 1970 do 27 marca 1976 był ministrem tegoż resortu w rządzie Piotra Jaroszewicza i kolejnym pod jego przewodnictwem. Od 31 marca 1977 do 8 października 1980 był ministrem górnictwa w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha i Józefa Pińkowskiego.
Jeden z sygnatariuszy porozumień jastrzębskich.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim (XIIA/1/5).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.