Włośnica ber
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

włośnica

Gatunek

włośnica ber

Nazwa systematyczna
Setaria italica (L.) P. Beauv.

Włośnica ber[3][4] (Setaria italica) – gatunek rośliny zbożowej (też pastewna) z rodziny wiechlinowatych (dawniej nazywanych trawami). Znana też jako proso włoskie[4], czumiza[5], ber[6], proso pałkowe[5], włośnica włoska[5], szarłat[5], szczypanki[5]. W Polsce rośnie jako antropofit zadomowiony. Pochodzi ze wsch. Azji, uprawiana głównie na Dalekim Wschodzie.

Morfologia

Wysokość 0,5-1 m, wiecha kłosokształtna, zwisająca.

Zmienność

Wyróżnia się 2 podgatunki:

  • włośnica ber (Setaria italica ssp. maxima) – najczęściej spotykana, uprawiana głównie w północnych Chinach, na Półwyspie Koreańskim i Japonii.
  • włośnica mohar (Setaria italica ssp. moharium) – uprawiany jako roślina pastewna na Węgrzech oraz w krajach sąsiednich.

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-25] (ang.).
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  4. a b Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Wyd. czwarte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 567. ISBN 83-01-00129-1.
  5. a b c d e Krzysztof Kwaśniewski. Uprawa bru w Małopolsce w XX w.,. „Lud”. 45, s. 203-222, 1958/1959. 
  6. ber – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2020-01-23] (pol.).

Bibliografia

  • Mała Encyklopedia Powszechna PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się