W powstaniu styczniowym brał czynny udział, pracując w organizacji zasilającej powstanie we Lwowie i jako tajny kurier kursujący między Galicją a Rządem Narodowym w Warszawie[6]. Brał udział także osobiście w walkach zbrojnych[7].
W owym czasie z właściwą sobie weną pisze i komponuje piosenkę „Jak to na wojence ładnie”, która jest popularna po dzień dzisiejszy, chociaż wykonują się ją obecnie już raczej w przeróbkach.
Grande Polonaise composée et dediée à son ami T. Lenartowicz (Wiedeń 1874, wyd. J. Gutmanna) Skany na Wikimedia Commons
Marsz żałobny z osobnej całości symfonicznej poświęcony pamięci Augusta Bielowskiego (1876)[14]Zobacz Marsz żałobny z osobnej całości symfonicznej poświęcony pamięci Augusta Bielowskiego na Wikiźródłach
Ave Maria dedykowane J. I. Kraszewskiemu (opublikowane przez niego w: „Album muzeum Narodowego w Raperswyllu”, z roku 1876, str. 577 i str. 578.); (wariacje na tej podstawie: Ave Maria (pieśń na chór i organy; oraz utwór instrumentalny na kwartet smyczkowy)[15],
Solo: Marsz ułański, zwany też Pieśnią żołnierza, Marszem żołnierzy Langiewicza zaczynający się: „A kto chce rozkoszy użyć”, a dziś bardziej znany ze słów „Jak to na wojence ładnie” (pierwsze publikacje: „Kieszonkowy słowniczek polski z melodiami” Poznań 1889, Wyd. J. Leitgebera i „Piosenka wojenna” Lwów 1908, Wyd. B. Połonieckiego, odpowiednio).
Z akompaniamentem fortepianu:
Cypressen. Fünf characterische Gesänge – 5 pieśni z których 3 do wierszy Władysława Tarnowskiego, a 2 do wierszy Heinricha Heinego, cały zbiór pieśni inspirowany tomikiem Ludwiga FoglaraCypressen. Dichtungen.[20] z muzyką Władysława Tarnowskiego (Wiedeń 1870, Wyd. Bösendorfera, zbiór zawierający następujące pieśni (skany wszystkich na Wikimedia Commons): Herangedämmert kam der Abend, Die Perle, Die Schwalben, Im Traum sah ich das Lieben, Ich sank verweint in sanften Schlummer[21];,
Neig, o Schöne Knospe Skany na Wikimedia Commons
Kennst du die Rosen (oba Wiedeń około 1870, Wyd. J. Gutmanna) Skany na Wikimedia Commons
Zwei Gesänge mit Begleitung des Pianoforte: I. Du Buch mit sieben Siegeln, II. Ob du nun Ruhst – 2 pieśni do wierszy Ludwiga Foglara (obie Wiedeń około 1870, Wyd. V. Kratochwilla) Skany na Wikimedia Commons
„Au soleil couchant“ do wiersza Wiktora Hugo („Słońce się kłoni”)[22]
Still klingt das Glöcklein durch Felder (Wiedeń, 1874, wyd. J. Gutmanna)[23], wersja polska: „Dźwięczy głos dzwonka przez pole”[24].
Zwei Gresänhe:
Klänge Und Schmerzen
Nächtliche Regung (Lipsk około 1870, Wyd. Ch. E. Kahnta)
Strofa dello Strozzi e la risposttadi Michalangelo (Wyd. Carisch)[25]
Alpuhara w tłumaczeniu niemieckim wiersza Adama Mickiewicza[26][27].
Mein kahn, pieśń do wiersza Johanna von Paümanna ps. Hans Max.
Sceniczne:
Achmed oder der Pilger der Liebe (Achmed, czyli pielgrzym miłości, do własnego libretta. Opublikowano wyciąg fortepianowy, Lipsk około 1875, Wyd. R. Forberga, którego skany w zbiorach cyfrowych Österreichische Nationalbibliothek)[28]
Karlińscy (muzyka do własnej sztuki teatralnej, Lwów 1874, Wyd. Gubrynowicz i Schmidt)
Joanna Grey (muzyka do własnej sztuki teatralnej, Wiedeń 1875, Wyd V. Kratochwilla)[29]
Opracowanie etiudy op. 25, nr 7 F. Chopina na wiolonczelę i fortepian (Lipsk 1874, Wyd. B&H)
Utwory literackie
Poezje:
Poezye studenta (tomy 1-4, z lat 1863-65):
Poezye Studenta – Tom 1. (Lipsk 1863 wyd. F.A. Brockhaus), Zobacz Poezye Studenta, Tom 1 na Wikiźródłach
Poezye Studenta – Tom 3. (Lipsk 1865 wyd. F.A. Brockhaus), Zobacz Poezye Studenta, Tom 2 na Wikiźródłach
Poezye Studenta – Tom 4. (Lipsk 1865 wyd. F.A. Brockhaus), Zobacz Poezye Studenta, Tom 3 na Wikiźródłach
Szkice helweckie i Talia (Lipsk 1868 wyd. Paweł Rhode), zawierający: Szkice helweckie Zobacz Szkice helweckie na Wikiźródłach, Talia Zobacz Talia na Wikiźródłach, Krople czary, część III – silva rerum i Różne wiersze.
Piołuny (Drezno 1869 druk J.I. Kraszewski), Zobacz Piołuny na Wikiźródłach
Nowe Poezye (1872 wyd. Księgarnia Seyferta i Czajkowskiego), Zobacz Nowe poezye na Wikiźródłach
Kochankowie ojczyzny (poemat) 1872,
Praxytel i Fryne. „Ruch Literacki”. 30, s. 53–54, 22 lipca 1876.Zobacz Praxytel i Fryne na Wikiźródłach
Pomnik Bielowskiego (1876)[31]Zobacz Pomnik Bielowskiego na Wikiźródłach
Dramaty:
Izaak (Lwów 1871), Zobacz Izaak na Wikiźródłach
W serii: Ernesta Buławy Utwory Dramatyczne:
Tom I – Karlinscy, Księgarnia Gubrynowicza i Schmidta, 1874.brak strony (książka) (Do dramatu była dołączona wymieniona uwertura Władysława Tarnowskiego) Zobacz Karlinscy na Wikiźródłach,
Tom II – Joanna Grey, Księgarnia Gubrynowicza i Schmidta, 1874.brak strony (książka) (Wyd. Lwów, wedle bibliografii podawany jest też rok 1875, z dramatem związana była uwertura Władysława Tarnowskiego, która jednak była dołączana doń później) Zobacz Joanna Grey na Wikiźródłach,
Tom III – Ostatnie sądy kapturowe i Finita la comedia (wzmiankowane w tomie II, zapewne wydane także we Lwowie przez Gubrynowicza i Schmidta),
Achmed, pielgrzym miłości (libretto w j. niemieckim Achmed oder die Pilger der Liebe.),
Przekłady:
Pieśni Osjana, oraz na ich temat: Z dziejów „Ossjana” w Polsce, (wydanie pośmiertne) wyd. M. Arct, Warszawa, 1927.
Fr. Brendela:
Grundzüge der Geschichte der Musik, z dodatkami m.in. o muzyce polskiej, znana z tłumaczonego tytułu: „Zarysy historyi muzyki” (5 tomów, Lipsk 1866) Zobacz Zarysy historyi muzyki na Wikiźródłach[32],
Liszt jako symfonik, skreślił dr. Brendel, z dodatniem artykułu krytyczno-muzykalnego Ludwika Leona Gozlana spolszczył W.T. (Lwów 1870)[33], Skany na Wikimedia Commons.
L. Foglar Męczennicy fantazji. Nowela, w piśmie „Świt”, 1872, nr 6-14. Skany na Wikimedia Commons
Cyd, według romancero hiszpańskiego z przekładu Herdera. Cyd pod Ferdynandem Wielkim część 1, „Świt”, 1872, nr 17-26. Skany na Wikimedia Commons
Angelo de Gubernatis. Maja. „Ruch Literacki”. 2, 1875.brak numeru stronyZobacz Maja na Wikiźródłach (także: Angelo de Gubernatis’aMaja, Lwów 1876, Wyd. Gubrynowicz i Schmidt), wydanie osobne (Gubrynowicz i Schmidt, Lwów 1876) z dodatkiem poematu Piękność Władysława Tarnowskiego Skany na Wikimedia Commons
Hektor Berlioz. Nowela przeszłości. 1555. Pierwsza opera.. „Ruch Literacki”. 2, 1876.brak numeru strony (utwór jest pierwszym z Les Soirées de l’orchestre, tj. Wieczorów Orkiestry Hektora Berlioza (lwowski Ruch Literacki, tom z 1 połowy roku 1876, s. 81-84.) Zobacz Nowela przeszłości. 1555. Pierwsza opera. na Wikiźródłach
Grand traité d’instrumentation et d’orchestration modernes[34] pod tłumaczonym tytułem: „O instrumentacji”[35].
Bohaterowie Grecji Eugeniusza Yeménis (lwowski Ruch Literacki, w tomie z 2 połowy 1876 r., s. 57-58, 72-73, 90-91, 105-108, 119-120, 135-136, 153-154, 169-170, 184-185, 200-201, 216-217, 233, 246-247, 264-266, 280-281, 295-296), Zobacz Bohaterowie Grecji na Wikiźródłach
Wydawca i redaktor dokumentów z Archiwum Wróblewieckiego[36]:
Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I (pierwodruk: Poznań 1869, wyd. autora, dla Komisu Księgarni Jana Konstantego Żupańskiego, drukarnia J.I. Kraszewskiego w Dreźnie) zawierający: Urszula z UstrzyckichU.U.TarnowskaUrszula z UstrzyckichU.U., Wspomnienia damy polskiéj z XVIII. wieku.brak strony (książka)Zobacz Wspomnienia damy polskiéj z XVIII. wieku na Wikiźródłach, KazimierzK.UstrzyckiKazimierzK., Hymn na stuletnią obronę Wiednia.brak strony (książka)Zobacz Hymn na stuletnią obronę Wiednia na Wikiźródłach, Jan HenrykJ.H.DąbrowskiJan HenrykJ.H., Proklamacya Generała Dąbrowskiego.brak strony (książka)Zobacz Proklamacya Generała Dąbrowskiego na Wikiźródłach, StanisławS.GórskiStanisławS., Tomicyanów ustęp, r. 1536–1537.brak strony (książka)[37]Zobacz Tomicyanów ustęp, r. 1536–1537. na Wikiźródłach;
Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt III (Lwów 1878 wyd. Karol Wild) zawierający: Historję Królów ElekcyjnychIgnacego Potockiego, Manifest Generalności Barskiej, Listy: Ignacego Potockiego, Katarzyny z Potockich Kossakowskiej, Juliana Ursyna Niemcewicza;
Urszula z Ustrzyckich Tarnowska. Król Hieronim w Warszawie w 1812 roku. „Ruch Literacki”. 30, s. 54–55, 22 lipca 1876. (jako niepublikowane uzupełnienie Archiwum Wróblewieckiego). Zobacz Król Hieronim w Warszawie w 1812 roku na Wikiźródłach
Jego wiersze i teksty utworów muzycznych, artykuły, recenzje utworów literackich i kompozycji muzycznych ukazywały się w licznych pismach (m.in. w Ruchu literackim i Tygodniku ilustrowanym, Gazecie Narodowej, Dzienniku Literackim, Dzienniku Poznańskim, Gazecie Polskiej ukazującej się w Chicago, Mrówce, Świcie, Tygodniu Politycznym, Naukowym , Literackim i Artystycznym ukazującym się w Dreźnie pod red. J.I. Kraszewskiego) oraz Kłosach.
Władysław był mecenasem sztuki i kolekcjonerem, we Wróblewicach stworzył muzeum[39], oraz wybudował szkołę i finansował naukę w niej dzieci z Wróblewic[40].
Hrabia SIR Józef Mateusz Tarnowski (po 1705-1744)
∞ przed 1728
Róża Konstancja Dunin-Karwicka herbu Łabędź (1710-1733)
Hrabia Feliks Szczęsny Czacki herbu Świnka (1723-1790)
∞ ok. 1750
∞?
Hrabianka Katarzyna Małachowska herbu Nałęcz (ok. 1740-?)
Hrabia Benedykt Stroynowski herbu Strzemię (1720-?)
∞1750
Marianna Brodzka (ok. 1720-?)
Hrabia SIR Kajetan Amor Tarnowski herbu Leliwa (1706-1748)
∞ przed 1728
Anastazja Bogusz herbu Półkozic (1710-przed 1796)
Hrabia SIR Józef Mateusz Tarnowski (po 1705-1744)
∞ przed 1728
Róża Konstancja Dunin-Karwicka herbu Łabędź (1710-1733)
Bogusław Ustrzycki herbu Przestrzał (?-1784)
∞ ok. 1750
Konstancja Siemianowska herbu Grzymała (1730-?)
Różniecki herbu Rola
∞
?
Jan Chrzciciel d'Aloy (vel z Aloe) herbu Złoty Orzeł
(ok. 1740 – 1786)
∞ ok. 1750
Henryka Rakocy
(ok. 1730-?)
Pradziadkowie
Hrabia Świętego Imperium Rzymskiego Jan Jacek Tarnowski herbu Leliwa (1729-1808)
∞ 1775
Hrabianka Rozalia Czacka herbu Świnka (1753-1821)
Hrabia Walerian Antoni Stroynowski herbu Strzemię (1753-1834)
∞ ok. 1780
Hrabianka Świętego Imperium Rzymskiego Aleksandra Tarnowska herbu Leliwa (1740-1815)
Hrabia Świętego Imperium Rzymskiego Rafał Tarnowski herbu Leliwa (przed 1741-1803)
∞1781 Urszula Ustrzycka herbu Przestrzał (1755-1829)
Aleksander Rożniecki[44] herbu Rola (ok. 1740-?)
∞ ok. 1770
Ludwika d'Aloy (vel z Aloe) h. Zloty Orzeł (1761-?)
Dziadkowie
Hrabia Świętego Imperium Rzymskiego Jan Feliks Tarnowski herbu Leliwa (1777-1842)
∞ 1800
Hrabianka Waleria Stroynowska herbu Strzemię (1782-1849)
Hrabia Świętego Imperium Rzymskiego Władysław Jan Tarnowski[45] herbu Leliwa (1785-1847)
∞1808
Aniela Rożniecka herbu Rola (1779-?)
Rodzice
Walerian Spycimir Tarnowski herbu Leliwa, hrabia Świętego Imperium Rzymskiego (1811-1861)
∞ 18 VIII 1835
Ernestyna Tarnowska herbu Leliwa, hrabianka Świętego Imperium Rzymskiego (1808-1840)
Władysław Tarnowski herbu Leliwa (ur. 4 czerwca 1836, zm. 19 kwietnia 1878), hrabia Świętego Imperium Rzymskiego
↑zmarł na parowcu „Pacyfic” płynącym z Japonii do USA
↑O czym można sądzić na podstawie wzmianki w wierszu dedykowanym pośmiertnie koledzePamięci J.K. Turskiego na Wikiźródłach.
↑W czasie studiów we Lwowie mieszkał w wynajmowanym mieszkaniu wspólnie z Tadeuszem Rozwadowskim (któremu poświęcił wiersz Na śmierć Tadeusza Rozwadowskiego poległego na polu chwały 1863), Antonim Zaleskim (synem byłego namiestnika) oraz Bartłomiejem Rozwadowskim. Informacja z Tomisław Rozwadowski Pamiętniki, ZN Ossolineum, sygn. 7978/III
↑O tym wzmianka w biogramie Władysława Tarnowskiego zamieszczonym w Nowy Korbut, wyd. Instytutu Badań Literackich PAN, druk Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982, tom 16, część 1, s. 25.
↑Agaton Giller. O Władysławie Tarnowskim. „Ruch Literacki”. 2, 1878.brak numeru strony, str. 380-381.
↑Walczył m.in. jako Żuaw z czego relacja np. w Wyprawa na Poryck na Wikiźródłach. (Identyfikacja, że chodzi o oddział Żuawów oraz o przynależności do niego Władysława Tarnowskiego na podstawie choćby: Dora B. Kacnelson Z dziejów polskiej pieśni powstańczej XIX wieku. Folklor powstania styczniowego., wyd. Polska Akademia Nauk, druk Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk, 1974, s. 97.)
↑Po jednym z koncertów Władysława w Rzymie przysłuchujący się mu F. Liszt miał powiedzieć: „Oto mój następca, który mnie przewyższy.”; za: Agaton Giller. O Władysławie Tarnowskim. „Ruch Literacki”. 2, 1878.brak numeru strony, str. 395, 10 akapit.
↑Agaton Giller. O Władysławie Tarnowskim. „Ruch Literacki”. 2, 1878.brak numeru strony, s. 395, 10 akapit.
↑„Biblioteka warszawska : pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi”, tom 2, 1871, str. 499.
↑Notatka donosząca o wykonaniu na koncercie przez Władysława Tarnowskiego w Wiedniu 27 grudnia 1870 jego fantazji koncertowej „Souvenir de la Canée”, w piśmie: „Tydzień Polityczny, Naukowy, Literacki i Artystyczny.”, Józef Ignacy Kraszewski, Drezno, 1871, (Rok II), nr 1, str. 8.
↑„Listy Teofila Lenartowicza do Tekli Zmorskiej 1861-1893” ze wstępem i przyp. J. Rudnickiej i posłowiem St. Szwalbego (w serii: „Prace Biblioteki Publicznej M. St. Warszawy” Nr 12), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1978, List 57 z 13 VII 1872 r., s. 114.
↑„Ave Maria” (pieśń na chór i organy) była wykonywana m.in. w kościele św. Tomasza w Lipsku przez chór pod dyrekcją Carla Riedla. Agaton Giller „Podróż artystyczna Władysława Tarnowskiego w Saksonji” w: Ruch Literacki, nr 17 z 21 IV 1877, str. 270.
↑„Pensée funebre”, (tzn. „Myśl ponura” lub „Refleksja pogrzebowa”) wzmiankowana w: „Ruch Literacki”, nr 21 z 25 maja 1878, str. 334.”
↑Andantino pensieroso udostępnione jest w CBN Polona.
↑Sir George Grove (edited by Stanley Sadie) „The New Grove Dictionary of Music and Musicians”, II edition, Tom 25 (Taiwan to Twelwe Apostles), 2001, s. 103-104.
↑ abAdolf Hofmeister,”Handbuch der musikalischen Litteratur”, wyd. Adolf i Friedrich Hofmeister, tom za lata 1860-67, s. 260.
↑Cypressen. Dichtungen. – skany w zbiorach cyfrowych i katalogu Österreische Nationalbibliotek.
↑Katalog on-line Włoskiej Biblioteki Narodowej we Florencji.
↑„Biblioteka warszawska : pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi”, tom 2, 1873, str. 352.
↑"Gazeta Narodowa" (Lwów), piątek 10 kwietnia 1874, str 3.
↑„Dźwięczy głos dzwonka przez pole” to odpowiednik pieśni w języku niemieckim tegoż Wł. Tarnowskiego p. t. „Still klingt das Glöcklein durch Felder”. Cenna wzmianka, bo świadczy o istnieniu polskiej wersji tej pieśni. Wykonywał ją m.in. p. Cetwiński we Lwowie tenorzysta (Przypis za: „Ruch Literacki”, nr 21 z 25 maja 1878, str. 334.)”
↑Franz Pazdírek “Uniwersal Handbuch der Musikliteratur.”, tom XI (Sinoir-Vege), Frits Knuf Hilversum, 1967 (Unchange reprint oft he original edition Vienna, 1904-1910), s. 575-576.
↑„Kłosy”, nr 623 z 26 maja (7 czerwca) 1877, str. 268-9: „Kronika Lwowska. Lwów, w Maju 1877 r.”
↑Agaton Giller „Podróż artystyczna Władysława Tarnowskiego w Saksonji” w: Ruch Literacki, nr 17 z 21 IV 1877, str. 270.
↑Opracowanie krytyczne na temat Achmeda – Michał Bristiger „Pielgrzym miłości w kraju Emira i Hafiza: Achmed Władysława Tarnowskiego”, w: Maciej Jabłoński, Jan Stęszewski, Janina Tatarska (redaktorzy) „Opera polska w XVIII i XIV wieku. – The Polish Opera in the 18th and 19th Centuries.” tom II serii: „Poznańskie Studia Operowe”, wyd. Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk – ed. Poznań Society for the advancement of the Arts and Sciences , Poznań, 2000, str. 105-117, tamże na str. 105 wzmianka o wykonaniu fragmentów przez pianistkę Laurę Sobolewską i skrzypaczkę Agatę Wojciechowską.
↑„Werte für Orchester. Ladislaus Tarnowski, Joanna Gray. Symphonisches Tongemälde zu des Autors gleichnamiger Tragödie.“ – recenzja muzyczna uwertury do tragedii Joanna Grey, w języku niemieckim w: „Neue Zeitschrift für Music.“, Lipsk, Tom 71 (Styczeń do Grudnia 1875), nr 40, z 1 października 1875, str. 386-388; również wzmianka na ten temat we wcześniejszym nr 39, z 24 września 1875, w artykule (na str. 377-379) poświęconym bieżącym wydarzeniom muzycznym.
↑Utwór już wymieniany, gdyż zawiera: Marsz żałobny z osobnej całości symfonicznej poświęcony pamięci Augusta Bielowskiego.
↑Agaton Giller. O Władysławie Tarnowskim. „Ruch Literacki”. 2, 1878.brak numeru strony, str. 395, 11 akapit.
↑Agaton Giller. O Władysławie Tarnowskim. „Ruch Literacki”. 2, 1878.brak numeru strony, str. 395, 12 akapit.
↑List Franciszka Liszta do Księżnej Karoliny Sayn-Wittgenstein z domu Iwanowskiej datowany na 26 stycznia (zapewne: roku 1869, z Weimaru) publikowany we fragmencie w Stanisław Szenic „Franciszek Liszt”, w serii: „Ludzie Żywi” wydane przez Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1969, s. 431. Tam też opis zachowania Władysława Tarnowskiego: „Mój nowy przyjaciel jest melancholijny, powściągliwy, łagodny, małomówny – mam nadzieję, że jako człowiek będzie ci się podobał...”.
↑Wspominane w:Agaton Giller. O Władysławie Tarnowskim. „Ruch Literacki”. 2, 1878.brak numeru strony, str. 395, 13 akapit; tylko jako rękopis.
↑Wzmiankowane jest też wydanie pośmiertne (Lwów 1883, wyd. Gubrynowicz i Schmidt).
↑Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I egzemplarz w Google Books.
↑„Wspomnienia…” dotyczą raczej krajowych kwestii publicznych, „Pamiętnik…” bardziej prywatnych.
↑„Władysław Tarnowski nagromadził w swoim starym ojców dworze tyle dzieł sztuki, obrazów, rzeźb, pamiątek dziejowych, starożytnych mebli, książek i rękopisów, iż otworzył z niego formalne, piękne muzeum, z którego wiele mógł się nauczyć i ten, co widział wielkie europejskie zbiory.”, cytat za:Agaton Giller. O Władysławie Tarnowskim. „Ruch Literacki”. 2, 1878.brak numeru strony, str. 380, 3 akapit i 396, akapit 2.
↑Agaton Giller. O Władysławie Tarnowskim. „Ruch Literacki”. 2, 1878.brak numeru strony, str. 363, 6 akapit i 396, akapit 3.
↑Inne tytuły tego obrazu to: Szkoła, W szkółce, Chłopięta, W szkółce wiejskiej; Szkółka wiejska, olej na tekturze 23,6 na 28,6 cm, obraz niesygnowany. Obraz został w roku 1958 podarowany przez Annę Tarnowską i Urszulę Miączyńską Muzeum Narodowemu w Krakowie i pozostaje obecnie jego zbiorach. – Identyfikacja i informacje na podstawie: „Nowoczesne malarstwo polskie. Katalog zbiorów pod redakcją Zofii Gołubiew”, w serii „Katalogi zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie”, „Część 1 – Malarstwo polskie XIX wieku”, Halina Blak, Barbara Małkiewicz, Elżbieta Wojtałowa, Kraków, 2001, str. 113, pozycja 291. (Artur Grottger namalował też inne obrazy wiążące się z Wróblewicami, m.in. „Narzeczona z Wróblewic”, tamże, pozycja 293, te same ofiarodawczynie.) Być może obraz przedstawia Władysława Tarnowskiego sprawdzającego postępy dzieci ze szkoły. Wiemy o tym, że wykazywał zainteresowanie wynikami nauki między innymi z: Agaton Giller O Władysławie hr. Tarnowskim., w piśmie Ruch Literacki ukazującym się we Lwowie, w roczniku 1878, na strony 396; – przypuszczenie na podstawie porównania rysów mężczyzny z portretem Władysława Tarnowskiego pędzla Maurycego Gottlieba.
↑Władysław hr. Tarnowski z Tarnowa h. Leliwa (ID: lu.3500) w M.J. Minakowskiego "Genealogia potomków Sejmu Wielkiego" i osoby związane rodzinnie tamże.
↑Genealogia Rodu Tarnowskich h. Leliwa – rodzina Władysława Tarnowskiego. rodtarnowski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. i osoby związane rodzinnie tamże.
↑Jan Władysław Stanisław Tarnowski według M.J. Minakowski "Genealogia potomków Sejmu Wielkiego", a Władysław Jan Tarnowski z linii drążgowskiej według Genealogii Rodu Tarnowskich.
Bibliografia
Encyklopedia muzyczna, PWM 2009
Encyklopedia muzyki PWN 2001
Encyklopedia literatury PWN 2007
Wielka Encyklopedia Polski, tom 2, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, 2004.
Sir George Grove (red. Stanley Sadie) „The New Grove Dictionary of Music and Musicians” (II wydanie), Tom 25 (Taiwan to Twelwe Apostles), 2001, s. 103-104.
Z częścią dorobku można się zapoznac dzięki e-bUW (e-bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego)
Genealogia Tarnowskich. rodtarnowski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-15)].
Władysław hr. Tarnowski [w:] Tygodnik Ilustrowany" 1878, nr 132 s. 1.
Ewa Róża Janion „Legends of Suli in Poland: some remarks on Władysław Tarnowski” („Legendy o Suli w Polsce: nieco spostrzeżeń na temat Władysława Tarnowskiego”), str. 46-49 w rozprawie doktorskiej: Ewa Róża Janion „Imaging Suli : Interactions between Philhellenic Ideas and Greek Identity Discourse” („Wyobrażenie Suli : Interakcje między ideami filhellenistycznymi a grecką dyskusją o tożsamości”), Peter Lang Publishing, Berlin, 2015.
Kinga Fink „Lwowskie koncerty pianisty i kompozytora Władysława Tarnowskiego” w: „Musica Galiciana”, Tom 15, 2016, str. 42-52.
„Polski Słownik Biograficzny”, Tom LII/4, Zeszyt 215 (Tarnowski Jan - Taube Jerzy), Polska Akademia Nauk, Polska Akademia Umiejętności, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa-Kraków, 2019, str. 541-544.
„Pieśni niemieckie Władysława Tarnowskiego”, M.T., OSDW AZYMUT Sp. z o.o., Warszawa-Łódź, 2017.
„Utwory instrumentalne Władysława Tarnowskiego”, M.T., OSDW AZYMUT Sp. z o.o., Warszawa-Łódź, 2018.
Władysław Tarnowski „Artysta i cierpienie”, Część I, M.T., OSDW AZYMUT Sp. z o.o., Warszawa-Łódź, 2020.
Linki zewnętrzne
Utwory Władysława Tarnowskiego w serwisie Wolne Lektury
Nuty w zbiorach Österreichischen Nationalbibliothek (Austriackiej Biblioteki Narodowej w Wiedniu). aleph.onb.ac.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-20)].
Władysława Tarnowskiego dostępne w Google Books, obecnie w wolnym dostępie są: Krople czary i Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt 1
„Kochankowie Ojczyzny”, poemat zamieszczony w: „Album Muzeum Narodowego w Raperswilu w stulecie 1772 r.” z r. 1872, strony oryginału 232-278 (w skanie udostępnionym przez Dolnośląską Bibliotekę Cyfrową strony 256-302).
Portret pędzla Maurycego Gottlieba z r. 1877, obecnie w zbiorach Muzeum Śląskiego w Katowicach. – Reprodukcja on-line w Galerii Malarstwa Polskiego
Jak to na wojence ładnie Wersja wykonywana przez artystów Kabaretu Loch Camelot na stronie Cyfrowej Biblioteki Polskiej Piosenki
Agaton Giller. O Władysławie Tarnowskim. „Ruch Literacki”. 1, 1878.brak numeru strony, str. 331-332;348-349; 362-363; 380-381; 395-396.
Marsz żałobny : z osobnej całości symfonicznej : poświęcony pamięci Augusta Bielowskiego oraz Andantino pensieroso udostęnione przez Cyfrową Bibliotekę Narodową – Polona
Utwory Władysława Tarnowskiego w Ogrodzie Petenery.
Fotografie nagrobków Władysława Tarnowskiego i członków jego rodziny we Wróblewicach w Bazie fotografii zabytków polskich na Ukrainie Uniwersytetu Jagiellońskiego.. medea.hist.uj.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-10)].
„Neue Zeitschrift für Music.“, czasopismo muzyczne ukazujące się w Lipsku – recenzje i wzmianki o utworach Władysława Tarnowskiego w języku niemieckim:
Tom 68, nr 42 z 11 października 1872, str. 414, („Cypressen“ – notatka);
Tom 69, nr 4 z 17 stycznia 1873, str. 32 („Drei Mazurkas“ – notatka);
Tom 70, nr 9 z 27 lutego 1874, str. 89a-89b (Ouverture d’un drame, Gesänge – Mirza Schaffy: „Kenst du die Rosen“, „Steig o Schöne Knospe“; und Ludwig Foglar: „Du buch mit sieben Siegeln“, „Ob du nun ruhst“), No 33, den 14 August 1874, S. 328-329 (Streichquartett für zwei Violinen, Viola und Violoncell, Fantasie quasi Sonate pour Piano e Violon, Sonate pour Piano, Nocturne pour Piano, Polonaise (Wien, Gutman), Etude VII par Chopin, transcrite pour Violoncello Uebertragung, Lied – „Still klingt das Glöcklein durch Felder”) – recenzje muzyczne;
Tom 71 (Styczeń do Grudnia 1875), nr 40, z 1 października 1875, str. 386-388 („Werte für Orchester. Ladislaus Tarnowski, Joanna Gray. Symphonisches Tongemälde zu des Autors gleichnamiger Tragödie.“ – recenzja muzyczna uwertury do tragedii Joanna Grey; również wzmianka na ten temat we wcześniejszym nr 39, z 24 września 1875, w artykule (na str. 377-379) poświęconym bieżącym wydarzeniom muzycznym.
Dzieła Władysława Tarnowskiego w bibliotece Polona