Władysław Kosiniak-Kamysz (2022) | |
Pełne imię i nazwisko |
Władysław Marcin Kosiniak-Kamysz |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1981 |
Wiceprezes Rady Ministrów | |
Okres |
od 13 grudnia 2023 |
Przynależność polityczna | |
Minister obrony narodowej | |
Okres |
od 13 grudnia 2023 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego | |
Okres |
od 7 listopada 2015 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Koalicja Polska – PSL, UED, Konserwatyści | |
Okres |
od 8 lutego 2018[1] |
Przynależność polityczna | |
Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego | |
Okres |
od 12 listopada 2015 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Minister pracy i polityki społecznej | |
Okres |
od 18 listopada 2011 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Władysław Marcin Kosiniak-Kamysz (ur. 10 sierpnia 1981 w Krakowie[3]) – polski lekarz, samorządowiec i polityk, doktor nauk medycznych. Od 2015 prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego, poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji (od 2015). Kandydat na urząd prezydenta RP w pierwszych i drugich wyborach w 2020. W latach 2011–2015 minister pracy i polityki społecznej, od 2023 wiceprezes Rady Ministrów i minister obrony narodowej.
Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. W 2006 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego[4]. Został asystentem w Katedrze Chorób Wewnętrznych i Medycyny Wsi CM UJ. W 2010 na macierzystej uczelni uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie pracy zatytułowanej Związek zmienności genu kodującego cyklohydrolazę GTP l z funkcją śródbłonka naczyniowego u chorych z cukrzycą typu 2[5].
Podjął praktykę w zawodzie lekarza, powrócił do niej w 2021 w trakcie pandemii COVID-19 jako wolontariusz w Szpitalu Specjalistycznym im. Józefa Dietla w Krakowie[6].
Od 2000 związany z Polskim Stronnictwem Ludowym. Był jednym ze współtwórców Forum Młodych Ludowców[7]. W latach 2008–2012 pełnił funkcję sekretarza Naczelnego Komitetu Wykonawczego PSL[4]. W wyborach samorządowych w 2010 kandydował do Rady Miasta Krakowa[8]. Mandat radnego uzyskał w miejsce Jacka Majchrowskiego, wybranego na urząd prezydenta tego miasta (startował z listy jego komitetu wyborczego). Pracował w Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, Komisji Zdrowia i Profilaktyki oraz Uzdrowiskowej, Komisji Mienia i Przedsiębiorczości[7]. 10 listopada 2011 został oficjalnym kandydatem PSL na urząd ministra pracy i polityki społecznej w koalicyjnym drugim rządzie Donalda Tuska[9]. 18 listopada został zaprzysiężony na urząd ministra pracy i polityki społecznej[10]. Dzień później zrzekł się mandatu radnego Krakowa. 1 grudnia 2012 został wiceprezesem PSL. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 był liderem listy PSL w okręgu nr 9 (województwo podkarpackie), nie uzyskując mandatu eurodeputowanego, zdobywając 12 667 głosów[11].
22 września 2014 ponownie objął stanowisko ministra pracy i polityki społecznej w ramach rządu Ewy Kopacz. W wyborach parlamentarnych w 2015 otworzył listę PSL do Sejmu w okręgu tarnowskim. Otrzymał 12 171 głosów, uzyskując tym samym mandat posła na Sejm VIII kadencji[12].
W maju 2012 został przewodniczącym Rady Głównej Krajowego Zrzeszenia LZS[13]; funkcję tę pełnił do listopada 2021[14].
7 listopada 2015 Rada Naczelna PSL powołała go na stanowisko prezesa partii[15]. Z początkiem nowej kadencji parlamentu został także wybrany na przewodniczącego klubu parlamentarnego PSL[16]. Był następnie wybierany na prezesa PSL przez partyjne kongresy 19 listopada 2016[17] i 4 grudnia 2021[18].
16 listopada 2015 zakończył pełnienie funkcji ministra. W kwietniu 2017 wybrany w skład zarządu PKOl (z ramienia LZS)[19]. W lutym 2018, w wyniku połączenia klubu PSL z kołem Unii Europejskich Demokratów, stanął na czele federacyjnego klubu poselskiego PSL-UED[20], przekształconego w lipcu 2019 w klub parlamentarny PSL – Koalicja Polska[21].
W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 33 784 głosy[22]. 12 listopada 2019 ponownie stanął na czele klubu parlamentarnego tworzonego przez swoje ugrupowanie[23] (pod nazwą Koalicja Polska – Polskie Stronnictwo Ludowe – Kukiz’15, a od listopada 2020 pod nazwą Koalicja Polska – PSL, UED, Konserwatyści[24]).
W grudniu 2019 oficjalnie zadeklarował, że będzie ubiegał się o urząd prezydenta RP w wyborach w 2020[25]. Oprócz PSL poparły go inne podmioty Koalicji Polskiej – m.in. Kukiz’15 oraz partie: UED i Ślonzoki Razem. Na początku marca 2020 Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała jego kandydaturę[26], jednak zaplanowane na maj głosowanie ostatecznie się nie odbyło. W czerwcu 2020 PKW zarejestrowała jego kandydaturę na powtórzone wybory w tymże miesiącu[27]. W pierwszej turze otrzymał 459 365 głosów (2,36%), zajmując 5. miejsce spośród 11 kandydatów[28]. Przed drugą turą zasugerował poparcie Rafała Trzaskowskiego[29].
Przed wyborami w 2023 współtworzył koalicję Trzecia Droga[30]. W wyborach tych ponownie uzyskał mandat poselski, otrzymując 50 139 głosów[31].
12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał go na urzędy wicepremiera i ministra obrony narodowej w trzecim rządzie Donalda Tuska[32][33]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na te stanowiska[34].
Jest wnukiem Władysława, żołnierza 13 Pułku Ułanów Wileńskich i Batalionów Chłopskich[7], synem Andrzeja Kosiniaka-Kamysza, ministra zdrowia w rządzie Tadeusza Mazowieckiego[35], a także bratankiem Zenona i Kazimierza Kosiniaków-Kamyszów[36]. Kuzynką jego dziadka była Stefania Łącka[37].
Od 2009 był żonaty z Agnieszką, z którą rozwiódł się w 2016[38]. W 2019 ożenił się z Pauliną Wojas (z wykształcenia dentystką), córką wójta gminy Gdów Zbigniewa Wojasa[39][40]. Mają dwie córki: Zofię (ur. 2019)[41] i Różę (ur. 2020)[42]. Deklaruje się jako katolik[43].
Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
2010 | KWW Jacka Majchrowskiego | Rada Miasta Krakowa VI kadencji | nr 3 | 763 (2,04%)[8][44] | |
2014 | Polskie Stronnictwo Ludowe | Parlament Europejski VIII kadencji | nr 9 | 12 667 (3,18%)[11] | |
2015 | Sejm VIII kadencji | nr 15 | 12 171 (4,17%)[12] | ||
2019 | Sejm IX kadencji | 33 784 (9,73%)[22] | |||
2020 | KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Władysława Kosiniaka-Kamysza |
Prezydent RP | – | 459 365 (2,36%)[28] | |
2023 | KKW Trzecia Droga PSL-PL2050 Szymona Hołowni | Sejm X kadencji | nr 15 | 50 139 (12,42%)[31] |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.