Vladimír Mečiar
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1942
Zwoleń

Prezydent Słowacji (p.o.)
Okres

od 1 stycznia 1993
do 2 marca 1993

Przynależność polityczna

Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji

Następca

Michal Kováč

Prezydent Słowacji (p.o.)
Okres

od 2 marca 1998
do 30 października 1998

Przynależność polityczna

Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji

Poprzednik

Michal Kováč (p.o.)

Następca

Mikuláš Dzurinda

Premier Słowacji
Okres

od 27 czerwca 1990
do 23 kwietnia 1991

Przynależność polityczna

Społeczeństwo przeciw Przemocy

Poprzednik

Milan Čič

Następca

Ján Čarnogurský

Premier Słowacji
Okres

od 24 czerwca 1992
do 14 marca 1994

Przynależność polityczna

Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji

Poprzednik

Ján Čarnogurský

Następca

Jozef Moravčík

Premier Słowacji
Okres

od 13 grudnia 1994
do 30 października 1998

Przynależność polityczna

Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji

Poprzednik

Jozef Moravčík

Następca

Mikuláš Dzurinda

Vladimír Mečiar (ur. 26 lipca 1942 w Zwoleniu) – słowacki polityk i prawnik, założyciel i lider Ruchu na rzecz Demokratycznej Słowacji, premier Słowacji w ramach Czeskiej i Słowackiej Republiki Federacyjnej (1990–1991, 1992–1993) i następnie premier niepodległej Słowacji (1993–1994, 1994–1998), w 1993 i 1998 pełniący obowiązki prezydenta.

Życiorys

Od 1959 pracował w administracji lokalnej w Żarze nad Hronem, od 1962 był członkiem Komunistycznej Partii Czechosłowacji. Odbył szkolenie w moskiewskim Komsomole, obejmował w połowie lat 60. różne funkcje w komunistycznej młodzieżówce. W 1968 wspierał Praską Wiosnę i Alexandra Dubčeka. W konsekwencji w 1969 został pozbawiony funkcji przewodniczącego jej miejskich struktur, a w 1970 wykluczony z partii komunistycznej. Pracował następnie na stanowiskach robotniczych, jednocześnie studiował prawo na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie. Ukończył studia w 1974, po czym przez kilkanaście lat praktykował jako prawnik w miejscowości Nemšová.

W 1989 w okresie przemian politycznych został jednym z liderów nowo powołanej partii Społeczeństwo przeciw Przemocy (VPN). W styczniu 1990 z rekomendacji Alexandra Dubčeka objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych i środowiska w słowackim rządzie. W wyborach w tym samym roku uzyskał mandat deputowanego do jednej z izb Zgromadzenia Federalnego Czeskiej i Słowackiej Republiki Federacyjnej. 27 czerwca 1990 objął urząd premiera Słowacji, który sprawował do 23 kwietnia 1991[1]. W międzyczasie, w marcu 1991, wraz z grupą swoich zwolenników opuścił VPN. Z urzędu premiera został odwołany przez słowacki parlament, w którym opozycja zarzucała mu rzekomą tajną współpracę z komunistycznymi służbami w okresie reżimu Gustáva Husáka[2]. W czerwcu 1991 założył Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji (HZDS), od czerwca 2003 działający jako Partia Ludowa – Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji[3]. W 1992 wybrany na posła, mandat deputowanego do Rady Narodowej uzyskiwał następnie w wyborach w 1994, 1998, 2002 i 2006.

W wyborach w 1992 HZDS uzyskał 74 miejsca w 150-osobowym parlamencie. 24 czerwca 1992 Vladimír Mečiar po raz drugi został premierem[1]. Prowadził negocjacje z czeskim premierem Václavem Klausem dotyczące przyszłości Czeskiej i Słowackiej Republiki Federalnej. Ostatecznie wobec różnicy poglądów zdecydowano o podziale państwa, do czego doszło z końcem roku. Od 1 stycznia 1993 kontynuował pracę na stanowisku premiera, kierując pierwszym rządem niepodległej Słowacji. Wykonywał jednocześnie obowiązki prezydenta do 2 marca 1993, kiedy urząd ten objął wybrany przez Radę Narodową Michal Kováč. Wkrótce utracił większość w parlamencie, po czym włączył w skład rządu przedstawicieli Słowackiej Partii Narodowej. Ostatecznie po rozłamach w HZDS 16 marca 1994 został zastąpiony przez Jozefa Moravčíka[1]. Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji zwyciężył w wyborach parlamentarnych w tym samym roku. 13 grudnia 1994 Vladimír Mečiar powrócił na stanowisko premiera[1], tworząc swój kolejny gabinet. W jego skład weszli również przedstawiciele narodowców i postkomunistycznego Zrzeszenia Robotników Słowacji.

Jako premier przez opozycję i przedstawicieli Europy Zachodniej był oskarżany o autokratyczny styl rządów[2], nieszanowanie reguł demokracji i korupcję. Zarzucano mu wykorzystywanie służb specjalnych do zwalczania opozycji politycznej i naruszanie wolności prasy. Nastąpiło zahamowanie negocjacji akcesyjnych dotyczących członkostwa Słowacji w NATO i Unii Europejskiej. Za jego rządów doszło też do napięć w stosunkach z Węgrami. W marcu 1995 doszło do podpisania traktatu o stosunkach dobrosąsiedzkich i przyjaznej współpracy, w którym Węgry uznały nienaruszalność granicy ze Słowacją, jednak w listopadzie tego samego roku Rada Narodowa przyjęła ustawę językową nadającą językowi słowackiemu status jedynego języka urzędowego. Protesty węgierskiego rządu wzbudziła również publicznie zaprezentowana przez gabinet Vladimíra Mečiara koncepcja przesiedleń mieszkającej w południowej części Słowacji mniejszości węgierskiej[4]. Lider HZDS popadł także w długotrwały konflikt polityczny z prezydentem. Przybrał on na sile w szczególności w 1995, gdy syn Michala Kováča, podejrzewany w Niemczech o przestępstwa finansowe, został porwany i wywieziony do Austrii. Według prezydenta mieli tego dokonać agenci służby wywiadowczej SIS z inspiracji Vladimíra Mečiara[5]. Od 2 marca 1998 do 30 października 1998 ponownie wykonywał obowiązki prezydenta[1], gdyż Rada Narodowa nie była w stanie dokonać wyboru na to stanowisko. W tym czasie ogłosił amnestię dla osób podejrzewanych w sprawie porwania syna Michala Kováča. W 1998 HZDS wygrało wybory parlamentarne, ale nie zdołało utworzyć koalicji. 30 października tegoż roku nowym premierem został Mikuláš Dzurinda[1].

W 1999 Vladimír Mečiar kandydował po raz pierwszy w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze głosowania otrzymał 37,2% głosów, w drugiej z wynikiem 42,8% głosów przegrał z Rudolfem Schusterem[6]. W jego partii zaczęło dochodzić do rozłamów, w 2002 Ivan Gašparovič założył Ruch dla Demokracji. W tym samym roku HZDS również uzyskał najwięcej mandatów w Radzie Narodowej, ponownie nie był w stanie utworzyć większościowej koalicji. W 2004 Vladimír Mečiar ponownie kandydował w wyborach prezydenckich. Wygrał pierwszą turę głosowania z wynikiem 32,7% głosów. W drugiej pokonał go jednak Ivan Gašparovič, którego poparło wówczas 59,9% głosujących[7]. W 2010 jego partia po raz pierwszy w historii nie przekroczyła wyborczego progu, w konsekwencji Vladimír Mečiar znalazł się poza parlamentem. W styczniu 2014 Partia Ludowa – Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji, którą kierował nieprzerwanie do tego czasu, została rozwiązana[3].

Przypisy

  1. a b c d e f Rulers: Countries Se-So: Slovakia. rulers.org. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
  2. a b Meciar, Vladimír. rulers.org. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
  3. a b Leaders of Slovakia. zarate.eu. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
  4. Stosunki dwustronne Słowacja-Węgry. stosunkimiedzynarodowe.info, 26 sierpnia 2009. [dostęp 2017-04-20].
  5. Michal Kováč. cidob.org. [dostęp 2017-04-20]. (hiszp.).
  6. May 1999. rulers.org. [dostęp 2021-01-16]. (ang.).
  7. April 2004. rulers.org. [dostęp 2021-01-16]. (ang.).

Bibliografia

  • Vladimír Mečiar. cidob.org. [dostęp 2017-04-20]. (hiszp.).
  • Vladimír Mečiar. vlada.gov.sk. [dostęp 2017-04-20]. (słow.).
  • Profil na stronie osobnosti.sk. [dostęp 2017-04-20]. (słow.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się