Liga Na Rzecz Niepodległości Wietnamu
Państwo

 DR Wietnamu

Skrót

Việt Minh

Lider

Hồ Chí Minh

Data założenia

19 maja 1941

Data rozwiązania

1954

Ideologia polityczna

socjalistyczny patriotyzm

Liczba członków

500 000 (w 1944)

Oddziały Việt Minhu wkraczają do Hanoi (9.10.1954)

Việt Minh (skrót od wiet. Việt Nam Ðộc Lập Ðồng Minh Hội), Liga Na Rzecz Niepodległości Wietnamu[1]organizacja założona w 1941 roku przez wietnamskie stronnictwa niepodległościowe związane z Komunistyczną Partią Indochin, której celem było uniezależnienie Wietnamu (wchodzącego wówczas w skład Indochin Francuskich) od Francji Vichy. Ligą kierował Nguyễn Tất Thành – lepiej znany jako Hồ Chí Minh. Innymi założycielami byli Lê Duẩn, Võ Nguyên Giáp i Phạm Văn Đồng[2].

Historia

W czasie II wojny światowej azjatyckie obszary kolonialne Francji okupowała Japonia. Ponieważ Việt Minh wystąpił przeciwko Japończykom, uzyskał taktyczne poparcie Chin i USA[3]. Gdy siły Việt Minhu pokonały w 1945 roku wojska japońskie w północnej części Wietnamu, Hồ Chí Minh utworzył na wyzwolonym terenie Demokratyczną Republikę Wietnamu[1]. Państwo nie zostało uznane a deklaracja niepodległości stała się początkiem 10-letniej wojny wyzwoleńczej (I wojna indochińska), przy czym – tym razem – Stany Zjednoczone wsparły Francję[4].

W roku 1946 wybuchło powstanie przeciwko odbudowanym władzom kolonialnym w Indochinach Francuskich, które tworzyły wówczas federację składającą się z Królestwa Laosu, Królestwa Kambodży, Tonkinu (Wietnam północny), Cesarstwa Annamu (Wietnam środkowy) i Kochinchiny (delta Mekongu), wszystkie (poza ostatnią, będącą kolonią) stanowiły protektorat francuski ze stolicą w Sajgonie[5]. Francuskie Siły Zbrojne ustąpiły ostatecznie z północnego Wietnamu w 1954 roku po przegranej bitwie pod Điện Biên Phủ, która oznaczała koniec kolonialnego statusu Wietnamu[6].

Wkrótce potem, po genewskich rozmowach pokojowych, Wietnam został podzielony na dwa osobne państwa – Republikę Wietnamu potocznie zwaną Wietnamem Południowym[7] i Demokratyczną Republikę Wietnamu, potocznie zwaną Wietnamem Północnym[8]. Na 1956 rok zaplanowano wybory, które miały doprowadzić do połączenia obu krajów. Việt Minh przejął tymczasem kontrolę nad Wietnamem Północnym (9 października 1954 roku) i kraj stał się państwem komunistycznym, a jego pierwszym premierem został Hồ Chí Minh[9].

Wietnam Południowy, wspierany przez USA, odrzucił wynegocjowane w 1954 roku porozumienie i odmówił przeprowadzenia wyborów, obawiając się sfałszowania ich na północy, a ponadto, że Hồ Chí Minh, jako bohater narodowy, wygra te wybory na południu[10]. Partyzantka południowowietnamska (w tym wielu członków Việt Minhu), która wystąpiła przeciwko południowowietnamskiemu rządowi, utworzyła Narodowy Front Wyzwolenia Wietnamu, zwany przez Amerykanów Wietkongiem, który stał się później głównym przeciwnikiem Stanów Zjednoczonych w czasie wojny wietnamskiej w latach 1957–1975[11].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Hill 2012 ↓, s. 200.
  2. S. Karnow, s. 126–127.
  3. S. Karnow, s. 140–144.
  4. S. Karnow, s. 182.
  5. P. Benken, s. 32–33.
  6. G. Esper, s. 8.
  7. S. Karnow, s. 186.
  8. Weir 2013 ↓, s. 311.
  9. G. Esper, s. 14.
  10. K. Conboy, s. 7.
  11. S. Karnow, s. 226.

Bibliografia

  • Przemysław Benken: Ofensywa Tet 1968. Warszawa: Bellona, 2010. ISBN 978-83-11-11952-9.
  • Kenneth Conboy: War in Laos 1954–1975. Carrollton, Texas: Squadron/Signal Publications, 1994. ISBN 0-89747-315-9.
  • George Esper: The Eyewitness History of the Vietnam War. New York: 1983. ISBN 0-3453-0865-4.
  • Duncan Hill: Kronika wojen. Od 1914 roku do chwili obecnej. Wyd. 1. Głuchoazy: Oficyna AKA, 2012. ISBN 978-83-62911-15-8.
  • Stanley Karnow: Vietnam: a History. New York: Viking Press, 1983. ISBN 0-670-74604-5.
  • William Weir: Przegrane zwycięstwa. Od starożytności po wojnę w Wietnamie. Wyd. 1. Warszawa: BELLONA, 2011. ISBN 978-83-11-12007-5.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się