Valdis Dombrovskis
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1971
Ryga

Premier Łotwy
Okres

od 12 marca 2009
do 22 stycznia 2014

Przynależność polityczna

Jedność

Poprzednik

Ivars Godmanis

Następca

Laimdota Straujuma

Minister finansów Łotwy
Okres

od 7 listopada 2002
do 9 marca 2004

Przynależność polityczna

Nowa Era

Poprzednik

Gundars Bērziņš

Następca

Oskars Spurdziņš

podpis
Odznaczenia
Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Order Trzech Gwiazd II klasy (Łotwa) Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy

Valdis Dombrovskis (ur. 5 sierpnia 1971 w Rydze) – łotewski polityk, fizyk, ekonomista, poseł na Sejmu Republiki Łotewskiej, minister finansów w latach 2002–2004, Premier Łotwy od 2009 do 2014, deputowany do Parlamentu Europejskiego VI i VIII kadencji, wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej (od 2014).

Życiorys

W latach 1989–1996 studiował na wydziale matematyczno-fizycznym Uniwersytetu Łotwy w Rydze, gdzie ukończył kolejno studia licencjackie i magisterskie. W 1995 został absolwentem studiów ekonomicznych na wydziale inżynieryjno-ekonomicznym Ryskiego Uniwersytetu Technicznego. Uzyskał również dyplom ukończenia studiów w zakresie fizyki na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji. W 1998 doktoryzował się na wydziale inżynierii elektrycznej Uniwersytetu Marylandu w College Park. W 2007 ukończył studia w dziedzinie ceł i administracji podatkowej na wydziale inżynieryjno-ekonomicznym Ryskiego Uniwersytetu Technicznego.

W latach 1991–1995 pracował jako laborant na wydziale matematyczno-fizycznym Uniwersytetu Łotwy: przez pierwsze dwa lata w instytucie fizyki ciała stałego, a przez kolejne dwa w zakładzie półprzewodników. Przez rok był laborantem w instytucie fizyki Uniwersytetu Johannesa Gutenberga w Moguncji. W 1997 powrócił do pracy w instytucie fizyki ciała stałego, a następnie pracował na wydziale inżynierii elektrycznej Uniwersytetu Marylandu w College Park. W 1998 rozpoczął pracę w zarządzie polityki pieniężnej Banku Łotwy, gdzie zajmował kolejno stanowiska specjalisty, starszego ekonomisty i głównego ekonomisty.

W 2002 brał udział w zakładaniu partii Nowa Era kierowanej przez byłego prezesa Banku Łotwy Einarsa Repšego. W tym samym roku został wybrany na posła na Sejm Republiki Łotewskiej z list zwycięskiej Nowej Ery, a następnie objął stanowisko ministra finansów w rządzie Einarsa Repšego. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 uzyskał mandat eurodeputowanego. Przystąpił do frakcji Europejskiej Partii Ludowej-Europejskich Demokratów, zasiadał w Komisji Budżetowej[1].

26 lutego 2009 desygnowany przez prezydenta Valdisa Zatlersa na stanowisko premiera Łotwy[2]. 12 marca 2009 parlament Łotwy zatwierdził rząd Valdisa Dombrovskisa[3]. Przez kilka miesięcy był też ministrem ds. dzieci, rodziny i integracji społecznej. W wyborach w 2010 i 2011 z ramienia Jedności odnawiał mandat poselski. 2 listopada 2010 otrzymał od prezydenta Valdisa Zatlersa misję sformowania nowego rządu[4], który następnego dnia został zatwierdzony przez Sejm X kadencji[5]. Do końca roku kierował w tym rządzie również resortem rozwoju regionalnego i samorządności. 25 października 2011 Sejm XI kadencji udzielił akceptacji trzeciemu gabinetowi dotychczasowego premiera[6].

21 października 2013 doszło do katastrofy budowlanej w Rydze, w wyniku której śmierć poniosły 54 osoby. Sześć dni później Valdis Dombrovskis podał się do dymisji, uznając, że jego rząd przyjmuje na siebie polityczną odpowiedzialność[7]. Urząd premiera sprawował do 22 stycznia 2014, kiedy to zakończył się proces formowania nowego gabinetu. 23 stycznia 2014 odnowił mandat poselski, wracając do pracy w parlamencie[8].

W wyborach europejskich w 2014 uzyskał mandat posła do PE VIII kadencji, kandydując z 1. miejsca na liście Jedności. 10 września tego samego roku Jean-Claude Juncker ogłosił nominację Valdisa Dombrovskisa na wiceprzewodniczącego KE oraz komisarza ds. euro i dialogu społecznego (od 1 listopada 2014)[9]. W 2016, po rezygnacji z członkostwa w KE złożonej przez Jonathana Hilla, powierzono mu również odpowiedzialność za stabilność finansową, usługi finansowe i unię rynków kapitałowych[10].

W lutym 2019 został głównym kandydatem Nowej Jedności w wyborach europejskich w 2019[11]. W głosowaniu z maja 2019 uzyskał mandat europosła, jednak zrezygnował z jego objęcia w związku z otrzymaniem nominacji na kolejną kadencję w KE[12]. Dołączył do Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen jako wiceprzewodniczący wykonawczy odpowiedzialny za gospodarkę, która służy ludziom[13] (z kadencją od 1 grudnia 2019). W październiku 2020, po uprzednim zatwierdzeniu przez Europarlament[14], powołany na komisarza ds. handlu (pozostał jednocześnie wiceprzewodniczącym wykonawczym KE).

Odznaczenia i wyróżnienia

Życie prywatne

Żonaty z Āriją Dombrovską[18]. Jego rodzina ma również polskie korzenie[19].

Przypisy

  1. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-10-25].
  2. Dombrovskis chosen as Latvian PM. bbc.co.uk, 26 lutego 2009. [dostęp 2011-10-25]. (ang.).
  3. New Latvian PM Takes Office Amid Deepening Crisis. javno.com, 12 marca 2009. [dostęp 2011-10-25]. (ang.).
  4. Zatlers aicina Dombrovski veidot valdību; Saeima par valdības apstiprināšanu lems trešdien. diena.lv, 2 listopada 2010. [dostęp 2011-10-25]. (łot.).
  5. Saeima apstiprina Dombrovska veidoto valdību. diena.lv, 3 listopada 2010. [dostęp 2011-10-25]. (łot.).
  6. Saeima Ministru prezidenta amatā atkārtoti apstiprina Valdi Dombrovski. saeima.lv, 25 października 2011. [dostęp 2011-10-25]. (łot.).
  7. Latvian government falls over Riga supermarket disaster. bbc.co.uk, 27 listopada 2013. [dostęp 2014-01-22]. (ang.).
  8. Saeima apstiprina deputāta pilnvaras un atjauno mandātu sešiem deputātiem. saeima.lv, 23 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-23]. (łot.).
  9. The new structure of the Juncker Commission. ec.europa.eu, 30 października 2014. [dostęp 2014-10-22]. (ang.).
  10. European Commission after Jonathan Hill’s Resignation. pism.pl, 5 września 2016. [dostęp 2017-01-01]. (ang.).
  11. «Jaunās Vienotības» līderi Eiroparlamenta vēlēšanās – arī Kalniete un Ašeradens. lsm.lv, 23 lutego 2019. [dostęp 2019-02-23]. (łot.).
  12. Dombrovskis atsakās no Eiropas Parlamenta deputāta mandāta. diena.lv, 20 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-20]. (łot.).
  13. Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. [dostęp 2019-11-27].
  14. Mairead McGuinness approved as Irish commissioner in European Parliament. irishtimes.com, 7 października 2020. [dostęp 2020-10-12]. (ang.).
  15. Dombrovskis saņems balvu par ekonomiskās stabilitātes atjaunošanu. diena.lv, 1 czerwca 2011. [dostęp 2011-10-25]. (łot.).
  16. a b c d Valdis Dombrovskis. Biografija [online], www.valdisdombrovskis.lv [dostęp 2021-08-24].
  17. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 399/2021 Про нагородження В. Домбровскіса орденом князя Ярослава Мудрого. president.gov.ua, 23 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-24]. (ukr.).
  18. Dombrovska vizītēs pērn iztērēti 24 tūkstoši latu. kasjauns.lv, 10 stycznia 2010. [dostęp 2011-10-25]. (łot.).
  19. Katarzyna Zuchowicz: Najgorsze już za Łotyszami. rp.pl, 12 lipca 2010. [dostęp 2018-11-07].

Bibliografia

  • Ministru prezidents Valdis Dombrovskis. mk.gov.lv. [dostęp 2021-05-08]. (łot.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się