Zwycięzca konkursu Włoch Maurizio Pollini | |
Pełna nazwa |
VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina |
---|---|
Termin |
22 lutego – 13 marca 1960 |
Państwo | |
Miejscowość | |
Obiekt | |
Organizator | |
Tematyka |
VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (również VI Konkurs Chopinowski) – 6. edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, która rozpoczęła się 22 lutego 1960 w Warszawie. Organizatorem konkursu było Towarzystwo im. Fryderyka Chopina[1].
Wzięło w nim udział 78 pianistów z 30 krajów[2][3]. Konkurs odbył się w dniach 22 lutego–13 marca 1960[2]. Był on trójstopniowy: składał się z dwóch etapów i finału. Zwyciężył osiemnastoletni Włoch Maurizio Pollini[4]. Mógł w nim wystąpić kandydat w przedziale wieku (16–30) lat (granicę tę obniżono o 2 lata)[5]. Najmłodszym pianistą konkursu był szesnastoletni reprezentant Izraela, Ilan Rogoff[6].
Odbywał się on w 150. rocznicę urodzin kompozytora. Rok 1960 został ogłoszony Rokiem Chopinowskim, a patronat nad jego obchodami objęło UNESCO[2]. 11 marca na uroczystość zakończenia konkursu przybył przedstawiciel tej organizacji (UNESCO), Correo de Azevedo[7].
Był to pierwszy konkurs, który został zorganizowany od 1957, kiedy to powołano Światową Federację Międzynarodowych Konkursów Muzycznych w Genewie, a który znalazł się pod jej patronatem[1].
Stefan Wysocki tak napisał o tym konkursie[2]:
Był to konkurs, który zapoczątkował zarówno wystrój sali, jak i cały rytuał rozpoczynania wszystkich przesłuchań: przedefilowanie przez estradę kandydatów, zaprezentowanie przez zapowiadającego programu i cała reszta, co obserwatorzy konkursów znają doskonale, a co – przez swą niezmienność – zapada w pamięć i serce.
Warto dodać, że ulubieniec publiczności, Meksykanin Michel Block nie otrzymał żadnej głównej nagrody, a jedynie wyróżnienie[2]. Artur Rubinstein, pełniący funkcję honorowego przewodniczącego jury, przyznał Blockowi nagrodę pozaregulaminową[2].
Kalendarz konkursu | |||||||||||||||||||||
Faza konkursu | Data | ||||||||||||||||||||
Luty | Marzec | ||||||||||||||||||||
22.[8][3] | 23.[9] | 24.[10] | 25.[11] | 26.[12] | 27.[13] | 28. | 29.[14] | 1. | 2.[15] | 3.[16] | 4.[17] | 5.[18] | 6. | 7. | 8.[19] | 9.[20] | 10.[21] | 11.[22] | 12. | 13.[23] | |
Koncert inauguracyjny | |||||||||||||||||||||
I etap | |||||||||||||||||||||
II etap | |||||||||||||||||||||
Finał | |||||||||||||||||||||
Koncert laureatów |
Jury zasiadało podczas przesłuchań w trzech rzędach przy specjalnie przystosowanych ławach na piętrze balkonu Filharmonii[9][12]. Do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołano rekordowo liczne, 36 osobowe jury, w następującym składzie[2]:
Skład jury | |||
Lp. | Juror | Kraj | Funkcja |
1. | Zbigniew Drzewiecki | Polska | przewodniczący jury |
2. | Nadia Boulanger | Francja | wiceprzewodnicząca jury |
3. | Arthur Hedley | Wielka Brytania | wiceprzewodniczący jury |
4. | Dmitrij Kabalewski | ZSRR | wiceprzewodniczący jury |
5. | Henryk Sztompka | Polska | wiceprzewodniczący jury |
6. | Bolesław Woytowicz | Polska | sekretarz jury |
7. | Guido Agosti | Włochy | członek jury |
8. | Stefan Askenase | Belgia | członek jury |
9. | Sven Brandel | Szwecja | członek jury |
10. | Sequeira Costa | Portugalia | członek jury |
11. | Harold Craxton | Wielka Brytania | członek jury |
12. | Halina Czerny-Stefańska | Polska | członek jury |
13. | Jan Ekier | Polska | członek jury |
14. | Armand de Gontaut Biron | Francja | członek jury |
15. | Emil Hajek | Jugosławia | członek jury |
16. | Lajos Hernádi | Węgry | członek jury |
17. | Jan Hoffman | Polska | członek jury |
18. | Mieczysław Horszowski | Stany Zjednoczone | członek jury |
19. | Witold Małcużyński | Polska | członek jury |
20. | Timo Mikkilä | Finlandia | członek jury |
21. | Florica Musicescu | Rumunia | członek jury |
22. | Harry Neuhaus | ZSRR | członek jury |
23. | František Rauch | Czechosłowacja | członek jury |
24. | Reimar Riefling | Norwegia | członek jury |
25. | Heinz Schröter | RFN | członek jury |
26. | Bruno Seidlhofer | Austria | członek jury |
27. | Pawieł Sieriebriakow | ZSRR | członek jury |
28. | Andrej Stojanow | Bułgaria | członek jury |
29. | Ding Shande | Chiny | członek jury |
30. | Magda Tagliaferro | Brazylia | członek jury |
31. | Margerita Trombini-Kazuro | Polska | członek jury |
32. | Amadeus Webersinke | NRD | członek jury |
33. | Beveridge Webster | Stany Zjednoczone | członek jury |
34. | Jakow Zak | ZSRR | członek jury |
35. | Jerzy Żurawlew | Polska | członek jury |
36. | Artur Rubinstein | Stany Zjednoczone | honorowy przewodniczący jury |
Jury oceniało grę uczestników konkursu stosując punktację od 1 do 25[24]. Do II etapu konkursu dopuszczeni zostali tylko ci uczestnicy, którzy otrzymali w I etapie przeciętną, minimum 16 punktów. Do finału dopuszczono tylko tych, którzy otrzymali przeciętną, minimum 18 punktów w II etapie. Nagrodzeni mogli być tylko ci uczestnicy, którzy w finale otrzymali przeciętną, minimum 18 punktów. O kolejności pianistów do podziału nagród i wyróżnień decydowała suma przeciętnych punktacji uzyskanych we wszystkich etapach.
Konkurs został zainaugurowany w Filharmonii Narodowej krótkim przemówieniem, które wygłosił przewodniczący zespołu jury prof. Zbigniew Drzewiecki, a następnie wystąpił z uroczystym koncertem wybitny pianista i wirtuoz Artur Rubinstein, który wykonał II Koncert fortepianowy B-dur op. 83, Johannesa Brahmsa oraz Koncert f-moll op. 21, Fryderyka Chopina, po czym Orkiestra Symfoniczna pod batutą Witolda Rowickiego zagrała oratorium Stabat mater op. 53, Karola Szymanowskiego z towarzyszeniem m.in. solistów operowych[8][3][25].
Przesłuchania konkursowe odbyły się w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej. Jako pierwszy 23 lutego o godz 9:30 rozpoczął Konkurs Bułgar Georg Asmanow grając Nokturn Es-dur op. 55[9]. Ostatnim występującym pianistą w tym etapie (29 lutego) był Argentyńczyk Alberto Neuman, ale z powodu niedyspozycji chorobowej nie dokończył on występu, rezygnując z dalszej gry[14].
Uczestnicy I etapu[26][27][28][29][30][31]
|
Decyzją jury podaną 29 lutego, do II etapu dopuszczono 38 pianistów, w tym pięciu Polaków (odpadł w I etapie Maciej Łukaszczyk)[32]. Przesłuchania konkursowe odbyły się podobnie jak w I etapie, w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej[32]. Jako pierwszy 2 marca rozpoczął występy w II etapie Bułgar Georg Asmanow[15].
Uczestnicy II etapu[32]
|
Decyzję o dopuszczeniu do finału 12 pianistów (w tym dwóch Polaków) jury ogłosiło 7 marca około godziny 13[33]. Jako pierwszy występy finałowe z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej rozpoczął 8 marca Meksykanin Michel Block[33]. W koncertach finałowych orkiestrą, dyrygowali: Zdzisław Górzyński, Jerzy Katlewicz i Witold Rowicki[33][20]. Wybór koncertów Fryderyka Chopina rozłożył się mniej więcej równomiernie (siedmiu pianistów wybrało Koncert f-moll op. 21, a pięciu Koncert e-moll op. 11).
Finaliści
|
W ostatnim dniu konkursu (13 marca) 12 finalistów po odebraniu nagród wystąpiło w specjalnym koncercie laureatów, w którym niektórzy z nich zagrali m.in. następujące utwory: Maurizio Pollini (sześć Preludiów), Irina Zaricka (nagrodzonego Mazurka i Poloneza-Fantazję As-dur op. 61), Tania Aszot-Harutunian (Nokturn G-dur i Etiudę) oraz Michel Block (Walca As-dur op. 42)[23].
12 marca jury około godziny 16 ogłosiło wyniki VI Konkursu Chopinowskiego[34]. Wszyscy laureaci otrzymali stosownie do zajętego miejsca bądź wyróżnienia odpowiednią nagrodę finansową.
Nagrody główne[34] | ||||
Nagroda | Laureat | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody |
1 | Maurizio Pollini[4] | Włochy | 40 000 zł[a] | Minister Kultury i Sztuki[1] |
2 | Irina Zaricka | ZSRR | 30 000 zł | |
3 | Tania Aszot-Harutunian | Iran | 25 000 zł | |
4 | Li Mingqiang | Chiny | 20 000 zł | |
5 | Zinaida Ignatjewa | ZSRR | 15 000 zł | |
6 | Walerij Kastielski | ZSRR | 10 000 zł | |
Wyróżnienia[34] | ||||
Wyróżniony | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody | |
Michel Block | Meksyk | 5000 zł | Minister Kultury i Sztuki[1] | |
Jerzy Godziszewski | Polska | 5000 zł | ||
Hitoshi Kobayashi | Japonia | 5000 zł | ||
Reiya Silvonen | Finlandia | 5000 zł | ||
Aleksander Słobodianik | ZSRR | 5000 zł | ||
Józef Stompel | Polska | 5000 zł | ||
Nagrody specjalne[34] | ||||
Nagroda | Nagrodzony | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody |
Najlepsze wykonanie poloneza | Irina Zaricka | ZSRR | 10 000 zł | Towarzystwo im. Fryderyka Chopina |
Najlepsze wykonanie mazurków | Irina Zaricka | ZSRR | 10 000 zł | Polskie Radio |
Nagrody dodatkowe[34][35] | ||||
Nagroda dla najmłodszego polskiego laureata | Jerzy Godziszewski | Polska | 10 000 zł | Fundusz Stypendialny im. Fryderyka Chopina |
Nagroda dla najlepszego zagranicznego finalisty | Maurizio Pollini | Włochy | 10 000 zł | Polski Komitet ds. UNESCO |
Nagroda dla najbardziej utalentowanego uczestnika | Michel Block | Meksyk | 20 000 zł | Artur Rubinstein |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.