Uproszczenie grup spółgłoskowychproces fonetyczny polegający na upodabnianiu się sąsiadujących ze sobą spółgłosek.

W języku polskim najintensywniejsze uproszczenie grup spółgłoskowych miało miejsce po zaniku jerów, gdy spółgłoski pierwotnie rozdzielone utworzyły grupy. Wtedy upodabniały się do siebie pod względem miękkości, dźwięczności i miejsca artykulacji; przy tym czasami dochodziło do zniknięcia którejś z nich[1].

Tak np. w języku polskim cztwarty > czwarty; w języku prasłowiańskim sъpnъ (od sъpati, pl. spać, + -nъ) > sъnъ > pl. sen.

Przypisy

  1. Z. Klemensiewicz, T. Lehr-Spławiński, S. Urbańczyk: Gramatyka historyczna języka polskiego, s. 154.

Bibliografia


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się