Ukraina
w Konkursie Piosenki Eurowizji
3
2
1
6
Informacje ogólne
Rok i miejsce debiutu

2003, Ryga

Liczba udziałów

18 razy (18 finałów)

Organizacja konkursu

2 razy w 2005, 2017

Strona internetowa

Ukraina uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 2003[1]. Konkursem w kraju w latach 2003–2014 zajmowała się Narodowa Telekompania Ukrainy (NTU), która w 2015 roku zjednoczyła się z ukraińskim radiem tworząc Narodową Publiczną Teleradiokompanię Ukrainy (NSTU), która zajmuje się uczestnictwem kraju od powrotu w 2016[2].

Ukraina trzykrotnie wygrała konkurs: w 2004 (Rusłana z utworem „Wild Dances”)[3], 2016 (Jamala z „1944”)[4], oraz 2022 (Kalush Orchestra z „Stefania”). Dzięki temu konkursy w 2005 i 2017 odbyły się na Ukrainie[5].

W 2015 ukraiński nadawca wycofał się z uczestnictwa w konkursie w związku z niestabilną sytuacją w kraju[6]. Rok później kraj powrócił do stawki konkursowej. W 2019 ponownie zrezygnował z udziału w konkursie z powodu zamieszania medialnego związanego z organizacją krajowych eliminacji[7][8].

Ukraina jest jedynym krajem, którego reprezentanci rokrocznie zdobywają awans do finału konkursu.

Historia Ukrainy w Konkursie Piosenki Eurowizji

Lata 2003–2009

W 2002 krajowy nadawca publiczny NTU podjął decyzję o debiucie podczas 48. Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Rydze w maju 2003[9][10][11]. Reprezentant kraju został wybrany wewnętrznie przez władze stacji. Został nim Ołeksandr Ponomariow[12] z utworem „Hasta la vista[13][14], który został wyłoniony spośród ponad 50 propozycji nadesłanych do siedziby krajowego nadawcy[15]. W przygotowaniach do eurowizyjnego występu reprezentantowi pomagał maltański kompozytor Philip Vella[16]. 24 maja 2003 wystąpił w finale konkursu i zajął 14. miejsce po zdobyciu 30 punktów[17]. Na scenie towarzyszył mu akrobata Anatolij Zalewskij i reprezentantki Teatru Rizoma[18], dwie tancerki i dwie chórzystki[19][20].

Rusłana Łyżyczko podczas 49. Konkursu Piosenki Eurowizji w Stambule, maj 2004

Stacja NTU wysłała reprezentanta na 49. Konkurs Piosenki Eurowizji w Stambule. W styczniu 2004 telewizja ogłosiła, że przedstawicielką kraju w konkursie będzie, wybrana wewnętrznie przez telewizję, Rusłana Łyżyczko z piosenką „Wild Dances[21]. W związku ze zwiększającą się liczbą krajów chętnych do udziału w Konkursie Piosenki Eurowizji, EBU wprowadziła w 2004 koncert półfinałowy. Z występu w półfinale zwolnione były kraje tzw. „wielkiej czwórki” (tj. Niemcy, Wielka Brytania, Francja, Hiszpania) oraz państwa, których reprezentanci rok wcześniej zajęli miejsce w pierwszej dziesiątce finałowej, dlatego Rusłana musiała uczestniczyć w rundzie półfinałowej. Podczas pobytu w Stambule delegacja rozdawała dziennikarzom w centrum prasowym gadżety z wizerunkiem reprezentantki – notatniki, flagi oraz płyty CD i DVD[22][23]. 12 maja wystąpiła w półfinale i z drugiego miejsca awansowała do finału, rozgrywanego 15 maja[24][25]. Zajęła w nim pierwsze miejsce po zdobyciu 280 punktów od telewidzów, w tym m.in. maksymalnych not 12 punktów z Polski, Turcji, Rosji, Islandii, Łotwy, Izraela, Estonii i Litwy[3][26]. Podczas występów na scenie towarzyszyli jej tancerze z formacji tanecznej Balet Życia, która zaprezentowała układ ułożony przez Irinę Mazur, będący połączeniem tańca współczesnego i ludowych tańców ukraińskich[27][28]. Po finale konkursu piosenka „Wild Dances” otrzymała Nagrodę Artystyczną im. Marcela Bezençona[29].

Dzięki wygranej Rusłany Łyżyczko w 2004, 50. Konkurs Piosenki Eurowizji był organizowany na Ukrainie. Reprezentant kraju po raz pierwszy został wybrany za pośrednictwem publicznych eliminacji[30]. Proces nadsyłania propozycji do siedziby NTU rozpoczęto 1 sierpnia; pierwotnie termin zgłaszania się miał upłynąć 20 września, jednak z powodu niezadowalającej liczby zgłoszeń przesunięto go na 8 października[31]. Do konkursu zostało dopuszczonych łącznie 75 wykonawców[a], wyłonionych spośród 202 kandydatów, którzy nadesłali łącznie 527 propozycji[32]. Pierwotnie w stawce znalazła się też Wierka Serdiuczka, ale wycofała się z powodu skrytykowania jej twórczości przez jurorów[33]. Wykonawcy zostali podzieleni na piętnaście półfinałów, emitowanych od 14 listopada 2004 do 20 lutego 2005, w których występowało po pięciu kandydatów[34]. Do finału dostali się zdobywcy największej liczby głosów telewidzów z każdego z półfinałów: Stand.up[35], NeDilia[36], Tayana[37], Ex-Presidenti[38], Jurcasz[39], Tiana Ravi (w wyniku „błęd techicznego” ogłoszono awans Szeony)[40][41], Foxy[42], Wiktor Pawlik[43], Sergej Gawrilow[44], Daleko[45], Ani Lorak[46], Talita Kum[47], Lourdes[48], Julia Korszinska[49] i Wolia[50], a także zdobywcy tzw. „dzikiej karty” od NTU: De Shifer, Tartak, Greenjolly i Mandri[51]. W trakcie trwania selekcji zwrócono uwagę, że kilka finałowych piosenek łamie zapis regulaminowy konkursu mówiący o zakazie komercyjnej publikacji utworów przed 1 października 2004. Władze NTU zapewniły, że w przypadku wygranej nieregulaminowej piosenki, reprezentant będzie miał obowiązek zmienić kompozycję[52][50]. W finale konkursu, rozgrywanym 27 lutego w studiu NTU w Kijowie, pierwsze miejsce zdobył zespół Greenjolly z utworem „Razom nas bahato, nas ne podołaty”, za który otrzymał największą liczbę 2 247 głosów od telewidzów[53]. Po konkursie tekst piosenki, która wcześniej została wybrana na hymn Wiktora Juszczenki podczas tzw. pomarańczowej rewolucji w 2004[54][55], został zmieniony ze względu na zawarcie w nim politycznej wiadomości[56][57][58]. Ostatecznie refren piosenki wzbogacono o zwroty w ośmiu wersjach językowych: ukraińskiej, angielskiej, polskiej (Jest nas wielu, nas nie pokonacie), niemieckiej (Alle wir in allem, sind wir nicht zufallen), francuskiej (Le people uni serait jamais vaincu), czeskiej (V ednote ja nase sila), hiszpańskiej (Si estamos juntos, somos invencibles) i rosyjskiej (Wmiestie my ediny, my nie pobiedimy)[59][60]. W marcu EBU poinformowała, że utwór nie jest oryginalną kompozycją, tylko przeróbką rewolucjonistycznego utworu „Pueblo unido jamas sera vencido” z lat 60[61], ale nie zdyskwalifikowała propozycji[62]. Jako reprezentanci gospodarzy mieli zapewnione miejsce w finale widowiska,21 maja 2005 zespół wystąpił w finale Eurowizji i zajął w nim dziewiętnaste miejsce po zdobyciu 30 punktów, w tym m.in. maksymalnej noty 12 punktów z Polski[63].

Tina Karol podczas 51. Konkursu Piosenki Eurowizji w Atenach, maj 2006

W 2006 stacja NTU uczestniczyła w 51. Konkursie Piosenki Eurowizji. Podobnie jak rok wcześniej, reprezentant kraju został wybrany poprzez krajowe eliminacje eurowizyjne, które tym razem ograniczono jedynie do koncertu finałowego, który został rozegrany 11 marca 2006 w studiu NTU. W finale, który prowadzili Maria Orłowa i Igor Posypajko, wystąpiło trzech wykonawców: Tina Karol, Irina Rosenfeld i Kirill Turiczenko. Ostatecznie największe poparcie telewidzów i jurorów uzyskała Tina Karol z piosenką „I Am Your Queen”, dzięki czemu zajęła pierwsze miejsce oraz zdobyła tytuł reprezentantki Ukrainy w Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Atenach[64]. Po finale eliminacji konkursowy utwór piosenkarki został odświeżony oraz wydany pod nowym tytułem – „Show Me Your Love”. Z powodu słabego wyniku rok wcześniej, wokalistka musiała wziąć udział w półfinale, który odbył się 18 maja, z którego z siódmego miejsca awansowała do finału[65]. W koncercie finałowym, który odbył się 20 maja, Tina Karol zajęła siódme miejsce ze 145 punktami na koncie, w tym m.in. z maksymalną notą 12 punktów z Portugalii[66].

Wierka Serdiuczka w finale 52. Konkursu Piosenki Eurowizji w Helsinkach, maj 2007

W 2007 stacja NTU wzięła udział w 52. Konkursie Piosenki Eurowizji. Reprezentant kraju został wybrany za pośrednictwem krajowych eliminacji eurowizyjnych. Do finału zostało zakwalifikowanych siedmiu wykonawców: GODO, Ewgenia Własowa, Ołena Grebeniuk, Wierka Serdiuczka, NieAngeły, Bondarczuk i Aviator. W koncercie finałowym, który został rozegrany 9 marca w studiu NTU, największe poparcie telewidzów i jurorów zdobyła drag queen Wierka Serdiuczka z utworem „Dancing[67]. Przed finałem Konkursu Piosenki Eurowizji utwór „Dancing” odświeżono i wydano pod nowym tytułem – „Dancing Lasha Tumbai[68]. Piosenka wywołała kontrowersje; zdaniem wielu obserwatorów fraza Lasza tumbai (jakoby oznaczająca w języku mongolskimbita śmietana”) przypominała w wymowie angielski zwrot Russia Goodbye (pol. Do widzenia, Rosjo), mający nawiązywać do pomarańczowej rewolucji[69][70]. Utwór został dopuszczony do konkursu. Dzięki zajęciu przez Tinę Karol miejsca w pierwszej dziesiątce klasyfikacji finałowej konkursu w 2006, Wierka Serdiuczka miała zapewniony udział w finale Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Helsinkach. W koncercie finałowym, rozgrywanym 12 maja, zajęła w nim ostatecznie drugie miejsce z wynikiem 235 punktów na koncie, w tym m.in. maksymalnych not 12 punktów z Czech, Polski, Łotwy, Portugalii i Andory[71].

Ani Lorak podczas 53. Konkursu Piosenki Eurowizji w Belgradzie, maj 2008

W 2008 stacja NTU uczestniczyła w 53. Konkursie Piosenki Eurowizji. Reprezentantką Ukrainy została wyłoniona wewnętrznie Ani Lorak, której konkursowa propozycja została wyłoniona podczas specjalnego koncertu rozegranego 23 lutego w studiu telewizji. Podczas koncertu, który prowadzili Timur Mirosznyczenko i Maria Orłowa, piosenkarka zaprezentowała pięć piosenek, z czego największe poparcie telewidzów i jurorów zdobył utwór „Shady Lady[72]. W 2008 EBU po raz pierwszy zorganizowała dwa koncerty półfinałowe Konkursu Piosenki Eurowizji, który odbył się w Belgradzie. Ani Lorak wystąpiła w drugim półfinale organizowanym 22 maja i zdobyła w nim 152 punkty, w tym m.in. maksymalne noty 12 punktów z Białorusi, Portugalii, Turcji, Bułgarii, Czech i Gruzji, dzięki czemu z pierwszego miejsca awansowała do sobotniego finału[73]. Dwa dni później reprezentantka Ukrainy zaprezentowała się w finale i zajęła w nim drugie miejsce z 230 punktami na koncie, w tym m.in. z maksymalną notą 12 punktów z Portugalii[74][75]

Switłana Łoboda podczas 54. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2009

W 2009 ukraińska telewizja wystawiła swojego reprezentanta na 54. Konkurs Piosenki Eurowizji. Został on wyłoniony za pomocą krajowych eliminacji eurowizyjnych, do których zakwalifikowanych zostało 31 wykonawców[b]. Półfinał selekcji odbył się 8 lutego w studiu NTU, a jego prowadzącym został Timur Mirosznyczenko[76]. Dzięki decyzji jurorów do finału awansowało 15 wykonawców: Lenara, Goriaczyj szokolad, Tanja Briancewa, Denis Barkanow, Zakliopki, Natalija Wołkowa, 4 Kings, Ana, Switłana Łoboda, GODO’, Aleksandr Panajotow, Ira Poizen, Kisze, Tori Joy i NikitA, który ostatecznie wycofał się z udziału w selekcjach. 8 marca odbył się finał eliminacji, który poprowadzili Tumir Miroszniczenko i Maria Orłowa. Największe poparcie telewidzów i jurorów otrzymała w nim Switłana Łoboda z utworem „Be My Valentine[77]. 14 maja wystąpiła w drugim półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanym w Moskwie i z szóstego miejsca awansowała do sobotniego finału[78]. W koncercie finałowym, odbywającym się 16 maja, zajęła dwunaste miejsce z 76 punktami na koncie[79].

Lata 2010–2019

Alosza podczas 55. Konkursu Piosenki Eurowizji w Oslo, maj 2010

W 2010 stacja NTU wzięła udział w 55. Konkursie Piosenki Eurowizji. Pierwotnie na reprezentanta kraju został wybrany wewnętrznie Wasyl Łazarowicz, którego konkursowa piosenka została wybrana przez jurorów i widzów w specjalnym koncercie organizowanym 6 marca w studiu NTU[80]. Z powodu zmiany menedżmentu stacji NTU, zorganizowany został drugi konkurs mający na celu wyłonienie reprezentanta Ukrainy w Konkursie Piosenki Eurowizji. W finale rozegranym 20 marca w Studiu Sawika Szustera w Kijowie, wystąpiło dwudziestu wykonawców: Witalij Kozłowski i Wasyl Łazarowicz, SH & BB (Bryats-Band i Spalahnuw Shifer), Matias, Zakliopki, Iwan Berezowskij, St'Ereo, Irina Rosenfeld, Szanis, Maks Barskich, Władisław Lewickij, Mia, Dazzle Dreams, Masza Sobko, Złata Ogniewicz, Mirra Gold, Natalija Walewska, Julia Voice, El Krawczuk i Alosza. Po zsumowaniu punktów od jurorów i widzów pierwsze miejsce zajęły ex aequo zajęły Masza Sobko i Alosza, która dzięki większemu poparciu jurorów wygrała możliwość reprezentowania Ukrainy w Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Oslo[81]. Po finale krajowych eliminacji zwycięska piosenka „To Be Free” została zdyskwalifikowana z konkursu z powodu zbyt wczesnej premiery. Zgodnie z regulaminem Konkursu Piosenki Eurowizji 2010, konkursowy utwór nie mógł być wydany publicznie przed 1 września 2009; piosenka Aloszy ukazała się na jej płycie studyjnej z 2008. Na miejsce „To Be Free” została wybrana inna piosenka – „Sweet People[82]. Reprezentantka Ukrainy zaprezentowała ją 27 maja 2010 w drugim półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji i z siódmego miejsca awansowała do finału[83]. W koncercie finałowym, odbywającym się 29 maja, piosenkarka zajęła dziesiąte miejsce z wynikiem 108 punktów[84].

W 2011 nadawca NTU wziął udział w 56. Konkursie Piosenki Eurowizji. Reprezentant kraju został wyłoniony poprzez krajowe eliminacje eurowizyjne. Ukraińska stacja po raz pierwszy zdecydowała się na zorganizowanie koncertów ćwierćfinałowych, w których wystąpiło 33 uczestników: Jakow Smirnow, Zakliopki, El Krawczuk, Christina Kim, Aliona Kornejewa, Inna Woronowa, Daria Medowa, Para Normalnych, Eduard Romaniuta, Iwan Berezowskij, Bahroma, MetroPoly10, Neksi, Arina Domski, Witalij Galaj, Matias, Szanis, Natalia Pugaczowa, Żemczug, Armija i Wiera Warłamowa, Ołeksandr Kwarta, Władisław Lewickij, Dasz, Złata Ogniewicz, Anastasija Prychod´ko, Mika Newton, Mila Niticz, Pawło Tabakow, Jamala, Denis Powalij, Maksim Nowickij, Tanja Worżewa i Wroda. Koncerty ćwierćfinałowe odbyły się co tydzień od 31 października do 28 listopada. Z każdej rundy do półfinałów awansowały po trzy piosenki wybrane przez jurorów oraz po jednej, która wygrała w głosowaniu telewidzów. Dodatkowo cztery wyeliminowane piosenki, które zdobyły największe poparcie widzów, otrzymały tzw. „dziką kartę” zapewniającą miejsce w stawce półfinałowej[85]. W półfinałach, które odbyły się 5, 12 i 26 grudnia, wystąpiło 24 uczestników: Bahroma, Żemczug, Witalij Galaj, Neksi, Złata Ogniewicz, Para Normalnych, Tanja Worżewa, Władisław Lewickij, Mika Newton, Iwan Berezowskij, Szanis, Zakliopki, Aliona Korniejewa, Christina Kim, Denis Powalij, Anastasija Prychod´ko, Armija i Wiera Warłamowa, El Krawczuk, Jamala, Eduard Romaniuta, Mila Niticz, Pawło Tabakovw, Daria Medowa i Matias. Do finału zakwalifikowało się po pięciu faworytów jurorów oraz dwóch najwyżej ocenionych przez telewidzów uczestników[86]. 26 lutego w Studiu Sawika Szustera odbył się wielki finał selekcji, w którym wystąpili: Złata Ogniewicz, Daria Medowa, Żemczug, Bahroma, Matias, Jamala, Mila Niticz, Aliona Korniejewa, Denis Powalij, El Krawczuk, Szanis, Witalij Galaj, Mika Newton, Eduard Romaniuta, Tanja Worżewa, Iwan Berezowskij, Zakliopki, Władisław Lewickij i Action. Koncert finałowy, który poprowadzili Sawik Szuster, Gaitana, Irina Rosenfeld, Ewgenija Własowa, Olesia Bacman, Irina Żurawska, Timur Mirosznyczenko i Tatjana Gonczarowa, wygrała Mika Newton z piosenką „Angel[87]. Niedługo po zakończeniu finału selekcji w mediach pojawiła się informacja o zmanipulowaniu wyników selekcji na korzyść Newton. Przez liczne kontrowersje krajowy nadawca postanowił zorganizować nowy finał krajowych eliminacji z udziałem zwyciężczyni oraz pozostałych dwóch finalistek eliminacji, czyli Jamali i Złaty Ognewycz. Nowego reprezentanta mieli wybrać telewidzowie[88][89]. Ostatecznie zdobywczynie drugiego i trzeciego miejsca w eliminacjach zrezygnowały z udziału w nowym finale, dzięki czemu Ukrainę w Konkursie Piosenki Eurowizji reprezentowała Mika Newton[90][91]. 12 maja wystąpiła w drugim półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Düsseldorfie i z szóstego miejsca awansowała do finału[92]. W finale, który odbył się 14 maja, Mika Newton wystąpiła jako dwudziesta trzecia w kolejności i zajęła ostatecznie czwarte miejsce po zdobyciu 159 punktów, w tym m.in. maksymalnych not 12 punktów z Armenii, Azerbejdżanu i Słowacji[93].

W 2012 nadawca NTU brał udział w 57. Konkursie Piosenki Eurowizji. Reprezentant Ukrainy został wybrany za pośrednictwem krajowych eliminacji eurowizyjnych, których finał odbył się 18 lutego w studiu NTU. Do rywalizacji zostało zakwalifikowanych dwudziestu jeden uczestników: Olga Szanis, Witalij Galaj, Maks Barskich, Ola Polakowa, Eduard Romaniuta, Liogkij Flirt, Igor Tatarenko, Michaiło Grickan, Masza Sazonowa i Tichon Lewczenko, Marta, Gaitana, Oksana Nesterenko, Rapira, Andrij Bogomolets, BONDarczuk, Renata, Treeorange, Nierealnyje, Uliana Rudakowa, Marietta i Lena Vołoszina[94]. Finał, który prowadzili Timur Mirosznyczenko i Tetiana Terechowa, głosami widzów i jurorów wygrała Gaitana z utworem „Be My Guest[95]. 24 maja wystąpiła w drugim półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Baku i z ósmego miejsca awansowała do finału[96]. W koncercie finałowym, który został rozegrany 26 maja, Gaitana wystąpiła jako przedostatnia, 25. w kolejności i zajęła piętnaste miejsce z 65 punktami na koncie[97].

Złata Ogniewicz podczas 58. Konkursu Piosenki Eurowizji w Malmö, maj 2013

W 2013 stacja NTU potwierdziła udział w 58. Konkursie Piosenki Eurowizji. Reprezentantem kraju został zwycięzca finału krajowych eliminacji, który został rozegrany 23 grudnia 2012 w studiu NTU. W koncercie, który poprowadzili Timur Mirosznyczenko, Tetiana Terechowa i Tatiana Gonczarowa, wzięło udział dwudziestu wykonawców: Oksana Pekun i Maksim Nowickij (wycofali się z konkursu po zaprezentowaniu piosenki na scenie), Marija Jaremczuk, Marietta, Dmitry Jaremczuk, Inesz, Złata Ogniewicz, Emotion, Gwozdiwczanka, RealIwanna, Tetjana Szirko, TriNiti, Ana Stesija, Alina Grosu, Dasza Medowa, Lena Kornejewa, Angelija, Eduard Romaniuta, Matwiej Wermijenko, DiO.Filmi i Dima Skalozubow. Głosami widzów i jurorów pierwsze miejsce zajęła Złata Ogniewicz z utworem „Gravity[98][99][100]. 14 maja wystąpiła w pierwszym półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Malmö[101] i z trzeciego miejsca awansowała do sobotniego finału[102]. 18 maja wystąpiła w wielkim finale konkursu i zajęła w nim trzecie miejsce z 214 punktami na koncie, w tym m.in. z maksymalnymi notami 12 punktów z Białorusi, Chorwacji, Mołdawii, Armenii i Azerbejdżanu[103]. Piosenkarce na scenie towarzyszył jeden z najwyższych ludzi na świecie – Igor Wowkowiński[104].

Marija Jaremczuk podczas 59. Konkursu Piosenki Eurowizji w Kopenhadze, maj 2014

W październiku 2013 krajowy nadawca NTU potwierdził swój udział w 59. Konkursie Piosenki Eurowizji[105]. Reprezentantem kraju po raz kolejny został laureat krajowych eliminacji eurowizyjnych. Finał selekcji odbył się 21 grudnia 2013 w studiu NTU, wzięło w nim udział dwudziestu wykonawców: Anna-Mariya, Roman Polonski, Uli Rud, Marietta, Stas Szurins, Anatolij Szparow, Natalija Walewska, Lissa Wassabi, Wołodimir Tkaczenko, Szanis, Wiktorija Petryk, Jewgen Litwinkowycz, NieAngeły, Illaria, Tetjana Szirko, Tania BerQ, Marija Jaremczuk, Wiktor Romanczenko, Anna Chodorowska i Lubimow. Finał selekcji, który prowadzili Timur Mirosznyczenko i Tetjana Terechowa, głosami widzów i jurorów wygrała Marija Jaremczuk z utworem „Tick-Tock[106][107]. Po finale krajowych eliminacji zwycięzca piosenka została odświeżona. 6 maja piosenkarka zaprezentowała nową wersję utworu w pierwszym półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Kopenhadze i z piątego miejsca awansowała do finału[108]. W koncercie finałowym, który został rozegrany 10 maja, Marija Jaremczuk wystąpiła jako pierwsza w kolejności i zajęła ostatecznie szóste miejsce ze 113 punktami na koncie[109]. Podczas prezentacji na scenie piosenkarce towarzyszył Igor Kuleszyn tańczący na kołowrotku.

Jamala podczas 61. Konkursu Piosenki Eurowizji w Sztokholmie, maj 2016

We wrześniu 2014 stacja NTU ogłosiła, że nie weźmie udziału w 60. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Wiedniu. Telewizja tłumaczyła swoją decyzję problemami finansowymi związanymi z konfliktem ukraińsko-rosyjskim i skierowaniem głównych środków publicznych na armię, służbę zdrowia oraz walkę z prorosyjskimi separatystami[110][111][112]. Przy okazji telewizja wyraziła nadzieję na udział w konkursie w 2016[113]. W maju 2015 stacja NTU potwierdziła udział w 61. Konkursie Piosenki Eurowizji w Sztokholmie[114][115]. Reprezentant kraju został wybrany za pośrednictwem krajowych eliminacji eurowizyjnych, które podzielono na dwa półfinały, które odbyły się 6 i 13 lutego 2016 w Pawilonach STB w Hostomelu, oraz finał rozgrywany 21 lutego. Producentem muzycznym koncertów był Konstantin Meladze, a prowadzili je Dmitrij Tankowicz i Aleksander Pedan. W selekcjach wzięło udział 18 wykonawców: Anastasija Prychod´ko, The Hardkiss, Tonia Matwienko, Władisław Kurasow, Ławika, Jamala, Aida Nikołajczuk, Switłana Tarabarowa, Brunettes Shoot Blondes, Arkadij Wojtiuk, Alloise, Japanda, NuAngels, Pur:Pur, Peaks of Kings, Wiktorija Petryk, Pringlez i SunSay. Do finału awansowało po trzech wykonawców z każdego półfinału, którzy zdobyli największą liczbę punktów od jurorów i widzów[116]. W koncercie finałowym, który odbył się 21 lutego, wystąpili: Brunettes Shoot Blondes, NuAngels, The Hardkiss, Jamala, SunSay i Pur:Pur. Po zsumowaniu głosów jurorów i telewidzów pierwsze miejsce zajęli ex aequo The Hardkiss i Jamala, która wygrała głosowanie widzów, dzięki czemu została okrzyknięta zwyciężczynią eliminacji[117][118]. Po finale krajowych selekcji zwycięska piosenka wywołała kontrowersje z powodu politycznych odniesień historycznych w tekście – utwór „1944” opowiadał o losach Tatarów krymskich podczas II wojny światowej, ich deportacji z kraju w 1944 oraz o sytuacji związanej z aneksją Krymu przez Rosję w 2014. Skandal doprowadził do próby zablokowania występu Ukrainy przez rosyjskich deputowanych, w tym m.in. wiceszefa komisji ds. informacji Wadima Diengina[119][120]. Ostatecznie piosenka została dopuszczona do udziału w konkursie. 12 maja Jamala wystąpiła w drugim półfinale konkursu i z drugiego miejsca awansowała do finału[121]. W wielkim finale, który został rozegrany 14 maja, zajęła pierwsze miejsce z wynikiem 534 punktów, w tym 211 punktów od jurorów (2. miejsce) i 323 punktów od telewidzów (2. miejsce)[122]. Po finale konkursu Jamala otrzymała Nagrodę Artystyczną im. Marcela Bezençona[123][124].

O.Torvald na uroczystości otwarcia 62. Konkursu Piosenki Eurowizji w Kijowie, maj 2017

Dzięki wygranej Jamali w finale konkursu w 2016, 62. Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się na Ukrainie. Reprezentant Ukrainy został wyłoniony poprzez krajowe eliminacje eurowizyjne. Do stawki selekcji dopuszczono 24 wykonawców[c], którzy zostali podzieleni na trzy półfinały, które odbyły się 4, 11 i 18 lutego 2017 w Kijowskim Instytucie Politechniki[125]. Producentem muzycznym konkursu ponownie został Konstantin Meladze. Głosami widzów i jurorów do finału awansowało po dwóch uczestników z każdego koncertu półfinałowego. Finalistami zostali: Salto Nazad, Melovin, O.Torvald, Illaria, Tayanna i Rożden. 25 lutego wystąpili w finale konkursu, którego prowadzącym został Sergij Prytula. Po zsumowaniu głosów jurorów i telewidzów pierwsze miejsce zajęli ex aequo Tayanna oraz zespół O.Torvald, który zajął lepsze miejsce w głosowaniu widzów (zajęli 2. miejsce, a Tayanna – 3. miejsce), dzięki czemu został ogłoszony reprezentantem gospodarza 62. Konkursu Piosenki Eurowizji[126]. Jako reprezentant kraju-gospodarza, zespół O.Torvald miał zapewnione miejsce w finale widowiska. 13 maja wystąpił w finale konkursu i zajął 24. miejsce z 36 punktami na koncie, w tym 24 punkty od telewidzów (17. miejsce) i 12 pkt od jurorów (24. miejsce), zajmując tym samym najniższy wynik w historii udziału Ukrainy w konkursie.

W sierpniu 2017 ukraińska telewizja potwierdziła udział w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji[127]. W październiku ogłosiła zasady krajowych eliminacji i rozpoczęła zgłoszenia do konkursu[128]. Producentem muzycznym widowiska został kompozytor Rusłan Kwinta. Eliminacje zostały podzielone na dwa półfinały (10 i 17 lutego) oraz finał (24 lutego). Wszystkie koncerty odbyły się w Pałacu Kultury w Kijowie, poprowadził je Serhij Prytula. W styczniu 2018 ogłoszono listę półfinalistów konkursu, którymi zostali: Constantine, Dilemma, Illaria, Ingret Kostenko, Julinoza, Kadnay, Kazka, Kozak System, Laud, Mélovin, Mountain Breeze, Pur:Pur, Serhij Babkin, Tayanna, The Erised, The Vyo, Vil’na i Yurcash. Uczestnicy zostali podzieleni na dwa półfinały, a do finału awansowali wykonawcy z największym poparciem telewidzów oraz komisji jurorskiej, w której skład weszli: Jamala, Andrij Danyłko i Ewgen Filatow. Do finału awansowali: Laud, Vil’na, The Erised (pierwszy półfinał), Mélovin, Tayanna i Kadnay (drugi półfinał)[129]. Finał selekcji wygrał Mélovin z piosenką „Under the Ladder”, za którą zdobył łącznie 11 punktów w głosowaniu telewidzów (1. miejsce) i jurorów (2. miejsce), dzięki czemu został ogłoszony reprezentantem Ukrainy w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji w Lizbonie[130]. 10 maja wystąpił jako ostatni, 18. w kolejności w drugim półfinale konkursu i z szóstego miejsca awansował do finału rozgrywanego 12 maja. Wystąpił w nim z pierwszym numerem startowym i zajął 17. miejsce po zdobyciu 130 punktów w głosowaniu jurorów (ostatnie, 26. miejsce) i telewidzów (7. miejsce).

W sierpniu 2018 ukraińska telewizja potwierdziła chęć udziału w 64. Konkursie Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie[131]. Reprezentant kraju ponownie został wyłoniony przez krajowe eliminacje Widbir. Do selekcji dopuszczonych zostało 16 wykonawców, tj.: КiRA MaZUR, Juko, CeSzo, Brunettes Shoot Blondes, Anna Maria, Ivan Navi, Tayanna, Wierka Kekelia, The Hypnotunez, Braii, Chajat, Letaj, Kazka, Bahroma, Freedom Jazz i Laud. Przed rozegraniem półfinałów z rywalizacji wycofała się Tayanna, a jej miejsce w stawce zajęła Maruv[132]. Uczestnicy zostali podzielieni na dwa półfinały, które rozegrano 9 i 16 lutego. Do finału rozgrywanego 23 lutego awansowali wykonawcy z największym poparciem telewidzów oraz komisji jurorskiej, w której skład weszli: Jamala, Andrij Danyłko i Ewgen Filatow. W finale wystąpili: Juko, Brunettes Shoot Blondes, Anna Maria, Kazka, Maruv i Freedom Jazz. Finał konkursu wygrała Maruv z piosenką „Siren Song”. Po ogłoszeniu wyników prywatna stacja telewizyjna STB, organizująca selekcje we współpracy z nadawcą publicznym Perszyj kanał (UA:Perszyj), wydała oświadczenie, w którym podkreśliła, że reprezentant kraju zostanie zatwierdzony po podpisaniu kontraktu z UA:Perszyj. Dzień po koncercie nadawca poinformował, że Maruv nie będzie reprezentować kraju w związku z nieporozumieniem się z władzami telewizji[133]. W oświadczeniu dla mediów piosenkarka wyjaśniła, że nie zgodziła się na warunki kontraktu proponowanego przez telewizję, który miał m.in. uniemożliwić jej samodzielne podejmowanie działań promocyjnych oraz zakazać kontaktów z dziennikarzami bez konsultacji z nadawcą[134]. 27 lutego Perszyj kanał poinformował o wycofaniu się z konkursu[7][8].

Od 2020

Ukraiński nadawca potwierdził udział w 65. Konkursie Piosenki Eurowizji, a swojego reprezentanta znów wybrał za pośrednictwem formatu Widbir. Finał selekcji odbył się 22 lutego, w którym wystąpiło sześciu uczestników: Krutь, Jerry Heil, Go_A, David Axelrod, Khayat i Tvorchi. Największe poparcie zdobył zespół Go A z utworem „Sołowej”, dzięki czemu zostali reprezentantem Ukrainy. 18 marca organizator konkursu poinformował o odwołaniu wydarzenia z powodu pandemii COVID-19[135]. 18 marca 2020 nadawcy UA:PBC potwierdzili, że Go A pozostanie ukraińskim reprezentantem na Konkurs Piosenki Eurowizji 2021. Grupa nadesłała trzy piosenki: „Rano”, „Szum” i „Czerkowka”. Decyzją komisji wybrany został utwór „Szum”. 18 maja wystąpili z piętnastym numerem startowym w pierwszym półfinale konkursu i z drugiego miejsca zakwalifikowali się do finału, który został rozegrany 22 maja. Wystąpili w nim z dziewiętnastym numerem startowym i zajęli 5. miejsce po zdobyciu 364 punktów w tym 267 punktów od telewidzów (2. miejsce) i 97 pkt od jurorów (9. miejsce).

Kalush Orchestra podczas występu w pierwszym półfinałe 66. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2022

Pod koniec sierpnia 2021 ogłoszono, że telewizja NSTU zakończyła współpracę z nadawcą STB, który 8 października ogłosił plany zorganizowania krajowych eliminacji mających wyłonienie reprezentanta Ukrainy na 66. Konkurs Piosenki Eurowizji. 29 grudnia potwierdzono, że koncert finałowy wyprodukuje firma Friends Pro TV. Same selekcje rozegrały się trzyetapowo: najpierw uruchomiono internetowe zgłoszenia, spośród których telewizja wyłoniła 27 kandydatów; ci następnie wzięli udział w przesłuchaniach, a osiem najlepiej ocenionych propozycji zostało zakwalifikowanych do finału eliminacji. Finalistami konkursu zostali: Alina Pasz, Cloudless, Kalush Orchestra, Michael Soul, Our Atlantic, Roxalana i Wellboy oraz Laud, który jednak po ogłoszeniu listy został zdyskwalifikowany z udziału za naruszenie regulaminu (jego konkursowy utwór „Head Under Water” został wydany już w 2018), a jego miejsce w stawce zajął Barleben. 12 lutego 2022 odbył się koncert finałowy, w którym zwycięzcę wybierali telewidzowie oraz jurorzy. W głosowaniu wygrała Alina Pasz z piosenką „Tini zabutych predkiw”[136], jednak już dwa dni później bloger Serhii Sternenko ujawnił informacje, według których Pasz wjechała na Krym z terytorium Rosji w 2015, oraz wraz ze swoim zespołem sfałszowała dokumenty podróżne, aby wziąć udział w eurowizyjnych eliminacjach[137]. Nadawca NSTU oświadczył, że zwróci się do ukraińskiej. 16 lutego artystka ogłosiła na Instagramie, że Państwowa Służba Graniczna nie była w stanie dostarczyć jej nowego zaświadczenia na dowód wjazdu na Krym, o co poprosiła w następstwie kontrowersji, ponieważ powiązane dokumenty są przechowywane tylko przez pięć lat[138]. Wkrótce później Pasz ogłosiła wycofanie swojej kandydatury jako reprezentantka Ukrainy w Konkursie Piosenki Eurowizji[139]. Ostatecznie na konkurs pojechali zdobywcy drugiego miejsca w eliminacjach – Kalush Orchestra z utworem „Stefania[140]. Reprezentanci byli typowani w zakładach bukmacherskich do wygrania 66. Konkursu Piosenki Eurowizji[141]. 10 maja wystąpili jako szóści w kolejności w pierwszym półfinale konkursu i z pierwszego miejsca zakwalifikowali się do finału, który został rozegrany 14 maja. Wystąpili w nim z dwunastym numerem startowym i zajęli pierwsze miejsce z wynikiem 631 punktów, w tym 192 punkty od jurorów (4. miejsce) i 439 punktów od telewidzów (1. miejsce).

Tvorchi podczas próby generalnej do finału 67. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2023

17 maja Mykoła Czernotycki, przewodniczący NSTU, stwierdził, że nadawca zrobi wszystko co możliwe, aby przeprowadzić Konkurs Piosenki Eurowizji 2023 w kraju[142], a w czerwcu ukraiński rząd utworzył komitet, który miał wspomóc organizację. 17 czerwca EBU ogłosiła, że z powodu rosyjskiej inwazji na Ukrainę przygotowania do konkursu nie będą mogły odbyć się z planem, przez co konkurs nie odbędzie się na Ukrainie, a organizacja rozpocznie rozmowy z brytyjskim nadawcą BBC, który w konkursie w 2022 zajął 2. miejsce[143]. W odpowiedzi Czernotycki oraz Tkaczenko wraz z ukraińskimi zwycięzcami Eurowizji Rusłaną, Dżamałą i Ołehem Psiukiem wydali wspólne oświadczenie, w którym domagali się dalszych rozmów z EBU w sprawie organizacji imprezy na Ukrainie[144][145], ale 23 czerwca EBU wydała kolejne oświadczenie, w którym utrzymała swoją decyzję o braku organizacji konkursu na Ukrainie, podkreślając względy bezpieczeństwa, a jednocześnie wzywając do nieupolitycznienia procesu wyboru kraju gospodarza[146]. Wraz z ogłoszeniem mówiącym o organizacji konkursu poza Ukrainą EBU ogłosiła, że jej zamiarem jest odzwierciedlenie zwycięstwa Ukrainy podczas konkursu w 2023, oraz że ten czynnik będzie kluczowy oraz priorytetowy[147]. Reprezentant kraju w konkursie ponownie został wyłoniony przez krajowe eliminacje Widbir. Finalistami konkursu zostali: 2Tone, Anhełina Terennikowa, Demczuk, Fiinka, Jerry Heil, Krutь, Moisei, OY Sound System, Tember Blanche oraz Tvorchi[148]. 17 grudnia 2022 odbył się koncert finałowy, w którym zwycięzcę wybierali telewidzowie za pomocą aplikacji Dija oraz jurorzy. W głosowaniu wygrał duet Tvorchi z piosenką „Heart of Steel”, uzyskując tym samym prawo do reprezentowania Ukrainy w konkursie[149][150]. Jako reprezentant kraju-gospodarza, duet Tvorchi mieli zapewnione miejsce w finale widowiska, wystąpili z dziewiętnastym numerem startowym i ostatecznie zajęli 6. miejsce po zdobyciu 243 punktów w tym 54 punkty od jurorów (15. miejsce) i 189 punktów od telewidzów (4. miejsce).

7 lipca 2023 telewizja potwierdziła udział w Konkursie Piosenki Eurowizji 2024[151]. Reprezentant kraju w konkursie ponownie został wyłoniony przez krajowe eliminacje Widbir. Finalistami ukraińskich preselekcji zostali: Nazva, Nahaba, Drevo, Anka, Skylerr, Ingret, Yagody, Yaktak, Mélovin, Ziferblat oraz duet Alyona Alyona i Jerry Heil. 3 lutego został rozegrany koncert finałowy, w którym zwycięzca miał zostać wybrany przez telewidzów za pomocą aplikacji Dija oraz jurorów. Ze względu na problemy techniczne z aplikacją, koncert musiał zostać przerwany, a zwycięzca został wybrany dzień później. W głosowaniu wygrał duet Alyona Alyona i Jerry Heil z piosenką „Teresa & Maria” uzyskując tym samym prawo do reprezentowania Ukrainy w konkursie[152][153].

Uczestnictwo

Ukraina uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 2003. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich ukraińskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach[2].

Rok Artysta Piosenka Finał Półfinał
Miejsce Punkty Miejsce Punkty
2003 Oleksandr Ponomariow Hasta la vista 14 30 Brak rundy półfinałowej
2004 Rusłana Wild Dances 1 280 2 256
2005 Gryndżoły Razom nas bahato, nas ne podołaty
(Разом нас багато, нас не подолати)
19 30 Organizator[d]
2006 Tina Karol Show Me Your Love 7 145 7 146
2007 Wierka Serdiuczka Dancing Lasha Tumbai 2 235 Top 10[e]
2008 Ani Lorak Shady Lady 2 230 1 152
2009 Switłana Łoboda Be My Valentine (Anti-Crisis Girl) 12 76 6 80
2010 Alosza Sweet People 10 108 7 77
2011 Mika Newton Angel 4 159 6 81
2012 Gaitana Be My Guest 15 65 8 64
2013 Złata Ogniewicz Gravity 3 214 3 140
2014 Marija Jaremczuk „Tick-Tock” 6 113 5 118
2015 Brak reprezentanta
2016 Jamala 1944 1 534 2 287
2017 O.Torvald Time 24 36 Organizator[f]
2018 Mélovin Under the Ladder 17 130 6 179
2019 Maruv „Siren Song” Rezygnacja
2020 Go A „Sołowej” (Соловей) Konkurs odwołany
2021 „Szum” (Шум) 5 364 2 267
2022 Kalush Orchestra Stefania 1 631 1 337
2023 Tvorchi Heart of Steel 6 243 Organizator[g]
2024 Alyona Alyona i Jerry Heil „Teresa & Maria”

Legenda:

     1. miejsce

Historia głosowania w finale (2003–2023)

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Ukraina przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw ukraińscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty[154].

Konkursy Piosenki Eurowizji zorganizowane w Ukrainie

Rusłana Łyżyczko podczas gościnnego występu w finale 50. Konkursu Piosenki Eurowizji w Kijowie, maj 2005

Ukraina dwukrotnie organizowała Konkurs Piosenki Eurowizji[5]. Po raz pierwszy nadawca NTU otrzymał prawo do przygotowania konkursu po wygranej Rusłany na Eurowizji 2004. We wrześniu 2004 potwierdzono, konkurs odbędzie się w Kijowskim Pałacu Sportu[155][156][157]. W listopadzie pojawiły się pogłoski dotyczące zmiany miejsca organizacji konkursu[158] w związku z protestami politycznymi (pomarańczową rewolucją) oraz obywatelskim poruszeniem przeprowadzonym na terenie Ukrainy[159][160]. Temat został poruszony podczas spotkania Grupy Referencyjnej EBU[161][162][163], która zdecydowała o niezmienianiu miejsca organizacji konkursu[164][165], co potwierdziło specjalne oświadczenie wydane przez Grupę niedługo po zakończeniu zebrania[166]. Pod koniec grudnia rozpoczęto renowację hali Pałacu Sportu[167][168], na co wydano ok. 4 mln franków[169]. Prace remontowo-renowacyjne ukończono na początku maja[170][171][172]. Arena mogła pomieścić ponad 5 tys. widzów[173]. 22 marca stacja NTU podpisała umowę wynajmu hali[174]. Nadawca przeznaczył ok. 5 mln franków na przygotowanie i transmisję konkursu, kolejne 4,5 mln franków otrzymał od EBU, ok. 3,3 mlna franków od krajowego parlamentu[175], a ok. 5,5 mln franków od rządu[176]. Właściciele lokalnych hoteli zainwestowały ok. 9,5 mln euro w celu zakwaterowania wszystkich krajowych delegacji oraz wielbicieli widowiska[177]. Z powodu ukraińskiej polityki wizowej planowano znieść wizy dla mieszkańców krajów europejskich[178]. Decyzja została zatwierdzona przez rząd, a oficjalne oświadczenie w tej sprawie zostało opublikowane 29 marca[179]. Prezydent kraju Wiktor Juszczenko zniósł kontrolę wizową dla Europejczyków na terenie państwa od 1 maja do 1 września 2005[180]. Producentami generalnymi konkursu zostali Alekandr Saweńko (NTU)[181] i Tarmo Krimm (EBU)[182], a prowadzącymi koncerty zostali Pawło „DJ Pasza” Szylko i Marija „Masza” Jefrosynina[183].

Ukraina po raz drugi organizowała konkurs po wygranej Jamali w finale Eurowizji 2016. We wrześniu 2016 ogłoszono, że konkurs zostanie rozegrany na terenie Międzynarodowego Centrum Wystawienniczego w Kijowie[184]. Premier Wołodymyr Hrojsman zapowiedział, że państwo wesprze organizatora kwotą 15 mln euro[185]. 27 lutego 2017 ogłoszono, że konkurs poprowadzą: Ołeksandr Skiczko, Wołodymyr Ostapczuk i Timur Mirosznyczenko[186][187].

Rok Miasto Miejsce Prowadzący
2005 Kijów Pałac Sportu[5] Marija Jefrosynina
Pawło Szyłko
2017 Międzynarodowe Centrum Wystawiennicze[188] Ołeksandr Skiczko
Wołodymyr Ostapczuk
Timur Mirosznyczenko

Nagrody im. Marcela Bezençona

Nagrody im. Marcela Bezençona – trofea dla najlepszych konkurencyjnych piosenek w finale, które zostały po raz pierwszy rozdane podczas 47. Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowanego w Tallinnie w Estonii. Pomysłodawcami nagrody są: Christer Björkman (reprezentant Szwecji w 1992, obecny Szef Delegacji Szwecji) oraz Richard Herrey (członek szwedzkiego zespołu Herreys, który wygrał Konkurs Piosenki Eurowizji 1984). Statuetka nosi nazwisko twórcy Konkursu Piosenki Eurowizji – Marcela Bezençona[189].

Nagrody przyznawane są obecnie w trzech kategoriach[189]:

  • Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
  • Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
  • Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Spis poniżej uwzględnia ukraińskich zdobywców Nagród im. Marcela Bezençona[189]:

Nagroda Dziennikarzy

Rok Piosenka Artysta
2007 Dancing Lasha Tumbai Wierka Serdiuczka

Nagroda Artystyczna

Rok Artysta Piosenka
2004 Rusłana „Wild Dances”
2008 Ani Lorak „Shady Lady”
2016 Jamala „1944”

Uwagi

  1. Uczestnikami eliminacji zostali: Stand.up, Wchid u zminnomu wzutti, Elena Omargaliewa, Darina Sumska, Anna Olga, Potap, NeDilia, Inesz, Kisze, Maya, Tayana, Radio SSB, Julia Priadko, Michaiło Sanin, Julia Zabrodska, Ex-Presidenti, Natasza Radko, Lesia Gorowa, Olga Heka, Fedor, Jurcasz, Kalicz, Anita Gezo, Alina Starodumowa, Via Harli, Iwanka Milay, SheOna, Chwiliu Trimaj, Tiana Rawi, Katerina, Foxy, Eliksir, Julia Bodaj, Kapinos, Igor Balan, Julia Klim, Wiktor Pawlik, Pomarancz, Marina Kuzmina, Olenka, Zoriana Skirko, Artur Kulpowycz, Irina Fediszin, Protivogaz, Sergej Gawrilow, Daleko, Konstantin Pona, Boris Glibow, A-ERA, Gyndul Mytsej, Ani Lorak, Orkestr Yanki Kozir, Kenzano, Aleksandr Nikoriak, Elena Sinczuk, Talita Kum, Alina Gornostajewa, Nazar Sawko i Irina Fedyszyn, The Best, Irina Jarina, Roma Polonsky (feat. Sotger), Katia Popowa, Marina Lawriszewa, Lourdes, Mandarinowyj Raj, Julia Korszinska, Oksana Rudik, Artem, Veronika, Emotions, Tetiana Liberman, Igor Kruglow, Nota-Neo, Wolia i Alewtina Leontewa.
  2. Uczestnikami eliminacji zostali: Tori Joy, Gariaczyj szokolad, Bagira, Solomia, Tanja Briancewa, Maya, Andrij Kniaz, Zakliopki, Nazar Sawko, Nemae, Anastasija Prychod´ko, Natalija Wołkowa, Zoriana, 4 Kings, Gala, Switłana Łoboda, Inna Olijnik, Kisze, Ana, Eduard Romaniuta, Westa, Inszij Den, NikitA, Aleksandr Panajotow, Denis Barkanow, Ira Poizen, Mania, Tabu, GODO’, Obereżno i Lenara.
  3. Uczestnikami eliminacji zostali: SKAI, Lumiere, Monochromea, Laliko, Salto Nazad, MamaRika, Tayanna, Arsen Mirzojan, Letay, Mila Nytycz, Kuznecow, Aghiazma, Detacz, Rożden, Paniwałkowa, Illaria, Grupa Kuzmy Skriabina „Singing Pants”, O.Torvald, Anastasia Prudius, Witalij Kozłowski, Kadnaj, Melovin, Green Grey i Vivienne Mort.
  4. Kraj wygrał finał konkursu w 2004, dlatego nie musiał rywalizować w półfinale w 2005.
  5. Zgodnie z regulaminem, w konkursie w 2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu (nienależące do państw tzw. Wielkiej Czwórki), automatycznie kwalifikowane były do finału bez konieczności rywalizacji w półfinale.
  6. Kraj wygrał finał konkursu w 2016, dlatego nie musiał rywalizować w półfinałach w 2017.
  7. Po zwycięstwie Ukrainy w 2022 roku nie pozwolono im organizować następnej edycji konkursu ze względów bezpieczeństwa spowodowanych rosyjską inwazją na Ukrainę w 2022 roku. Zamiast tego gospodarzem została Wielka Brytania, która zajęła drugie miejsce, a Ukraina automatycznie zakwalifikowała się do finału jako zwycięski kraj z poprzedniego roku.

Zobacz też

Przypisy

  1. Daniel Ringby: New members to the ESC family?. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  2. a b Ukraine in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  3. a b Eurovision Song Contest 2004 Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  4. Gordon Roxburgh: Ukraine wins the 2016 Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
  5. a b c Eurovision Song Contest 2005 Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  6. Украина не будет принимать участие в Евровидении-2015. ukranews.com. [dostęp 2017-02-25]. (ros.).
  7. a b Україна не братиме участі в Євробаченні-2019. [w:] Perszyj kanał [on-line]. 1tv.com.ua, 2019-02-27. [dostęp 2019-02-27]. (ukr.).
  8. a b Mieszko Czerniawski: Ukraina rezygnuje z udziału w Eurowizji!. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2019-02-27. [dostęp 2019-02-27]. (pol.).
  9. Kyiv 2005: Public relations play important role. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-05-15. [dostęp 2018-04-02]. (ang.).
  10. Sietse Bakker: The end of a decade: Riga 2003. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2009-12-24. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  11. Ralph Thommassen: The participants for this year?. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  12. Sietse Bakker: 'Oleksandar Ponomariov to represent the Ukraine'. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-10-23. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  13. André Rodrigues: Ponomariov to sing Hasta la vista in Riga?. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-03-13. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  14. Bjørn Erik Opheim: Ukraine: Hasta la vista online. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-03-21. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  15. Martti Immonen: NTU received more than 50 songs. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-03]. (ang.).
  16. Martti Immonen: Philip Vella comes to Riga in Eurovision week. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-04-24. [dostęp 2014-08-03]. (ang.).
  17. Eurovision Song Contest 2003. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  18. Sietse Bakker: Circus act to join Oleksandr on stage. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-05-11. [dostęp 2014-08-03]. (ang.).
  19. André Rodrigues: Ukraine: rehearsal and press conference. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-05-20. [dostęp 2014-08-03]. (ang.).
  20. Wouter van Vliet: Ukrainian presentation tonight. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2014-08-03]. (ang.).
  21. Sietse Bakker: Ukrainians send Ruslana Lyzhicko to 2004 contest. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-01-29. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  22. Sietse Bakker: Ruslana performs in front of press tent. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-05-07. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  23. Sietse Bakker: Ruslana: „I am not nervous at all”. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-05-14. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  24. Gordon Roxburgh: Serbia & Montenegro wins qualifier round. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-05-16. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  25. Eurovision Song Contest 2004 Semi-Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  26. Sietse Bakker: UKRAINE WINS EUROVISION SONG CONTEST 2004. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-05-16. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  27. Zwyciężczyni Eurowizji w Warszawie. vipnews.pl, 2004-06-09. [dostęp 2014-12-13].
  28. Gordon Roxburgh: Smashing time for Ukraine, stage damaged!. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-05-05. [dostęp 2014-12-13]. (ang.).
  29. Gordon Roxburgh: Serbia & Montenegro and Cyprus win awards. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-05-16. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  30. Julija Ostromogilska: Ukraine: internet, sms and televote. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-07-28. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  31. Julija Ostromogilska: Update: Low interest in Ukrainian selections. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-09-24. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  32. Roel Philips: The 75 Ukrainian finalists announced. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-13. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  33. Aija Medinika: Ukraine: Verka Serduchka withdraws. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-04. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  34. Ukraine: the draw has been revealed. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-07. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  35. Ukraine: Stand.Up wins first semifinal. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-15. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  36. NeDilya second Ukrainian finalist. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-21. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  37. Ukraine: Tayana wins exciting third semifinal. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-29. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  38. Ex-Presidenti wins fourth semifinal in Ukraine. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-12-05. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  39. Sietse Bakker: Yurcash wins fifth Ukrainian semifinal. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-12-12. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  40. Sietse Bakker: Sheona defeats Tiana Ravi by 0,03%. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-12-20. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  41. Sietse Bakker: Corrected outcome sixth semifinal Ukraine. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-12-22. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  42. Ukraine: Foxy wins seventh semifinal. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-12-26. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  43. Sietse Bakker: Ukraine: Viktor Pavlik wins 8th semifinal. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2001-01-03. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  44. Sietse Bakker: Ukraine: Sergei Gavrilov wins 9th semifinal. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2001-01-10. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  45. Sietse Bakker: Daleko wins 10th semifinal in Ukraine. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2001-01-16. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  46. Sietse Bakker: Clear victory for Ani Lorak in Ukraine. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2001-01-23. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  47. Sietse Bakker: Ukraine: Talita Kum selected in 12th semifinal. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2001-01-31. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  48. Sietse Bakker: Ukraine: Lourdes wins 13th semifinal. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2001-02-07. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  49. Sietse Bakker: Julia Korjinskaya wins 14th semifinal in Ukraine. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2001-02-14. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  50. a b Sietse Bakker: Volya wins last semifinal in Ukraine. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2001-02-21. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  51. Ukrainian Semi-Final 2005. natfinals.50webs.com. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  52. Sietse Bakker: NTU reacts on national final problems. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2001-01-19. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  53. Ukrainian national final 2005. natfinals.50webs.com. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  54. Roel Philips: Ukrainian final ends with political farce: Greenjolly!. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-02-27. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  55. "Razom nas bahato" na Eurowizji i na płycie w Polsce. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. muzyka.wp.pl, 2005-03-02. [dostęp 2017-04-15]. (pol.).
  56. Sietse Bakker: EBU investigates Ukrainian song. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-03-04. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  57. Sietse Bakker: Lyrics Ukrainian song to change. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-03-07. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  58. Roel Philips: EBU accepts new lyrics by Greenjolly. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-03-14. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  59. Roel Philips: Greenjolly to sing in eight languages. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-03-30. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  60. Eurowizja 2005: Ukraińcy zaśpiewają po polsku. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. muzyka.wp.pl, 2005-04-13. [dostęp 2017-04-15]. (pol.).
  61. Roel Philips: Ukrainian song flirting with disqualification. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-03-01. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  62. Roel Philips: Protest action against Greenjolly in Kiev. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-03-02. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  63. Eurovision Song Contest 2005 Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  64. Ukrainian National Final 2006
  65. Eurovision Song Contest 2006 (Semi-Final). [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  66. Eurovision Song Contest 2006 (Final). [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  67. Ukrainian National Final 2007
  68. Verka Serduchka* – Dancing Lasha Tumbai. discogs.com. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  69. Benny Royston: Verka sang Russia Goodbye?. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2007-05-13. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  70. UKRAIŃSKI WIŚNIEWSKI!. [w:] Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2007-07-04. [dostęp 2017-04-15]. (pol.).
  71. Eurovision Song Contest 2007 Final
  72. Ukrainian National Final 2008
  73. Eurovision Song Contest Second-Semifinal 2008
  74. Eurovision Song Contest 2008 Final
  75. Andreas Schacht: CONGRATULATIONS RUSSIA!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2008-05-28. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  76. Ukrainian Semi Final 2009
  77. Ukrainian National Final 2009
  78. Eurovision Song Contest 2009 First-Semifinal
  79. Eurovision Song Contest 2009 Final
  80. Ukrainian National Final 2010 (1)
  81. Ukrainian National Final 2010 (2)
  82. Post > Alyosha to represent Ukraine at Eurovision with ‘Sweet People’ as her song. kyivpost.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-29)].
  83. Eurovision Song Contest 2010 Second Semi-Final
  84. Eurovision Song Contest 2010 Final
  85. Ukrainian Quarter-Finals 2011
  86. Ukrainian Semi-Finals 2011
  87. Ukrainian National Final 2011
  88. Olena Omelyanchuk: Ukraine: a new final!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-02-28. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  89. Oksana Faryna: Scandal-tainted vote goes to Mika Newton. [w:] Kyiv Post [on-line]. kyivpost.com, 2011-03-04. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  90. Olena Omelyanchuk: Mika Newton confirmed as Ukrainian representative. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-03-02. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  91. Victor M. Escudero: Mika Newton, an angel from Ukraine. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-04-16. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  92. Eurovision Song Contest 2011 Second Semi-Final
  93. Eurovision Song Contest 2011 Final
  94. Ukrainian National Final 20120
  95. Ukrainian National Final 2012
  96. Eurovision Song Contest 2012 Second Semi-Final
  97. Eurovision Song Contest 2012 Final
  98. Ukrainian National Final 2013
  99. Olena Omelyanchuk: Zlata Ognevich is a happy winner in Ukraine. [dostęp 2017-04-15].
  100. Tomasz Piątkowski: Zlata Ognevich triumfuje!. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2012-12-23. [dostęp 2017-04-15].
  101. Jarmo Siim: Draw results: Who's in which Semi-Final?. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2013-01-17. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  102. Eurovision Song Contest 2013 First Semi-Final
  103. Eurovision Song Contest 2013 Final
  104. Marco Brey: Ukraine invites us to a surreal fantasy. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2013-05-10. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  105. Sanjay (Sergio) Jiandani: Eurovision 2014: Ukraine confirms participation. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2013-10-23. [dostęp 2013-11-02]. (ang.).
  106. Ukrainian National Final 2014
  107. Ołena Omelianczuk: Maria Yaremchuk is the Ukrainian winner!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2013-12-21. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  108. Eurovision Song Contest 2014 First Semi-Final
  109. Eurovision Song Contest 2014 Final
  110. Украина берет тайм-аут в конкурсе Евровидение на год. 1tv.com.ua, 2014-09-19. [dostęp 2017-04-15]. (ros.).
  111. Sanjay (Sergio) Jiandani: Ukraine: NTU will not participate in Eurovision 2015. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2014-09-19. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  112. Tomasz Piątkowski: Ukraina wycofuje się. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2014-09-19. [dostęp 2017-04-15]. (pol.).
  113. Ervin Juhász: Ukraine withdraws from Eurovision!. [w:] ESC Bubble [on-line]. escbubble.com, 2014-09-19. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  114. Украина примет участие в Евровидении-2016. [w:] Apostrophe [on-line]. apostrophe.com.ua, 2015-05-23. [dostęp 2015-05-24]. (ros.).
  115. Україна буде представлена на "Євробаченні 2016". tsn.ua, 2015-05-25. [dostęp 2015-06-03]. (ukr.).
  116. Ukrainian Semi-Finals 2016
  117. Джамала представлятиме Україну на Євробаченні-2016!. 1tv.com.ua, 2016-02-21. [dostęp 2017-04-15]. (ukr.).
  118. Ołena Omelańczuk: Jamala will represent Ukraine in Stockholm!. eurovision.tv, 2016-02-21. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  119. Na Eurowizję z piosenką o Tatarach krymskich. [w:] TVN24 [on-line]. tvn24.pl, 2016-02-22. [dostęp 2016-02-25]. (pol.).
  120. Mark Brown: Ukraine's Eurovision entry takes aim at Russian oppression. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 2016-22-22. [dostęp 2016-02-25]. (ang.).
  121. Eurovision Song Contest 2016 Second Semi-Final
  122. [Eurovision Song Contest 2016 Final]
  123. Mathilde Albinsson: De prisades redan innan Eurovision Song Contest 2016 – vann Marcel Bezençon Award. [w:] Sveriges Television [on-line]. svt.se, 2016-05-14. [dostęp 2017-04-15]. (szw.).
  124. Gordon Roxburgh: Winners of the Marcel Bezençon Awards 2016. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2016-05-15. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  125. Ukrainian Semi-Finals 2017. [dostęp 2017-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-28)].
  126. Ukrainian National Final 2017
  127. Sanjay (Sergio) Jiandani: Ukraine: UA:PBC confirms participation in Eurovision 2018. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2017-08-23. [dostęp 2018-01-16]. (ang.).
  128. Руслан Квінта став музичним продюсером Національного відбору «Євробачення-2018». eurovision.stb.ua, 2017-10-10. [dostęp 2018-01-16]. (ukr.).
  129. Україна обрала ще трьох фіналістів нацвідбору на Євробачення-2018. 1tv.com.ua, 2018-02-17. [dostęp 2018-02-25]. (ukr.).
  130. MELOVIN представить Україну на Євробаченні-2018. 1tv.com.ua, 2018-02-24. [dostęp 2018-02-25]. (ukr.).
  131. Anthony Granger: Ukraine: UA:PBC Intends to Participate in Eurovision 2019. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-08-30. [dostęp 2018-09-16]. (ang.).
  132. Sergiusz Królak: Kto zawalczy o reprezentowanie Ukrainy na Eurowizji 2019?. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2019-01-09. [dostęp 2019-02-27]. (pol.).
  133. Суспільний мовник і співачка MARUV не підписали договір про участь у Євробаченні-2019. [w:] UA:Perszyj [on-line]. 1tv.com.ua, 2019-02-25. [dostęp 2019-02-25]. (ukr.).
  134. Sergiusz Królak: Maruv nie wystąpi na Eurowizji 2019. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2019-02-25. [dostęp 2019-02-26]. (pol.).
  135. Eurovision 2020 in Rotterdam is cancelled. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv, 2020-03-18. [dostęp 2020-03-19]. (ang.).
  136. Ukraine: Alina Pash wins ‘Vidbir’ national final. Eurovision.tv, 2022-02-12. [dostęp 2022-02-18]. (ang.).
  137. Євгеній Морі, Аліна Паш підробила довідку про поїздку в Крим – Стерненко [online], Суспільне | Новини, 14 lutego 2022 [dostęp 2022-02-15] (ukr.).
  138. Максим Свєженцев, Держприкордонслужба не може надати Аліні Паш довідку про її вʼїзд до Криму [online], Суспільне | Новини, 16 lutego 2022 [dostęp 2022-02-16] (ukr.).
  139. Євгеній Морі, Аліна Паш відмовилась від участі в Євробаченні [online], Суспільне | Новини, 16 lutego 2022 [dostęp 2022-02-16] (ukr.).
  140. Ukraine: Kalush Orchestra will go to Turin with 'Stefania'. eurovision.tv, 2022-02-22. [dostęp 2022-02-25]. (ang.).
  141. Eurovision 2022 odds: Ukraine passes Italy to become the new favourite to win. wiwibloggs.com, 2022-02-28. [dostęp 2022-03-08]. (ang.).
  142. suspilne, Микола Чернотицький: Розпочинаємо консультації з ЄМС щодо проведення Євробачення-2023 в Україні [online], corp.suspilne.media [dostęp 2022-05-17] (ang.).
  143. suspilne, Суспільне Мовлення спільно з Кабміном презентували перші кроки підготовки до проведення Євробачення-2023 [online], corp.suspilne.media [dostęp 2022-06-15] (ukr. • ang.).
  144. Anthony Granger, Eurovision 2023: 🇺🇦 UA:PBC Requests Further Meetings with EBU After Ukraine Rejected as Host Country [online], Eurovoix, 17 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-24] (ang.).
  145. Alex Marshall, Eurovision rules out Ukraine as host of next year’s song contest., „The New York Times”, 17 czerwca 2022, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-06-24] (ang.).
  146. EBU Statement on Hosting of the 2023 Eurovision Song Contest [online], Eurovision.tv, 23 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-24] (ang.).
  147. EBU Statement on Hosting of 2023 Eurovision Song Contest [online], Eurovision.tv, 17 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  148. William Lee Adams, Vidbir 2023: Ukraine reveals 10 national selection finalists [online], wiwibloggs, 17 listopada 2022 [dostęp 2022-12-18] (ang.).
  149. Neil Farren, 🇺🇦 Ukraine: TVORCHI to Eurovision 2023 [online], Eurovoix, 17 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-17] (ang.).
  150. Ukraine: TVORCHI wins Vidbir with 'Heart Of Steel' [online], eurovision.tv, 17 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-17] (ang.).
  151. https://eurovision.ua/5302-yevrobachennya-2024-provedut-u-shvedskomu-malme/
  152. Alyona Alyona and Jerry Heil win in Ukraine [online], eurovision.tv, 4 lutego 2024 [dostęp 2024-02-04] (ang.).
  153. Darshan Bijuvignesh, 🇺🇦 Ukraine: alyona alyona & Jerry Heil to Eurovision 2024 [online], Eurovoix, 4 lutego 2024 [dostęp 2024-02-04] (ang.).
  154. Points to and from UKRAINE. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  155. Julia Ostromogilska: 'Eurovision 2005 in Kiev Sports Palace'. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-09-04. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  156. Sietse Bakker: NTU and EBU confirm: Palats Sportu. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-09-06. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  157. Sietse Bakker: Palats Sportu 70% ready. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-03-13. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  158. Sietse Bakker: Stockselius to Ukraine next week. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-23. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  159. Timeline: Battle for Ukraine. [w:] BBC [on-line]. news.bbc.co.uk, 2005-01-23. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  160. Sietse Bakker: Ukrainian broadcasters crossing over to opposition. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-26. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  161. Sietse Bakker: Reference Group to meet this weekend. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-30. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  162. Sietse Bakker: Situation in Ukraine still unstable. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-24. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  163. Sietse Bakker: Stockselius to Kiev, country still divided. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-11-29. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  164. Sietse Bakker: KIEV 2005 NOT UNDER DISCUSSION. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-12-02. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  165. Sietse Bakker: Ukraine's supreme court rules election void. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-12-04. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  166. Sietse Bakker: Kiev 2005: Official statement Reference Group. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-12-13. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  167. Roel Philips: Renovation of Palats Sportu has begun. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-12-26. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  168. Sietse Bakker: Palats Sportu '95 percent ready'. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-04-12. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  169. Roel Philips: NTU President doubts about Palats Sportu expenses. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-04-27. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  170. Roel Philips: 'Palats Sportu must be finished by 20 April'. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-02-27. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  171. Roel Philips: Kyiv: The stage is taking shape. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-05-04. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  172. Sietse Bakker: Palats Sportu scene is getting ready. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-05-11. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  173. Roel Philips: Sports Palace renovation to start in February. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-10-01. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  174. Roel Philips: NTU trying to solve problems under time pressure. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-04-10. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  175. Julia Ostromogilska: Ukraine provides budget of 3,3 million Euro. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-09-19. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  176. Julia Ostromogilska: EBU to decide about Kiev 2005. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-06-16. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  177. Julia Ostromogilska: Kiev's hotel capacity increases even more. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-07-23. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  178. Sietse Bakker: Preparations for Kiev: slow but on schedule. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-02-08. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  179. Jarmo Siim: Ukraine: no visa for EU citizens. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-03-09. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  180. Sietse Bakker: Yuschenko suspends visa regulations. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-04-01. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  181. Edwin van Gorp: General producer 2005 appointed. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-08-10. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  182. Roel Philips: Tarmo Krimm starts investigation on venues. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-08-16. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  183. Sietse Bakker: Masha and Pasha host the contest. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-05-04. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
  184. Paul Jordan: Kyiv to host Eurovision 2017!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2016-09-09. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  185. Hana Leakey: Ukraine: Host City Debate Continues. [w:] Euro Voix [on-line]. eurovoix.com, 2016-07-27. [dostęp 2016-07-27]. (ang.).
  186. Paul Jordan: Let's hear it for the boys! Meet the hosts of Eurovision 2017. eurovision.tv, 2017-02-27. [dostęp 2017-02-27]. (ang.).
  187. Обрано команду ведучих Євробачення-2017. 1tv.com.ua, 2017-02-27. [dostęp 2017-02-27]. (ukr.).
  188. Paul Jordan: Kyiv to host Eurovision 2017!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2017-02-25]. (ang.).
  189. a b c Marcel Bezençon Award - an introduction. [w:] Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się