α-Al 2O 3 (korund) – postać najtrwalsza, odznaczająca się dużą twardością (9 stopień w skali Mohsa). Temperatura topnienia 2053[3]–2072[4] °C, a wrzenia 2980[4]–ok. 3000[3] °C (dla korundu naturalnego temperatura topnienia wynosi 2015 ± 15 °C, a wrzenia 2980 ± 60 °C[4]). Dobrze przewodzi ciepło, jest odporna na działanie czynników chemicznych, nierozpuszczalna w kwasach. Powstaje podczas prażenia do 1000 °C odmiany γ. Stosowana do wytwarzania materiałów szlifierskich (szmergiel) i ogniotrwałych.
γ-Al 2O 3 – biały, higroskopijny proszek, nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w mocnych kwasach. Otrzymywany przez łagodne prażenie wodorotlenku glinu. Ma właściwości amfoteryczne, z alkaliami tworzy gliniany (np. NaAlO2). Jest surowcem do otrzymywania metalicznego glinu metodą elektrochemiczną.
Znane są również formy η, χ, δ i θ, różniące się właściwościami i budową krystaliczną[5]. Związek określony w 1916 r. jako β-Al 2O 3 okazał się w rzeczywistości glinianem sodu o wzorze NaAl 11O 17[6][7]. Ma on bardzo duże znaczenie jako stały elektrolit ze względu na wysokie przewodnictwo elektryczne[6].
Wytwórstwo przemysłowe
Podstawową rudą aluminium, z której uzyskiwany jest tlenek glinu, są boksyty. Tak uzyskany tlenek glinu może służyć do produkcji aluminium.
Największym producentem tlenku glinu na świecie jest korporacja Alcoa; za nią plasują się Alcan i Rusal. Największymi wytwórcami aluminium są połączone Rio Tinto i Alcan, a kolejnymi Rusal i Alcoa[8].
↑GianlucaG.PagliaGianlucaG., Determination of the Structure of γ-Alumina using Empirical and First Principles Calculations Combined with Supporting Experiments [online], rozprawa doktorska, Curtin University of Technology, 2004 [dostęp 2023-03-29](ang.).
↑ abSodium-β-alumina and related phases, [w:] Norman N.N.N.GreenwoodNorman N.N.N., AlanA.EarnshawAlanA., Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 249, ISBN 0-7506-3365-4(ang.).
↑EgonE.WibergEgonE., NilsN.WibergNilsN., Arnold FredericA.F.HollemanArnold FredericA.F., Inorganic chemistry, San Diego: Academic Press, 2001, s. 1020, ISBN 0-12-352651-5, OCLC 48056955.
↑Aluminium. Gimme smelter. Are more big deals ahead?, „The Economist”, 19 lipca 2007 [dostęp 2023-03-29](ang.).
↑ElżbietaE.KosackaElżbietaE., Metoda spiekowo-rozpadowa J. Grzymka wytwarzania tlenku glinu i cementu z surowców krajowych, „Przegląd Geologiczny”, 22 (5), 1974, s. 197-200 [dostęp 2023-03-29].
↑CarstenC.DohmeierCarstenC., DagmarD.LoosDagmarD., HansgeorgH.SchnöckelHansgeorgH., Aluminum(I) and Gallium(I) Compounds: Syntheses, Structures, and Reactions, „Angewandte Chemie International Edition in English”, 35 (2), 1996, s. 129–149, DOI: 10.1002/anie.199601291(ang.).
↑D.C.D.C.TyteD.C.D.C., Red (B2Π–A2σ) Band System of Aluminium Monoxide, „Nature”, 202 (4930), 1964, s. 383–384, DOI: 10.1038/202383a0(ang.).