The Tall Ships’ Races
Rodzaj

załogowe, etapowe

Akwen

Ocean Atlantycki,
Morze Północne,
Morze Bałtyckie,
Morze Śródziemne

Trasa

różna, z portu do portu

Klasy jednostek

Jednostki żaglowe
(żaglowce, jachty)

Organizator

Sail Training Association

Sponsor

Cutty Sark (do 2003)
Miasto Szczecin (2010-2014)[1]

Pierwsza edycja

1938

Ostatnia edycja

2023

Start

Den Helder

Meta

Arendal

Etapy

4

Aktualny zwycięzca

STS Fryderyk Chopin
Capitan Miranda

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
The Tall Ships’ Races (dawniej Cutty Sark Tall Ships’ Races), proporczyki z kolejnych finałów.

The Tall Ships’ Races, dawniej Cutty Sark Tall Ships’ Races – zlot żaglowców przeważnie połączony z regatami oraz imprezami okolicznościowymi, organizowany przez Sail Training Association mające propagować ideę wychowania młodzieży na pokładach wielkich żaglowców[2].

Historia

Z inicjatywy szwedzkiego kapitana Arnolda Schumburga już w 1938 roku w Sztokholmie spotkało się ok. 20 żaglowców. Ten zlot uważa się za pierwszą nieoficjalną jeszcze The Tall Ships’ Races. Pomysł ten miał największy oddźwięk w krajach leżących nad Bałtykiem, powołano, zatem do życia Związek Północnoeuropejskich Statków Szkolnych, w którego skład wchodziły: Szwecja, Dania, Estonia, Finlandia, Niemcy, Norwegia, Polska[2].

Początki

Inicjatywa kapitana Arnolda Schumburga przetrwała czasy II wojny światowej. W latach 50. brytyjski prawnik Bernard Morgan zaproponował zgromadzenie żaglowców w jednym miejscu i zorganizowanie dla nich regat, jesienią 1954 roku zawiązany został Międzynarodowy Komitet Regatowy, a w lipcu 1956 roku rozegrano pierwsze regaty. Impreza okazała się tak dużym sukcesem, że jednorazowo zwołany Komitet postanowiono przekształcić w stałą organizację. Sformułowano i zatwierdzono statut organizacji o nazwie Sail Training Association (STA). Właśnie tej organizacji powierzono organizację kolejnych regat[3].

Od spotkania w roku 1956 w Dartmouth – Torbay i mecie w Lizbonie, zloty odbywają się co rok, a dla dużych żaglowców co dwa lata. Za każdym razem gospodarzem finału jest inny port i inne państwo. Trasa wiedzie przez różne państwa i porty aż do portu finałowego[3].

Popularność zlotów stale rosła. Pozwoliło to na zorganizowanie w roku 1964 regat przez Atlantyk na trasie: Plymouth – Lizbona – Bermudy. Brało w nich udział 15 jednostek. Po dotarciu floty na Bermudy dołączyły do niej jeszcze inne jednostki i cała flota nie ścigając się pożeglowała do Nowego Jorku[3][4].

Czasy Cutty Sark Tall Ships’ Races

Amerigo Vespucci w nowojorskim porcie, finał 1976.

Od początków lat '70, regaty zyskiwały tak dużą popularność, że zaczęto organizować je coroczne. Tall Ships (Tall Ships’ Races) zostały przekształcone w 1972 w Cutty Sark Tall Ships’ Races (sponsor – whisky Cutty Sark, z wyjątkiem roku 1979); od 2003 powrócono do nazwy The Tall Ships’ Races. W 1973 roku zaniechano wcześniejszej zasady organizowania regat wyłącznie w lata parzyste. Główne regaty (major-regatta) miały być organizowane nadal w lata parzyste, ale przeplatane „minor-regatta” (regatami mniejszej rangi) w latach nieparzystych.

1972 to pierwszy rok, kiedy miała miejsce wymiana załóg między żaglowcami z różnych krajów. Podobnie jak to dzieje się do dzisiaj, wyścigi rozdzielono wtedy etapem towarzyskim „Cruise in Company”, podczas którego żaglowce nie ścigały się. Dla Polski rok ten był szczególny, gdyż w regatach wziął udział polski żaglowiec, wygrywając od razu regaty na trasie Solent-Skaw. Był nim Dar Pomorza – żaglowiec szkolny Wyższej Szkoły Morskiej. Spowodowało to przyznanie Polsce prawa organizowania zlotu żaglowców w 1974 roku. Dzięki temu port w Gdyni po raz pierwszy w historii gościł flotę żaglowców w dniach 18–21 lipca 1974 roku.

W roku 1976 Amerykanie obchodzili 200-lecie swojego kraju. STA postanowiła zatem wysłać flotę żaglowców do Stanów Zjednoczonych, aby uświetniła rocznicę uchwalenia Deklaracji Niepodległości. Miało to ogromne znaczenie dla przyszłości regat, gdyż po raz pierwszy w ich obsługę włączyły się amerykańskie media. Paradę żaglowców na rzece Hudson w Nowym Jorku oglądało około pięciu milionów osób.

Kolejne lata przyniosły dalszy wzrost prestiżu i popularności zlotów. Sukces z roku 1976 uczynił z nich wydarzenie międzynarodowe, a miasta portowe zabiegające o prawo goszczenia floty żaglowców musiały oczekiwać w coraz dłuższej kolejce.

Kolejne regaty transatlantyckie zorganizowane zostały w roku 1984. Okazją była tym razem 450 rocznica podróży Jacques’a Cartiera, jednego z pierwszych nawigatorów, który dotarł do Kanady. Regaty transatlantyckie, choć świetnie zorganizowane, zapisały tragiczną kartę w dziejach STA. Po wyjściu z Bermudów zatonął angielski żaglowiec Marques. Katastrofę przeżyło 9 marynarzy z 29 osobowej załogi. 8 osób zostało uratowanych przez załogę Zawiszy Czarnego[5].

The Tall Ships’ Races, Cherbourg, 2005

Rok 1985 z założenia był rokiem mniejszych regat, jednak do udziału w nich zgłosiła się rekordowa liczba 111 jednostek. Siłą rzeczy zaniechano więc podziału i począwszy od roku 1989 najważniejsze trofea regatowe przyznawane są corocznie.

W 1988 roku Australia obchodziła 200-lecie osadnictwa i zwrócono się więc do STA o pomoc w zaplanowaniu i przygotowaniu regat. Wiele jednostek europejskich pożeglowało więc dookoła świata, aby uświetnić australijskie święto, między innymi żaglowiec szkolny Wyższej Szkoły Morskiej Dar Młodzieży. Ci, którzy nie mogli płynąć na antypody, spotkali się na Morzu Bałtyckim Warto tutaj wspomnieć, że do tego czasu STA dysponowała już metodą określania wartości współczynników wyrównawczych jednostek startujących w regatach. Rok później nagrodę Cutty Sark Trophy zdobył okręt Marynarki Wojennej RP „Iskra”.

W roku 1992, z okazji 500 rocznicy odkrycia Ameryki przez Krzysztofa Kolumba, zorganizowano kolejne regaty transatlantyckie. Żaglowce gościły podczas tych regat w Kadyksie, Portoryko, Nowym Jorku, Bostonie i Liverpoolu. Dla jednostek, które nie chciały pokonywać oceanu, zorganizowano regaty na Bałtyku. Żaglowce odwiedziły wtedy ponownie Polskę, w Gdyni odbył się finał.

W lipcu 1997 roku dla uczczenia 1000-lecia Gdańska STA przygotowała zlot w porcie gdańskim.

The Tall Ships’ Races, Szczecin, 2007

Kolejne regaty transatlantyckie pod nazwą „Tall Ships 2000” odbyły się w roku 2000, zorganizowano je dla uczczenia wejścia w trzecie tysiąclecie. Dla jednostek, które nie mogły pozwolić sobie na długi rejs przez Atlantyk, zorganizowana została mniejsza impreza na Bałtyku, podczas której żaglowce odwiedziły w lipcu Gdańsk, startując z tego portu do regat[3][6].

Ostatnie lata

W 2003 roku po raz czwarty w historii regat zlot trafił do polskiego portu. Gospodarzem startu do regat była Gdynia, żaglowce przebywały w porcie od 19 do 22 lipca. Zlot zgromadził 87 jednostek, w tym 12 żaglowców rejowych, z 2677 osobami na pokładach. Szacowana ilość widzów, którzy odwiedzili zlot wynosiła 1,2 mln.

Złoty jubileusz, czyli 50-lecie regat wielkich żaglowców przypadł na 2006 rok. Przygotowano trasę z Saint-Malo, Francja przez Morze Północne i Zatokę Biskajską, do Torbay, Lizbony w Portugalii, Kadyksu w Hiszpanii z metą w Antwerpii w Belgii[6].

Następny zlot żaglowców (The Tall Ships’ Races/Operation Sail 2007) był podzielony na dwie edycje: śródziemnomorską i bałtycką. W pierwszej na trasie z Alicante do Genui wygrał holenderski żaglowiec Stad Amsterdam. Jedynym polskim żaglowcem była STS Pogoria, która zajęła 7. miejsce zdobywając jednocześnie nagrodę specjalną za organizację trzeciej edycji „Fizyki pod żaglami”. W edycji bałtyckiej TSR 2007 finał odbył się w polskim porcie w dniach 4–7 sierpnia 2007 w Szczecinie[7].

W roku 2009 żaglowce na rozpoczęcie regat zawinęły do portu w Gdyni w dniach 2–5 lipca.

W roku 2013 i 2017 organizatorem finału regat ponownie był Szczecin[8].

Obecnie plany i trasy regat przygotowywane są z minimum czteroletnim wyprzedzeniem, kolejka portów gotowych do przyjęcia żaglowców i jachtów oraz zorganizowania przy tej okazji imprez towarzyszących jest bardzo liczna.

Kalendarium

Zasady

Mir (Klasa „A”) w Cherbourgu, finał 2005

Same zloty The Tall Ships’ Races składają się z dwóch etapów regatowych „Race1” i „Race2” (wyścigi dzielą się na etapy towarzyskie tzw. „Cruise in Company”, podczas którego istnieje możliwość wymiany części załóg) w których jednostki ścigają się w klasach:

  • Klasa „A” – największe żaglowce – o długości powyżej 40 m
  • Klasa „B” – żaglowce średniej wielkości o tradycyjnym ożaglowaniu – 9,14<CA<40m
  • Klasa „C” – Jachty morskie bez spinakera – 9,14<CA<40m
  • Klasa „D” – Jachty morskie ze spinakerem – 4,14<CA<40m[9]

Obowiązuje system: Race 1 → Cruise in Company → Race 2

Wyścigi dzieli jeden etap towarzyski „Cruise in Company”, podczas którego istnieje możliwość wymian między załogami, w czym chętnie biorą udział młodzi ludzie.

Załogi muszą składać się z minimum 50% osób w wieku od 16 do 25 lat[9].

Finały The Tall Ships’ Races

The Tall Ships’ Races – Finały[3][10]
L.p. (Edycja) Patronat Rok Gospodarz zlotu Trasa regat Zwycięzca[11] STI Friendship Trophy[12]
0 Szwecja 1938 Sztokholm (nieoficjalne) do Sztokholmu
1 Wielka Brytania • Portugalia 1956 Lizbona Torbay – Lizbona  Wielka Brytania Moyana
2 Hiszpania 1958 Las Palmas Brest – La Coruña – Las Palmas
3 Norwegia • Włochy 1960 Oslo • Neapol Oslo – Ostenda • Cannes – Neapol
4 Holandia 1962 Rotterdam Torbay – Rotterdam
5 Portugalia 1964 Lizbona Plymouth – Lizbona
6 Francja 1965 Cherbourg Southsea – Cherbourg
7 Holandia 1966 Den Helder Southsea – Cherbourg – Falmouth – Skaw – Den Helder
8 Holandia 1967 Cherbourg Southsea – Cherbourg
9 Szwecja • Francja 1968 Göteborg • Cherbourg Göteborg – Christiansand – Harwich – Southsea – Cherbourg
10 Francja 1969 Cherbourg Weymouth – Saint-Malo – Southsea – Cherbourg
11 Wielka Brytania 1970 Plymouth
12 Francja 1971 Saint-Malo
13 Wielka Brytania 1972 Skaw  Polska Dar Pomorza
14 Wielka Brytania 1973 Firth of Clyde
15 Polska • Wielka Brytania 1974 Gdynia • Portsmouth Kopenhaga – Gdynia • Dartmouth – La Coruña – Saint-Malo – Portsmouth  ZSRR Towariszcz
16 Stany Zjednoczone 1976 Nowy Jork  Deutsche Marine Gorch Fock II
17 Wielka Brytania 1977 Firth of Clyde Solent – Le Harve – Firth of Clyde
18 Norwegia 1978 Oslo Göteborg – Great Yarmouth – Oslo
19 Wielka Brytania 1979 Wyspa Man Fowey – Wyspa Man
20 Holandia 1980 Amsterdam Kilonia – Karlskrona – Frederikshavn – Amsterdam  Polska Pogoria •  Polska Dar Pomorza
21 Belgia 1981 Ostenda Great Yarmouth – Ostenda
22 Wielka Brytania 1982 Southampton Falmouth – Lizbona – Vigo – Southampton  Polska Dar Młodzieży
23 Francja 1983 Saint-Malo Travemünde – Karlskrona – Weymouth – Saint-Malo
24 1984 Saint-Malo – Las Palmas – Hamilton – St. George – Halifax – Quebec
25 Belgia 1985 Zeebrugge Bremerhaven – Chatham – Zeebrugge
26 Szwecja 1986 Göteborg Newcastle – Bremerhaven – Larvik – Göteborg
27 Francja 1987 Cherbourg
28 Dania 1988 Kopenhaga Karlskrona – Helsinki – Mariehamn – Kopenhaga
29 Wielka Brytania • • 1989 Travemünde Londyn – Hamburg – Malmö – Travemünde  Marynarka Wojenna Iskra
30 Belgia 1990 Zeebrugge Plymouth – La Coruña – Bordeaux – Zeebrugge  Dania Jens Krogh
31 Holandia 1991 Delfzijl Milford Haven – Cork – Belfast – Aberdeen – Delfzijl Irlandia Asgard II
32 Polska 1992 Gdynia Karlskrona – Kotka – Tallinn – Gdynia  Szwecja Gladan
33 Dania 1993 Esbjerg Newcastle – Bergen – Larvik – Esbjerg  Norwegia Colin Archer
34 Francja 1994 Saint-Malo Weymouth - La Coruña - Porto - Saint-Malo  Hiszpania Marineda
35 Belgia 1995 Zeebrugge Edynburg - Bremerhaven – Frederikshavn - Amsterdam - Zeebrugge  Holandia Urania
36 Włochy • Dania 1996 Neapol • Kopenhaga Genua – Palma – Neapol • Rostock – Sankt Petersburg – Turku – Kopenhaga  Oman Shabab Oman
37 Szwecja 1997 Göteborg Aberdeen – Trondheim – Stavanger – Göteborg  Niemcy Esprit
38 Irlandia 1998 Dublin Falmouth – Lizbona – Vigo – Dublin  Armada de México Cuauhtémoc
39 Dania 1999 Aalborg Saint-Malo – Greenock – Lerwick – Aalborg  Polska Pogoria
40 Polska • Holandia 2000 Gdańsk • Amsterdam Gdańsk – Helsinki – Mariehamn – Sztokholm – Flensburg •
Southampton – Genua – Bermudy – Boston – Halifax – Amsterdam		  Wielka Brytania Jolie Brise  Armada de México Cuauhtémoc
41 Dania 2001 Esbjerg Antwerpia – Ålesund – Bergen – Esbjerg  Oman Shabab Oman
42 Wielka Brytania 2002 Portsmouth Alicante – Malaga - La Coruña – Santandeer - Portsmouth  Francja Tante Fine
43 Niemcy 2003 Travemünde (Lubeka) Gdynia – Turku – Ryga – Travemünde (Lubeka)  Rosja Mir
44 Niemcy 2004 Cuxhaven Antwerpia – Aalborg – Stavanger – Cuxhaven  Rosja Khersones  Rosja Mir
45 Niemcy 2005 Santander Waterford - Cherbourg - Newcastle - Fredrikstad - Torbay - Santander  Norwegia Christian Radich  Oman Shabab Oman
46 Belgia 2006 Antwerpia Saint-Malo – Torbay – Lizbona – Kadyks – La Coruña – Antwerpia  Rosja Mir  Hiszpania Juan de Langara
47 Włochy • Polska 2007 Genua • Szczecin Alicante – Barcelona – Tulon – Genua •
Århus – Sztokholm – Kotka – Szczecin		  Holandia Stad Amsterdam •  Norwegia Christian Radich  Ekwador Guayas •
 Wielka Brytania Lord Nelson
48 Holandia 2008 Den Helder Liverpool – Måløy – Bergen – Den Helder  Norwegia Christian Radich  Oman Shabab Oman
49 Litwa • Wielka Brytania 2009 Kłajpeda • Belfast Gdynia – Sankt Petersburg – Turku – Kłajpeda •
Vigo – Teneryfa – Hamilton – Charleston – Boston – Halifax – Belfast		  Norwegia Christian Radich •
  Polska Sharki •
50 Wielka Brytania 2010 Hartlepool Antwerpia – Aalborg – Kristiansand – Hartlepool  Norwegia Christian Radich •  Norwegia Wyvern  Oman Shabab Oman
51 Niemcy 2011 Cuxhaven Waterford – Greenock – Lerwick – Stavanger – Cuxhaven N/A  Wielka Brytania Wylde Swan
52 Irlandia 2012 Dublin Saint-Malo – Lizbona – Cadiz – A Coruna – Dublin  Polska STS Fryderyk Chopin N/A
53 Polska 2013 Szczecin Århus – Helsinki – Riga – Szczecin  Polska Dar Szczecina  Oman Shabab Oman
54 Dania 2014 Esbjerg Harlingen – Fredrikstad – Bergen – Esbjerg  Polska Kapitan Głowacki  Polska STS Fryderyk Chopin
55 Dania 2015 Aalborg Belfast – Ålesund – Kristiansand – Aalborg  Norwegia Liv  Polska STS Fryderyk Chopin
56 Hiszpania 2016 A Coruña Antwerpia – Lizbona – Kadyks – A Coruña  Wielka Brytania Jolie Brise  Polska STS Fryderyk Chopin
57 Polska 2017 Szczecin[13] Halmstad – Kotka – Turku – Kłajpeda – Szczecin  Wielka Brytania Royalist  Oman Oman Shabab II
58 Holandia 2018 Harlingen[14] Sunderland – Esbjerg – Stavanger – Harlingen  Rosja Mir  Holandia SY Eendracht II
59 Dania 2019 Århus[15] Aalborg – Fredrikstad – Bergen – Aarhus  Polska STS Fryderyk Chopin[16]  Oman Shabab Oman[16]
60 Francja 2020 Dunkierka (wirtualnie)[17] Lizbona – Kadyks – A Coruña – Dunkierka (wirtualnie) N/A N/A
61 – 2021 Regaty zostały odwołane z powodu pandemii COVID-19.[18]
62 Dania 2022 Aalborg[19] Esbjerg – Harlingen – Antwerpia – Aalborg  Polska STS Fryderyk Chopin[20]  Oman Shabab Oman[20]
63 Norwegia 2023 Arendal[21] Den Helder – Hartlepool – Fredrikstad – Lerwick – Arendal  Polska STS Fryderyk Chopin[22]  Urugwaj Capitan Miranda[22]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Sail Training Association: The Tall Ships Races 2011. [dostęp 2010-12-15]. (ang.).
  2. ↑ a b Encyklopedia Żeglarstwa. Jacek Czajewski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 237. ISBN 83-01-11914-4. (pol.).
  3. ↑ a b c d e Information on The Tall Ships Races. 2009. [dostęp 2009-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-04)]. (ang.).
  4. ↑ Encyklopedia Żeglarstwa. Jacek Czajewski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 237–238. ISBN 83-01-11914-4. (pol.).
  5. ↑ Zawisza Czarny – historia. [dostęp 2012-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-14)].
  6. ↑ a b Historia Regat The Tall Ships’ Races. 2007. [dostęp 2009-07-08]. (pol.).
  7. ↑ The Tall Ships Races Facts & Figures. 2009. [dostęp 2009-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-26)]. (ang.).
  8. ↑ Host ports for The Tall Ships Races 2017 announced. Sailtraininginternational.org, 22 listopada 2013. [dostęp 2014-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-01)]. (ang.).
  9. ↑ a b Information on The Tall Ships Races. 2009. [dostęp 2009-07-08]. (ang.).
  10. ↑ Information on The Tall Ships Races. 2009. [dostęp 2009-07-08]. (ang.).
  11. ↑ Najlepsze rezultaty bez podziału na klasy (w czasie bezwzględnym).
  12. ↑ Do roku 2003 jako Cutty Sark Trophy.
  13. ↑ The Tall Ships Races 2017 [online], Sail On Board [dostęp 2023-08-15] (ang.).
  14. ↑ The Tall Ships Races 2018 [online], Sail On Board [dostęp 2023-08-15] (ang.).
  15. ↑ The Tall Ships Races 2019 [online], Sail On Board [dostęp 2023-08-15] (ang.).
  16. ↑ a b Trophies, Awards and Prize Winners [online], Sail On Board [dostęp 2023-08-15] (ang.).
  17. ↑ Regaty odbyły się w sposób wirtualny z powodu pandemii COVID-19.
  18. ↑ The Tall Ships Races 2021 [online], Sail On Board [dostęp 2023-08-15] (ang.).
  19. ↑ The Tall Ships Races 2022 [online], Sail On Board [dostęp 2023-08-15] (ang.).
  20. ↑ a b A Final Parade and Prizes in Aalborg [online], Sail On Board, 5 sierpnia 2022 [dostęp 2023-08-15] (ang.).
  21. ↑ The Tall Ships Races 2023 [online], Sail On Board [dostęp 2023-08-15] (ang.).
  22. ↑ a b A Final Parade and Prizes in Arendal [online], Sail On Board, 7 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-15] (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Strona Sail Training Association (ang.)
  • Zlot Żaglowców Szczecin 2013 (ang.)

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się