Thanom Kittikachorn
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1911
Tak (miasto), Tajlandia

Data i miejsce śmierci

16 czerwca 2004
Bangkok, Tajlandia

Premier Tajlandii
Okres

od 1 stycznia 1958
do 20 października 1958

Poprzednik

Pote Sarasin

Następca

Sarit Dhanarajata

Premier Tajlandii
Okres

od 9 grudnia 1963
do 14 października 1973

Poprzednik

Sarit Dhanarajata

Następca

Sanya Dharmasakti

podpis

Thanom Kittikachorn (ur. 11 sierpnia 1911, zm. 16 czerwca 2004) – tajlandzki polityk i wojskowy. Zagorzały antykomunista, dominował scenę polityczną Tajlandii w latach 1963-1973, do czasu aż protesty nie odsunęły go od władzy. Jego powrót do kraju w 1976 roku spowodował protesty zakończone masakrą na Uniwersytecie Thammasat i przewrotem wojskowym.

Życiorys

Początki kariery

Urodził się w 1911 roku w północnej Tajlandii. W wieku dziewięciu lat wysłano go do Bangkoku do Królewskiej Akademii Wojskowej, którą ukończył w roku 1929. Następnie w stopniu podporucznika rozpoczął służbę w armii. W 1941 roku wziął udział w walkach z Szanami. W 1943 roku otrzymał awans na stopień majora. Rok później został podpułkownikiem. W 1951 mianowano go generałem majorem, nadając mu jednocześnie nominację na stanowisko zastępcy dowódcy najlepiej wyszkolonej armii tajlandzkiej - Pierwszej Armii. We wrześniu 1954 roku objął nad nią dowództwo, przejmując w ten sposób kontrolę nad oddziałami wojskowymi rozmieszczonymi wokół Bangkoku. W 1951 roku otrzymał również mandat deputowanego do parlamentu, zaś w 1957 roku został zastępcą Ministra Obrony. W sierpniu tego roku został mianowany zastępcą naczelnego dowódcy armii tajlandzkiej, swojego dotychczasowego protektora - generała Sarit Thanarata. Dzięki pomocy Kittikachorna Thanaratowi udało się odsunąć od władzy marszałka polnego Pibulsongkrama. W nowym rządzie Kittikachorn objął stanowisko Ministra Obrony.

Działalność polityczna u boku Sarit Thanarata

Wybory w 1957 roku przyniosły zwycięstwo zwolennikom Thanarata. Razem z dotychczasowymi stronnikami Pibulsongkrama utworzyli Narodową Partię Socjalistyczną, która zdobyła absolutną większość w parlamencie. 1 stycznia 1958 roku Kittikachorn objął stanowisko premiera nowego rządu. Zasadniczym celem nowego premiera było powstrzymanie rozwoju ruchu komunistycznego i utrzymanie bliskich związków ze Stanami Zjednoczonymi. Jednak spory wewnętrzne doprowadziły już w październiku 1958 roku do upadku rządu Kittikachorna. Nowym premierem został Thanarat, a Kittikachorn po raz kolejny objął funkcję Ministra Obrony. Po śmierci Thanarata w grudniu 1963 roku, Kittikachorn ponownie został premierem.

Działalność polityczna na stanowisku szefa rządu

Po objęciu po raz drugi stanowiska szefa rządu Kittikachorn rozpoczął zdecydowaną walkę z korupcją. Zażądał od wszystkich członków swojego gabinetu rezygnacji ze stanowisk w różnego rodzaju firmach. Ograniczył też cenzurę, wykorzystując prasę do walki z korupcją. Nadal utrzymywał dobre stosunki ze Stanami Zjednoczonymi. W 1965 roku komunistyczna partyzantka w Tajlandii wspierana przez Chiny rozpoczęła zbrojne działania przeciw rządowi[1]. Tajlandia pod jego rządami uczestniczyła w tłumieniu drugiego powstania malajskiego, które zagrażało tajskiemu rządowi ze względu na liczny udział Tajów w partyzantce malajskie, a także na obecność wojskową partyzantów na obszarach granicznych[2]. W 1968 roku Kittikachorn doprowadził do przywrócenia w Tajlandii demokracji parlamentarnej i zgodził się w 1969 roku na przeprowadzenie wolnych wyborów.

Coraz większe zaangażowanie się Stanów Zjednoczonych w wojnę wietnamską spowodowało wzrost napięć także i w Tajlandii. W tej sytuacji, w 1971 roku Kittikachorn rozwiązał parlament i zawiesił konstytucję. W 1973 roku w następstwie rozruchów studenckich, których jego rząd nie był w stanie opanować, został zmuszony do rezygnacji ze stanowiska. Do aktywnej działalności politycznej powrócił w sierpniu 1976 roku, przyczyniając się do przywrócenia w Tajlandii rządów autorytarnych.

Przypisy

  1. "Communist Insurgency In Thailand". CIA Report.
  2. Peng, Chin (2003). My Side of History. Singapore: Media Masters. ISBN 981-04-8693-6

Bibliografia

  • Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się