 Tamás Major (1972) | |
| Data i miejsce urodzenia |
26 stycznia 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 kwietnia 1986 |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1930–1986 |
Tamás Major (ur. 26 stycznia 1910 w Újpest, zm. 13 kwietnia 1986 w Budapeszcie) – węgierski reżyser teatralny, aktor i pedagog. Dwukrotny laureat Nagrody Kossutha (1948 i 1955)[1].
W 1930 ukończył budapeszteńską Színművészeti Akadémián (Akademię Teatralną i Filmową). Od 1931 związany z Teatrem Narodowym w Budapeszcie, którego był dyrektorem w latach 1945–1962, a do 1978 pełnił funkcję głównego reżysera. Od 1947 był wykładowcą na wydziale reżyserii w budapeszteńskiej Színház- és Filmművészeti Főiskola (Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej). Członek korespondent berlińskiej Akademie der Künste. Współzałożyciel Katona József Színház (1982)[1].
W jego dorobku reżyserskim czołowe miejsce zajmują sztuki Szekspira i Brechta. Jedną z najwybitniejszych jego inscenizacji jest Tragedia człowieka Madácha (1964) zrealizowana na tle całkowicie umownym, bez patetycznej operowości poprzednich wystawień. W swojej pracy reżyserskiej przeszedł od reżyserii typowej dla tradycyjnego teatru kostiumowego do teatru epickiego skrótu. Tendencja do uwspółcześniania środków artystycznego wyrazu widoczna jest np. w inscenizacji Romea i Julii z 1971[2].
Miał również osiągnięcia jako aktor charakterystyczny, zwłaszcza w wielkich rolach klasycznych, m.in. Shylocka w Kupcu weneckim[3] (1942), Świętoszka (1945) czy Ryszarda III (1955). Często występował także w filmie (np. Mefisto), radiu i telewizji[2].
Był zaangażowany politycznie, miał poglądy lewicowe[4]. W czasie II wojny światowej był w ruchu oporu, od 1942 należał do partii komunistycznej. Po 1945 roku odegrał znaczącą rolę w rozwoju komunistycznej polityki artystycznej na Węgrzech. W latach 1957–1966 był członkiem Komitetu Centralnego WSPR. Dwukrotnie był posłem do parlamentu – w latach 1949–1953 i 1958–1971[4][5].
|
|
|
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
