Takijja (arab. تقية taqīya „obawa, ostrożność, roztropność”[1][2]) – obowiązujące w islamie ukrywanie i przyzwolenie na ukrywanie prawdziwych wierzeń w wypadku prześladowań religijnych (lub osobistego niebezpieczeństwa). Pochodzi ono z Koranu (3:28 [chyba że obawiacie się z ich strony jakiegoś niebezpieczeństwa] i 16:106), hadisów, tafsiru i orzeczeń sądów koranicznych. Takijja jest niemal tak stara jak islam i po raz pierwszy została użyta w 612 roku przez Ammara ibn Jasira. Początkowo stosowana była głównie przez szyitów, prześladowanych w tym czasie przez urzędowy sunnizm i kalifów. Obecnie jest aprobowana również przez część sunnitów (wiele autorytetów religijnych i zwykłych wyznawców sunnickich uważa ją jednak za tchórzostwo[potrzebny przypis]). W historii często stosowana była przez imamitów i różne wyznania pochodzenia ismailickiego. Obecnie często stosowana przez Ahl-e hakk i jezydów.
Koran 3:28
Niech wierzący nie biorą sobie za przyjaciół niewiernych, z pominięciem wiernych! A kto tak uczyni, ten nie ma nic wspólnego z Bogiem, chyba że obawiacie się z ich strony jakiegoś niebezpieczeństwa.
Koran 9:1
Bóg i Jego Posłaniec są wolni od zobowiązań względem tych spośród bałwochwalców, z którymi zawarliście przymierze!
Koran 16:106
Ten, kto nie wierzy w Boga, choć przedtem w Niego wierzył – z wyjątkiem tego, kto został zmuszony, lecz serce jego jest spokojne w wierze – ten, kto otworzył swą pierś na niewiarę – nad nimi wszystkimi będzie gniew Boga i spotka ich kara ogromna!
Hadis Sahih Bukhari[3]
To usłyszał apostoł Allaha mówiąc: Ten, który czyni pokój pomiędzy ludźmi poprzez wymyślanie dobrych informacji lub mówienie dobrych rzeczy, nie jest kłamcą.
Hadis Sahih Bukhari[4]
Ilekroć mówię ci opowiadanie od apostoła Allaha, przez Allaha, wolałbym raczej spaść z nieba niż przypisać mu fałszywą wypowiedź, ale jeżeli coś powiem pomiędzy mną a tobą (nie Hadis), wtedy to rzeczywiście był podstęp (tzn. mogę powiedzieć rzeczy po prostu by oszukać wroga)
Hadis Sahih Bukhari[5]
Prorok powiedział: Kto jest gotowy, by zabić Ka'b bin Ashraf (tzn. Żydów). Muhammad bin Maslama odpowiedział: Czy chcesz bym go zabił? Prorok odpowiedział twierdząco. Muhammad bin Maslama powiedział: Zatem pozwól mi powiedzieć co będę chciał. Prorok odpowiedział: Chcę (tzn. pozwalam ci).
Hadis Sahih Bukhari[6]
(Zaprawdę) uśmiechamy się do niektórych ludzi, podczas kiedy nasze serca przeklinają (tych samych ludzi).
Al-Sirah al-Halabiyyah (Życie Proroka)[7]
Po podbiciu miasta Khaybar przez muzułmanów, przed oblicze Proroka zbliżył się Hajaj ibn Aalat i powiedział: „O Proroku Allaha! Mam w Mekce dużo bogactwa i krewnych, i chciałbym ich odzyskać; czy będzie mi wybaczone jeżeli źle się wypowiem o tobie (aby uniknąć prześladowań)?” Prorok wybaczył mu i powiedział: „Powiedz cokolwiek będziesz musiał powiedzieć”.
Jalala al-Din al-Suyuti[8]
Abd Ibn Hameed z upoważnienia al-Hassana, powiedział: „al-Taqiyya jest dopuszczalna do Dnia Sądu [Ostatecznego]”.
| Wiara |
|
|---|---|
| Praktyka i duchowość | |
| Historia i przywódcy | |
| Teksty i prawo | |
| Kierunki religijne | |
| Kultura i społeczeństwo |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.