Tadeusz Gałkowski
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1936
Częstochowa

Data śmierci

29 lipca 2020

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia rehabilitacyjna
Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Doktorat

1969
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1974
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Profesura

1983

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Grób profesora Tadeusza Gałkowskiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Tadeusz Stanisław Gałkowski (ur. 6 kwietnia 1936 w Częstochowie[1], zm. 29 lipca 2020[2]) – polski psycholog, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Zakładu Psychologii Rehabilitacyjnej zajmujący się psychologicznymi podstawami komunikacji z głuchymi oraz autyzmem[2][3].

Życiorys

Studia wyższe z zakresu filozofii chrześcijańskiej ukończył w 1957 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W roku 1969 uzyskał stopień doktora na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Promotorką pracy była Lidia Geppert. Na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej uzyskał stopień doktora habilitowanego w 1974 roku. W roku 1983 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[4].

W latach 1984–1987 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego[5].

Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Janusz Kirenko (1988), Ewa Zwolińska (1988), Ewa Pisula (1992), Bogdan Szczepankowski (1993), Jolanta Baran (1995), Jacek Błeszyński (1996), Stanisława Mihilewicz (1996), Zdzisław Kurkowski (1996), Małgorzata Sekułowicz (1997), Dorota Podgórska-Jachnik (1999), Piotr Tomaszewski (2004)[4].

Współpracował z Narodowym Instytutem Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM) we Francji oraz z Ośrodkiem Badań Głuchych w Wielkiej Brytanii[6]. Członek Komitetu Psychologii PAN[4].

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 43L-4-26).

Wybrane publikacje

  • Gałkowski, T. (1972 i 1979). Dzieci specjalnej troski. Warszawa: Wiedza Powszechna.
  • Gałkowski, T. (1973). Rehabilitacja dzieci głuchych w wieku przedszkolnym. Warszawa: ATK.
  • Gałkowski, T., Kaiser-Grodecka, I., Smoleńska, J. (1976, 1978, 1989). Psychologia dziecka głuchego. Warszawa: PWN.
  • Gałkowski, T. (1977). Rozwijanie zdolności dziecka. Lublin, UMCS.
  • Gałkowski, T. (1994). Developpement et eduction des enfants sourds et malentendants. Paris.
  • Gałkowski, T., Pisula, E. (red.) (2006). Psychologia rehabilitacyjna. Wybrane zagadnienia. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN.[6]

Przypisy

  1. Kiedy odchodzi Przyjaciel, na niebie gaśnie gwiazda [online], ZSS nr 23 w Częstochowie, 29 lipca 2020 [dostęp 2022-02-05].
  2. a b Barbara Bokus: Pożegnanie Profesora Tadeusza Gałkowskiego (1936–2020). swps.pl, 2020-07-30. [dostęp 2020-07-31].
  3. Maria Lewicka, Tytus Sosnowski, Maciej Trojan: Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Wydziału Psychologii UW, 1998, s. 76. ISBN 83-86108-41-X.
  4. a b c Prof. dr hab. Tadeusz Stanisław Gałkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-02-02].[martwy link]
  5. Strona Wydziału Psychologii UW: Historia Wydziału. [dostęp 2012-01-27].
  6. a b Profil pracownika na stronach Wydziału Psychologii UW. [dostęp 2012-01-27].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się