|
Ten artykuł od 2012-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Szczyt Góry Synaj | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Pasmo |
Pasmo górskie Synaj↗ |
Wysokość |
2285 m n.p.m. |
Położenie na mapie Egiptu | |
28°32′23″N 33°58′24″E/28,539722 33,973333 |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Na górze Synaj | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
mieszany |
Numer ref. |
954 |
Region[b] |
Kraje arabskie |
Historia wpisania na listę | |
Synaj, Góra Mojżesza (arab. جبل موسى Dżabal Musa, hebr. הר סיני) – góra w Egipcie, w południowej części Półwyspu Synaj, w muhafazie Południowy Synaj (Park Narodowy Świętej Katarzyny). Wysokość 2285 m n.p.m. Jest to poszarpany nagi masyw górski z szaroczerwonego granitu. W 2002 obszar ten został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Tradycyjnie utożsamiana z biblijną górą Synaj (Horeb), gdzie według Starego Testamentu, Bóg Jahwe przekazał Mojżeszowi kamienne tablice z dziesięciorgiem przykazań i zawarł przymierze z narodem izraelskim.
U podnóża góry znajduje się zabytkowy chrześcijański klasztor Świętej Katarzyny.
Góra ma wysokość 2285 m n.p.m. Jest to drugi pod względem wysokości szczyt na półwyspie Synaj i w Egipcie. Znajduje się w pobliżu Góry Świętej Katarzyny, najwyższej na półwyspie Synaj (2637 m n.p.m.).
W pobliżu góry nazywanej w Starym Testamencie Synaj Mojżeszowi ukazał się anioł Boga w płonącym krzewie i polecił mu wyprowadzić Izraelitów zniewolonych w Egipcie (Wj 3:1-10; Dz 7:30). Rok po tym zdarzeniu Mojżesz otrzymał Dziesięć Słów i zawarł z Bogiem przymierze. Po stuleciach do góry miał przybyć prorok Eliasz, uciekając przed królową Izebel (1Krl 19:8). Eliasz mieszkał w jednej z jaskiń. Pisarze biblijni na określenie tej góry posługiwali się zamiennie także nazwą Horeb, czasami też używali terminu góra Jahwe lub góra prawdziwego Boga, by podkreślić, że Jahwe objawił tu swą obecność (Wj 3:1; Lb 10:33). Mojżesz w rejonie tej góry miał poznać swoją żonę Seforę (Wj 2,15-22).
Kwestia, która góra była biblijnym Synajem, nie jest rozstrzygnięta. Oprócz szczytu zwanego współcześnie Synajem, rozpatrywano także sąsiednią Górę Świętej Katarzyny albo górę Sirbal. Współcześnie jako górę Synaj rozpatruje się także znajdującą się w Arabii Saudyjskiej górę Dżabal al-Lauz.
Istnieją też koncepcje, że biblijny Synaj leżał poza półwyspem Synaj[1][2]. Zwolennicy tego poglądu wskazują na trudności pogodzenia opisu biblijnego z topografią Półwyspu Synajskiego (według nich brak tam góry, u podnóża której mógłby się zgromadzić liczny lud, półwysep należał do wrogiego Żydom Egiptu) i twierdzą, iż Izraelici po opuszczeniu półwyspu dotarli do Jabal al-Lawz po wschodniej stronie zatoki Akaba na terenie obecnej Arabii Saudyjskiej i ten właśnie szczyt jest biblijnym Synajem[3]. Profesor archeologii Ze'ev Herzog jest zdania, iż "mimo wielu prób nie udało się ustalić nawet przybliżonego miejsca góry Synaj, który by pasował do biblijnego opisu"[4].
Szlaki rozpoczynają się przy parkingu niedaleko klasztoru św. Katarzyny. Istnieje parę szlaków turystycznych prowadzących na szczyt:
W pobliskim klasztorze św. Katarzyny, położonym u stóp góry, można przenocować w tzw. Domu Gościnnym, prowadzonym przez mnichów. Klasztor został zbudowany w miejscu, gdzie Bóg miał przemówić do Mojżesza, ukazując się jako płonący krzak.
Góra Synaj jest miejscem pielgrzymek poczynając od III-IV w. Wówczas chrześcijanie w jej okolicy utworzyli małe wspólnoty monastyczne. Pierwsza spisana relacja z pielgrzymki na górę Synaj pochodzi z ok. 381-385 roku - pochodząca najprawdopodobniej z Półwyspu Iberyjskiego Egeria opisała ją w dziele znanym jako Itinerarium Egeriae lub Peregrinatio Aetheriae ad loca sancta.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.