Wszystkie składniki gotuje się razem w bulionie z sosu sojowego (shōyu), mirinu, sake, cukru. Po ich wyjęciu z naczynia zanurza się je w miseczce z surowym jajkiem[3][4].
Uważa się, że potrawa ta została wymyślona w okresie Meiji (1868–1912), na podstawie instrukcji cesarza, aby zachęcić Japończyków do spożywania wołowiny[3].
↑Shungiku → dosł. „chryzantema wiosenna”, roślina o liściach o wyrazistym smaku, wykorzystywana do przyrządzania niektórych potraw typu nabe-mono, jak właśnie sukiyaki, czy do warzyw gotowanych z dodatkiem sosu sojowego (shōyu). Można ją dodawać do sałatek su-no-mono i robić marynaty. Gotowane płatki marynowane w occie nazywają się kiku-namasu.
