 Stray Cats (od lewej: Phantom, Setzer i Rocker) | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Rok rozwiązania | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność |
1979–1984, 1986–1993, 2004–2009 |
| Wydawnictwo |
Arista Records, EMI America, EMI USA, InsideOut, Pump Records, Essential, Receiver Records Limited i inne |
| Skład | |
| Brian Setzer Lee Rocker Slim Jim Phantom | |
| Strona internetowa | |
Stray Cats – amerykański zespół muzyczny, grający rockabilly, założony w 1979 roku w Massapequa (Nowy Jork) z inicjatywy Briana Setzera w składzie: Brian Setzer – gitara, śpiew, Lee Rocker – kontrabas, śpiew i Slim Jim Phantom – perkusja.
Zespół sprzedał w ciągu swojej kariery blisko 10 milionów płyt, z których 23 zdobyły status złotej lub platynowej płyty na całym świecie[1].
Jeden z przebojów zespołu, „Rock This Town”, znalazł się w 2004 roku na liście 500 piosenek (nie tylko rockowych) Rock and Roll Hall of Fame, które wpłynęły na ukształtowanie się rock and rolla[2].
W 2006 roku zespół został wprowadzony do Long Island Music Hall of Fame[3].
James McDonnell grał na trąbce w szkolnym zespole muzycznym, ale zainteresowała go gra na perkusji. Podstawy gry opanował w sklepie muzycznym w Massapequa. W tym samym sklepie gry na gitarze i fortepianie uczył się Brian Setzer[4]. Za zaoszczędzone pieniądze kupił w sklepie muzycznym prowadzonym w Nowym Jorku przez swojego ojca 4-częściowy zestaw perkusyjny marki Slingerland. Zaczął pobierać lekcje gry na tym instrumencie w studiu muzycznym Mouseya Alexandera[5]. Leon Drucker wychowywał się w atmosferze muzycznej. Jego ojciec był głównym klarnecistą Filharmonii Nowojorskiej, a starsza siostra, Rosanne – śpiewaczką. Jako nastolatek zaczął grać na wiolonczeli, ale nie podjął systematycznej nauki gry na tym instrumencie. Wkrótce, dzięki dyskretnej zachęcie ze strony rodziców, przestawił się na kontrabas[6]. Zaczął grać amatorsko razem z Jamesem McDonnellem ćwicząc sekcję rytmiczną w garażu swoich rodziców[7]. W szkole średniej obaj z zetknęli się z Brianem Setzerem, którego obaj znali jeszcze ze szkoły podstawowej. W 1979 roku wszyscy trzej zainteresowali się stylem i brzmieniem rockabilly a zwłaszcza takimi wykonawcami jak: Carl Perkins, Eddie Cochran i Buddy Holly[8]. Postanowili założyć zespół, Stray Cats[9], który postawił sobie za cel odnowę stylu rockabilly[10].
Zespół zadebiutował w klubach Nowego Jorku i okolic wykonując utwory rock and rollowe oraz własne kompozycje (głównie autorstwa Setzera), wzorowane na utworach takich wykonawców jak: Eddie Cochran, Carl Perkins, Gene Vincent i Buddy Holly. Zniechęcony chłodnym przyjęciem przeprowadził się w 1980 roku do Londynu[11]. Po jednym z występów w Londynie członkowie zespołu spotkali Dave'a Edmundsa, producenta i muzyka solowego. Edmunds zgodził się na współpracę, w efekcie której zespół nagrał swój debiutancki album, The Stray Cats, wydany w 1981 roku przez wytwórnię Arista Records, zawierający takie przeboje jak „Runaway Boys”, „Rock This Town” i „Stray Cat Strut”. Następny album, Gonna Ball, został źle przyjęty, więc zespół postanowił powrócić do Stanów Zjednoczonych. Po podpisaniu umowy z EMI America wydał swój debiutancki, amerykański album, Built for Speed, na którym znalazł się wybór największych przebojów z obu jego brytyjskich albumów. Dwa z nich, „Rock This Town” i „Stray Cat Strut” weszły na listę Top Ten, a zespół stał się ucieleśnieniem stylu retro. W 1983 roku ukazał się jego drugi album, Rant n' Rave with the Stray Cats, zawierający kolejny przebój, „(She's) Sexy + 17”, również odnotowany na liście Top Ten. W zespole pojawiły się konflikty personalne, a jego członkowie wybrali różne drogi życiowe: Slim Jim Phantom ożenił się z aktorką Britt Ekland, a Brian Setzer wystąpił gościnnie u boku takich gwiazd jak Bob Dylan i Stevie Nicks, został też gitarzystą koncertowym zespołu The Honeydrippers. Pod koniec 1984 roku rozwiązał zespół. Po kilku latach nagrał swój pierwszy solowy album, The Knife Feels Like Justice[10]. Wystąpił też w filmie La Bamba Luisa Valdeza, w którym wcielił się w postać Eddiego Cochrana. Dwaj pozostali muzycy założyli, wspólnie z gitarzystą Earlem Slickiem (znanym ze współpracy z Davidem Bowiem i Johnem Lennonem) zespół Phantom, Rocker & Slick, który nagrał dwa albumy: Phantom, Rocker & Slick (1985) i Cover Girl (1986)[11]. W 1986 roku członkowie zespołu doszli do porozumienia i reaktywowali go. Wydali album Rock Therapy, który jednak sprzedawał się słabo. Zespół nagrał kilka kolejnych albumów, dawał też koncerty. Po wydaniu w 1993 roku albumu Original Cool rozwiązał się. W późniejszym okresie jeszcze kilkakrotnie wznawiał działalność by dawać koncerty, po czym przerywał ją. Brian Setzer w latach 90. realizował solowy projekt, The Brian Setzer Orchestra, wykonujący klasyczne przeboje z epoki swingu, jak i kompozycje lidera[10].
Lee Rocker rozpoczął karierę solową, wydając w 1994 roku album Big Blue, a po nim następne: Atomic Boogie Hour (1995), No Cats (1998) i Lee Rocker Live (1999)[12]. Pod koniec lat 90. Lee Rocker i Slim Jim Phantom razem z gitarzystą Dannym B. Harveyem utworzyli zespół Swing Cats. W latach 1999–2002 wydali cztery albumy, z których najlepszy był Swing Cats, zawierający takie przeboje jak: „Tall Skinny Mama” i „Little Pig”. Slim Jim Phantom w XXI wieku realizuje równolegle kilka innych projektów, w tym zespoły: The Head Cat, 13 Cats, Dead Man Walking i Coler Parker oraz własny zespół Slim Jim's Phantom Trio [13].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
