Stiepan Rubanow
Степан Ульянович Рубанов
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

28 października 1901
Nowozybkow

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1961
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1919–1959

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”

Stiepan Ujjanowicz Rubanow, ros. Степан Ульянович Рубанов (ur. 15 października?/28 października 1901 w Nowozybkowie, zm. 8 stycznia 1961) w Moskwie) – radziecki wojskowy, generał pułkownik lotnictwa, pilot.

Życiorys

Urodził się w mieście Nowozybkow (obwód briański).

W 1919 roku wstąpił do Armii Czerwonej, od marca 1919 roku służył jako czerwonoarmista w pułku zapasowym Frontu Zachodniego w Homlu. W czerwcu 1920 roku został kursantem 23 Mohylewskiego kursu dowódców piechoty, w składzie oddziału złożonego z kursantów wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej na Froncie Zachodnim. Po ukończeniu kursu skierowany na kurs dowódców plutonów, a następnie wyższy kurs dowódców.

Po jego ukończeniu w maju 1922 roku został pomocnikiem dowódcy oddziału karabinów maszynowych w 71 pułku strzeleckim, następnie we wrześniu 1923 roku został dowódcą plutonu w 6 Mińskim kursie dowódców, od września 1924 roku pełni służbę w 110 pułku strzeleckim, gdzie jest kolejno dowódcą plutonu, pomocnikiem szefa szkoły pułkowej, pełniącym obowiązki szefa szkoły pułkowej, dowódcą kompanii i pełniącym obowiązki dowódcy batalionu.

W maju 1928 roku przechodzi do lotnictwa, odbywa praktykę jako pilot-obserwator w 16 eskadrze 8 Brygady Lotniczej, po czym we wrześniu zostaje skierowany do 3 wojskowej szkoły pilotów i obserwatorów im. Woroszyłowa w Orenburgu. Po jej ukończeniu we wrześniu 1929 został pilotem-obserwatorem w 55 ciężkiej eskadrze 3 Brygady Lotniczej, a w maju 1931 roku został pomocnikiem szefa sztabu tej eskadry. W listopadzie 1931 został szefem sztabu 38 samodzielnego oddziału lotniczego Leningradzkiego Okręgu Wojskowego. W sierpniu 1933 roku został szefem sztabu 2 lekkiej eskadry szturmowej 250 Brygady Lotniczej Moskiewskiego OW, w tym czasie odbył kurs pilotażu i zdobył uprawnienia pilota wojskowego. W listopadzie 1938 roku został szefem sztabu 29 pułku lotnictwa myśliwskiego w składzie sił powietrznych 2 Samodzielnej Armii, a w styczniu 1939 roku został dowódcą 168 rezerwowego pułku lotniczego w składzie 2 Samodzielnej Armii.

W chwili ataku Niemiec na ZSRR pozostawał na stanowisku dowódcy 168 rezerwowego pułku lotniczego, a w sierpniu 1941 został dowódcą 96 Mieszanej Dywizji Lotniczej w składzie Frontu Dalekowschodniego. W okresie od stycznia do kwietnia 1942 roku był słuchaczem wyższego kursu dowódczego w Czkałowskiej Wojskowej Szkole Pilotów w Czkałowie.

Po ukończeniu kursu w maju 1942 roku został zastępcą dowódcy 204 Dywizji Lotnictwa Bombowego 1 Armii Lotniczej w składzie Frontu Zachodniego, a w czerwcu 1942 roku został dowódcą 214 Dywizji Lotnictwa Szturmowego tej armii, wchodzącej w skład Frontu Zachodniego, a następnie Frontu Stalingradzkiego.

W kwietniu 1943 roku dywizja dowodzona przez niego zostaje przekazana do 4 Armii Lotniczej, która weszła w skład Frontu Północno-Kaukaskiego i wzięła udział w walkach obronnych na Kaukazie, a następnie operacjach noworosyjsko-tamańskiej i kerczeńsko-eltigeńskiej.

Od czerwca 1944 roku pełnił obowiązki dowódcy 1 Mieszanego Korpusu Lotniczego, będącego w rezerwie Naczelnego Dowództwa, a w lipcu 1944 roku ponownie został dowódcą 214 Dywizji Lotnictwa Szturmowego, którą włączono w skład 15 Armii Lotniczej 2 Frontu Nadbałtyckiego. Uczestniczyła ona w operacjach wojsk frontu w wyzwalaniu terytorium Estońskiej SRR (operacja nadbałtycka).

W kwietniu 1945 roku został dowódcą 8 Korpusu Lotnictwa Szturmowego wchodzącego w skład 8 Armii Lotniczej 4 Frontu Ukraińskiego, a następnie w maju 3 Mińskiego Korpusu Lotnictwa Szturmowego w składzie 2 Armii Lotniczej 1 Frontu Ukraińskiego. Dowodząc tymi korpusami wziął udział w operacjach tych frontów: operacji morawsko-ostrawskiej i praskiej.

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał nadal dowódcą 3 Mińskiego Korpusu Lotnictwa Szturmowego, który wszedł w skład Centralnej Grupy Wojsk. W maju 1946 roku został dowódcą 5 Armii Lotniczej wchodzącej w skład Odeskiego Okręgu Wojskowego, we wrześniu 1947 roku został dowódcą 2 Armii Lotniczej wchodzącej w skład Centralnej Grupy Wojsk. Następnie uczył się w Wyższej Akademii Wojskowej im. K.J. Woroszyłowa, którą ukończył w 1951 roku i od sierpnia 1951 roku pełnił obowiązki dowódcy 26 Armii Lotniczej Białoruskiego Okręgu Wojskowego. W czerwcu 1953 roku został dowódcą sił powietrznych Moskiewskiego OW i funkcję tę pełnił do lipca 1959 roku, kiedy został przeniesiony do rezerwy.

Po przeniesieniu do rezerwy mieszkał w Moskwie, gdzie zmarł. Pochowany został na cmentarzu Nowodziewiczym.

Awanse

  • generał major (Генерал-майор) (28.05.1943 – rozkaz nr 602)
  • generał porucznik (Генерал-лейтенант) (11.05.1949 – rozkaz nr 1880)
  • generał pułkownik (Генерал-полковник) (08.08.1955 – rozkaz nr 1449)

Odznaczenia

Przypisy

  1. Указ Президиума Верховного Совета
  2. Фронтовой приказ №: 84/н От: 13.04.1943 Южного фронта
  3. Фронтовой приказ №: 410/н z 09.11.1943 Северо-Кавказского фронта
  4. Указ Президиума Верховного Совета
  5. Указ Президиума Верховного Совета z 27.06.1945
  6. Указ Президиума Верховного Совета z 29.07.1944
  7. Фронтовой приказ №: 204/н z 22.06.1944, 4 Украинского фронта
  8. Фронтовой приказ №: 192/н z 26.07.1943 Северо-Кавказского фронта
  9. Акт z 13.12.1944

Bibliografia

  • Praca zbiorowa: Великая Отечественная: Комкоры. Военный биографический словарь. T. II. Moskwa: Кучково поле, 2006, s. 409-411. ISBN 5-901679-08-3. (ros.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się