| |
| Ban Bośni | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Elżbieta Serbska |
| Rodzeństwo | |
| Żona |
1. córka Meinhrda z Krainy |
| Dzieci |
syn (?) |
Stefan II Kotromanić (ur. ?, zm. 1353 r.) – ban Bośni od 1314 r. Syn Stefana Kotromanicia i Elżbiety, córki Stefana[1], króla Sremu. Miał dwoje dzieci: syna, zmarłego wkrótce po urodzeniu i córkę Elżbietę Bośniaczkę, królową węgierską (żona Ludwika Węgierskiego), natomiast jego wnuczką była Jadwiga Andegaweńska, królowa Polski[2]. Jego drugą żoną, matką Elżbiety, była córka księcia Kazimierza gniewkowskiego - Elżbieta. Być może jego córką była również Katarzyna, żona hrabiego Hermana I von Cilli.
Objął tron bośniacki w rok po śmierci swojego ojca Stefana I dzięki poparciu Mladena II Šubicia, który w latach 1312-1322 tytułował się "Panem (Banem) Całej Bośni" (łac. totius Bosniae dominus)[3].
Od początku swojego panowania dążył do zrzucenia zwierzchnictwa chorwackiego. Zaangażował się w konflikt węgiersko-chorwacki popierając króla Węgier Karola Roberta. Ten w 1322 r. zorganizował wyprawę przeciwko banom chorwackim, która zakończyła się klęska rodu Šuboticiów i oderwaniem od Chorwacji części ziem, w tym Bośni, która stała się lennem Węgier.
Stefan II wykorzystując formalną zależność od tego państwa dążył do wzmocnienia państwa, czemu służyć temu miało małżeństwo zawarte przez jego córkę Elżbietę z królem Węgier Ludwikiem[4].
Zmarł w 1353 r. i został pochowany w ufundowanym przez siebie kościele w Mile, koło Visoko.[5]
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
