Data i miejsce urodzenia |
2 lipca 1908 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 marca 1957 | |||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||
Klub | ||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Stefan Glon (ur. 2 lipca 1908 w Berlinie, zm. 10 marca 1957 w Żyrardowie[1]) – polski bokser, olimpijczyk.
Urodził się 2 lipca 1908 w Berlinie, jako syn Jana i Władysławy. Uprawianie boksu rozpoczął w 1922 w klubie Heros Berlin[2]. Po przyjeździe do Poznania został zawodnikiem Wielkopolskiego Klubu Bokserskiego. W latach 1925-1930 występował w barwach Warty Poznań, w 1930 w Legii Warszawa, następnie Warszawianki[3].
Był trzykrotnym mistrzem Polski: w wadze muszej w 1925 i w wadze koguciej w 1928 i 1929, a w 1931 został wicemistrzem w wadze koguciej. Czterokrotnie w latach 1928 – 1929 wystąpił w meczach reprezentacji Polski, wygrywając 3 walki i 1 przegrywając[3][1].
Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w 1928 w Amsterdamie, w wadze koguciej, ale odpadł w pierwszej walce[3].
Po zakończeniu kariery został trenerem. Zajmował się pracą organizacyjno szkoleniową w Warcie Poznań i Warszawiance. Był instruktorem sekcji bokserskiej. Po wojnie został trenerem sekcji w klubie Żyrardowianka Żyrardów[3].
Zmarł 10 marca 1957 w Żyrardowie[3]. Jego nazwisko często pisano jako Stefan Głon.
Został pochowany na Cmentarzu Parafii MP Pocieszenia w Żyrardowie (sektor M, rząd 10, miejsce 32).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.