| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Burmistrz |
Iwan Hrys | ||||
| Powierzchnia |
14,5 km² | ||||
| Wysokość |
360 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2020) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3238 | ||||
| Kod pocztowy |
82003 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
(UA) BC | ||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 49°26′28″N 23°00′29″E/49,441111 23,008056
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Stary Sambor dawniej Staremiasto (ukr. Старий Самбір, Staryj Sambir) – miasto na Ukrainie, stolica rejonu w obwodzie lwowskim Ukrainy nad Dniestrem, nieopodal granicy z Polską. 6531 mieszkańców (2020)[1], dla porównania w 2001 było ich 5603[2].
Miasto królewskie lokowane w 1425 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim[3].
Data powstania miejscowości nie jest pewna. Stary Sambor wzmiankowany jest po raz pierwszy w roku 1378 jako własność nadana Herburtom. Jednak informacje dotyczące tutejszej cerkwi pochodzą z 1303. Wiadomo także, iż Sambor, założony po zniszczeniu Starego Sambora, istniał w 1241. Z 1501 pochodzi pierwsza wzmianka o tutejszym kościele rzymskokatolickim. Prawa miejskie uzyskał Stary Sambor w roku 1553. Z 1554 pochodzą pierwsze wzmianki o Żydach osiedlających się w mieście[4]. W 1569 roku miasto uzyskało przywilej de non tolerandis Judaeis[5]. Dzielnica żydowska znalazła się na wschód od rynku. Zapewne w XVI wieku powstał nowy kościół. W 1668 powstał ratusz, który jest jednym z najstarszych na tym terenie. W XVIII wieku odbył się remont kościoła. Do 1772 województwo ruskie, ziemia przemyska.
Od rozbiorów Polski (1772) w składzie Królestwa Galicji i Lodomerii. Przypuszczalnie w XIX wieku powstał cmentarz żydowski, a pod koniec tego stulecia synagoga. W 1880 miasto liczyło 3482 mieszkańców, z czego 1399 grekokatolików, 704 rzymskich katolików, 1377 Żydów oraz 2 osoby innych wyznań. W 1881 kościół został zamknięty z powodu jego złego stanu technicznego. W 1890 powstał nowy kościół. Od roku 1905 przez miejscowość prowadziła linia kolejowa łączącą Użhorod z Samborem, powstał dworzec kolejowy.
W 1921 miasto liczyło 4314 mieszkańców, z czego 1534 to Żydzi. W okresie międzywojennym Stary Sambor był miastem powiatowym województwa lwowskiego w niepodległej Polsce, siedzibą urzędu skarbowego oraz innych urzędów i instytucji państwowych. W tym czasie starostą był Ludwik Smalawski. 1 kwietnia 1932 w związku z likwidacją powiatu starosamborskiego miasto włączono do powiatu samborskiego[6].
Po przegranej przez Polskę kampanii wrześniowej Stary Sambor znalazł się w części zajętej przez ZSRR. Od 4 grudnia 1939 znajdował się w składzie USRR, w obwodzie drohobyckim. Po ataku Niemiec na ZSRR miasto znalazło się pod okupacją niemiecką. Od 1 sierpnia 1941 na terenie powiatu Sambor Dystryktu Galicja w składzie Generalnego Gubernatorstwa. W sierpniu 1942 Niemcy wywieźli starosamborskich Żydów do obozu zagłady w Bełżcu.
Sambor stał się schronieniem dla tysięcy osób z okolicznych wiosek przed atakami OUN-UPA. Jednak w latach 1939 - 1945 nacjonaliści ukraińscy zamordowali w mieście lub na drogach do niego prowadzących 52 Polaków[7].
9 sierpnia 1944 miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie[8]. Po II wojnie światowej ponownie w składzie Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej – początkowo w obwodzie drohobyckim, później ponownie we lwowskim. Po uzyskaniu w 1991 niepodległości przez Ukrainę w jej składzie.
Rejon starosamborski należy do transgranicznego mikroregionu Dolina Wiaru.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
