W 1935 został członkiem korespondentem, a w 1945 – członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Umiejętności; od 1919 był współpracownikiem (od 1935 członkiem) Komisji Fizjograficznej PAU[8]; współzałożyciel i od 1952 członek Polskiej Akademii Nauk[1].
9 lipca 1946 został mianowany przez wojewodęwrocławskiego tymczasowym opiekunem zbiorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Podjął decyzję o oddaniu na potrzeby przyszłego Ossolineum budynku dawnego gimnazjum Św. Macieja użytkowanego przez Uniwersytet, zorganizował przyjęcie zbiorów lwowskich we Wrocławiu i odpowiednio je zabezpieczył.
W październiku 1946 zorganizował Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum we Wrocławiu, którego został prezesem Zarządu. Funkcję tę sprawował aż do zawieszenia działalności Towarzystwa w 1949. W 1949 jako członek Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju był delegatem Krajowej Rady Obrońców Pokoju na Kongres Obrońców Pokoju w Paryżu[11]. W listopadzie 1949 został członkiem Ogólnokrajowego Komitetu Obchodu 70-lecia urodzin Józefa Stalina[12].
W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego oraz został przewodniczącym Komitetu Przygotowawczego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[14].
1918–1924 – pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego;
1924–1939 – prof. Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (w latach 1936–1938 rektor), w czasie pierwszej okupacji sowieckiej (w latach 1939–1941) prof. Uniwersytetu im. I. Franki we Lwowie;
od 1941 w Krakowie – pracował jako rzeczoznawca przy Izbie Rolniczej;
1945–1969 – prof. Uniwersytetu Wrocławskiego;
1945–1952 – rektor Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu.
Od 1938 – był członkiem Klubów Demokratycznych, od 1939 Stronnictwa Demokratycznego. Należał do kierownictwa stronnictwa – w latach 1949–1969 członek Centralnego Komitetu, w latach 1949–1954 członek Komitetu Politycznego CK, w latach 1954–1969 członek Prezydium CK, 1946–1954 wiceprzewodniczący Rady Naczelnej SD, w latach 1954–1956 wiceprzewodniczący CK, a w latach 1956–1969 stał na czele partii jako przewodniczący CK. Od 1969 honorowy prezes SD;
W 2017 Instytut Pamięci Narodowej zamieścił nazwisko Kulczyńskiego na liście osób symbolizujących komunizm, wskazując na konieczność zmiany nazw ulic noszących jego imię[35]. Wywołało to sprzeciw ze strony wrocławskiego środowiska akademickiego, w tym Uniwersytetu Wrocławskiego[36].
↑Senat U. J. K. przyjął rezygnację rektora Kulczyńskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 5 z 9 stycznia 1938.
↑Małgorzata Kaczmar. Prof. Stanisław Kulczyński – buntownik z wyboru. „Gazeta Wrocławska”, 2 października 2009.brak numeru strony
↑Piotr Köhler: Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815–1952). Kraków 2002.brak strony w książce
↑Pogrzeb Stanisława Kulczyńskiego [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 159 (9755), 18 lipca 1975, s. 2.
↑ abWielka Encyklopedia PWN. Tom 15. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 175. ISBN 83-01-13794-0.
↑ abMaria Żmigrodzka, Hołd dla wybitnego polityka, naukowca, człowieka. Uroczyste wodowanie m/s „Stanisław Kulczyński”, „Kurier Polski”, nr 83 z 29 kwietnia 1987, s. 1–2. Matką chrzestną statku została Helena Chodkowska.
↑Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 1, Nr 170 z 20 lipca 1964.
↑M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58 („za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie (...), oświaty, nauki, kultury i sztuki”).
↑Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22 lipca 1959, s. 7.
↑M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 („za zasługi na polu pracy naukowej”).
↑Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 258 z 13 listopada 1937.
↑M.P. z 1947 r. nr 52, poz. 366 („za zasługi na polu działalności oświatowej i kulturalnej”).
↑M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 – Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. 0/126 – na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.
↑Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
↑Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 9, 20 września 1960, s. 1.
↑Order Odrodzenia dla G. Saragata. Odznaczenia włoskie dla przywódców polskich. „Dziennik Polski”. 246, s. 1, 16 października 1965.
↑Jubileuszowe medale leninowskie dla działaczy OKP, „Głos Słupski”, nr 276, 4 października 1970, s. 1.
↑Jacek Ślusarczyk, Ruch Obrońców Pokoju w latach 1948–1989, Instytut Studiów Politycznych PAN, 1996, s. 124.
↑Civitate Wratislaviensi Donatus. BIP miasta Wrocławia. [dostęp 2023-12-26].
↑MS Stanisław Kulczyński. polsteam.com. [dostęp 2020-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-19)].
↑Święto Stronnictwa w całym kraju, „Kurier Polski”, nr 89 z 7 maja 1984, s. 1–2.
↑ul. Kulczyńskiego Stanisława [online], ipn.gov.pl [dostęp 2020-07-26].
↑Uchwały Senatu – 2017 [online], bip.uni.wroc.pl [dostęp 2020-07-26].
Linki zewnętrzne
Magdalena Bajer – Kulczyńscy
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 maja 2018 r. – III SA/Wr 141/18 – Zakaz propagowania ustroju totalitarnego w nazewnictwie