Data i miejsce urodzenia |
2 sierpnia 1898 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
12 listopada 1984 |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Odznaczenia | |
Stanisław Baliński herbu Jastrzębiec (ur. 2 sierpnia 1898[1] w Warszawie, zm. 12 listopada 1984 w Londynie) – polski poeta, prozaik, eseista i dyplomata.
Był synem Ignacego h. Jastrzębiec (1862–1951) i Marii z Chomętowskich h. Lis (1868–1934) i bratem Antoniego Edwarda (1907–1990)[2], pracownika dyplomacji[1]. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim oraz teorię i kompozycję muzyki w Państwowym Konserwatorium Warszawskim. Studiował też prawo.
W 1920 został członkiem grupy poetyckiej „Skamander”. Od 1 grudnia 1922 rozpoczął pracę w MSZ. Pięć lat przebywał na placówce w Chinach, następnie w Brazylii i Persji. Odbył wiele podróży po Europie, Ameryce Południowej, Dalekim i Bliskim Wschodzie, oraz Afryce Północnej.
Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę w 1939 – przez Rumunię wyjechał do Paryża, a później do Wielkiej Brytanii. W latach 1939–1940 był pracownikiem Ministerstwa Informacji i Dokumentacji Rządu RP na uchodźstwie. W okresie 1940–1945 był pracownikiem polskiego MSZ w Londynie. Po objęciu funkcji ministra spraw zagranicznych przez Adama Tarnowskiego od 30 listopada 1944 do stycznia 1945 był chargé d’affaires przy emigracyjnym rządzie Czechosłowacji. Po wojnie pozostał na emigracji. W latach 50. XX w. współpracował z rozgłośniami Wolna Europa i Głos Ameryki. Od 1945 należał do angielskiego PEN Clubu.
W latach międzywojennych publikował m.in. w czasopismach „Skamander” i „Wiadomości Literackie”. W czasie II wojny światowej pisywał w takich tytułach jak „Wiadomości Polskie” (1940–1944), „Nowa Polska” (1942–1944), „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” (1944). Po wojnie był stałym felietonistą „Wiadomości” Mieczysława Grydzewskiego.
W 1976 podpisał list pisarzy polskich na obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)[3]. Był laureatem Nagrody Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w 1981[4].
Jego grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera T-2-2)[5].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.