 srebro rodzime – skupienie drutowe | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Ag |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2,5-3 |
| Przełam |
haczykowaty |
| Łupliwość |
nie wykazuje |
| Układ krystalograficzny |
regularny |
| Gęstość minerału |
9,6-12 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
srebrzystobiała, biała, szara, a wskutek utleniania czarna |
| Rysa |
srebrzystobiała, szara, błyszcząca |
| Połysk |
silny, metaliczny |
Srebro rodzime – rzadko spotykany minerał z gromady pierwiastków rodzimych, w skład którego wchodzi głównie metaliczne srebro.
Nazwa minerału pochodzi od greckiego określenia tego minerału – silbur, a także od łac. argentum = biały.
Rzadko tworzy kryształy izomorficzne o postaci sześcianu lub ośmiościanu. Przeważnie występuje w skupieniach ziarnistych, blaszkowatych, płytkowych, włóknistych, kłębiastych. Często tworzy duże bryły (samorodki), wypryśnięcia, naloty.
Jest izostrukturalne ze złotem i miedzią rodzimą, z którymi często tworzy naturalne stopy.
Zawiera niekiedy znaczne domieszki: rtęci (amalgamaty), złota (elektrum), bizmutu (chilenit), antymonu (animikit), arsenu (huntilith) oraz miedzi i platyny.
Występuje w utworach hydrotermalnych (zwłaszcza w żyłach kruszcowych) oraz sporadycznie w pegmatytach. Jako minerał wtórny tworzy się w strefie utleniania złóż kruszców miedzi, ołowiu i cynku.
Miejsca występowania: Boliwia – Potosí, Chile – Chanarcillo, Copiapó, Meksyk, Peru, Kanada, USA, RPA, Rosja, Australia, Norwegia, Czechy, Niemcy, Włochy, Hiszpania, Francja.
W Polsce spotykane jest w Górach Świętokrzyskich, Sudetach, Tatrach oraz na Dolnym Śląsku.
W 1477 w Niemczech znaleziono bryłę – samorodek srebra o wadze ok. 20 ton, w Chile – 1430 kg, w Arizonie – 1350 kg, w Norwegii – ok. 100 kg.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
