Miejsce artykulacji – nieruchomy narząd mowy, przy którym dochodzi do największego zbliżenia lub zwarcia w czasie artykulacji spółgłoski[1]. Sposób, miejsce i narząd artykulacji determinują ukształtowanie kanału głosowego i decydują o barwie dźwięku.
Według kryterium miejsca artykulacji wyróżnia się następujące typy[2]:
Niektóre z wymienionych miejsc artykulacji obejmuje pewien (mniejszy lub większy) odcinek, np. podniebienie twarde, zachodzi więc potrzeba dokładniejszego określania miejsca artykulacji. Używa się wówczas przedrostków przednio-, środkowo-, za- (odpowiednio pre-, medio-, post-) np.
Często terminu miejsce artykulacji używa się w szerszym pojęciu, które obejmuje także ruchomy narząd mowy. (Lista wyróżnianych grup spółgłosek ze względu na tak rozumiane miejsce artykulacji, zob. narząd artykulacji.)
W przypadku niektórych spółgłosek mamy do czynienia z podwójnym miejscem artykulacji, np. z artykulacją wargowo-tylnojęzykową. Istnieją też głoski z drugorzędnym miejscem artykulacji. Prócz głównego miejsca artykulacji spółgłoska może być wymawiana:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.