Informacje podstawowe | |
Postać izolowana |
ڛ |
---|---|
Postać początkowa |
ڛـ |
Postać środkowa |
ـڛـ |
Postać końcowa |
ـڛ |
Podstawowe pismo | |
Pochodzenie | |
Oparty na grafemie | |
Znak diakrytyczny | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
ڛ – litera rozszerzonego alfabetu arabskiego, powstała poprzez połączenie arabskiej litery س z trzema kropkami. Wykorzystywana była dawniej w językach: białoruskim, polskim, perskim i dialektach maghrebskich języka arabskiego.
W dialektach maghrebskich języka arabskiego litera ڛ oznaczała dźwięk [tʃ], tj. spółgłoskę zwarto-szczelinowa zadziąsłową bezdźwięczną[1].
W stworzonej w 1056 r. kopii Księgi lekarstw w języku perskim (کتاب الابنیه عن حقائق الادویه, Kitāb al-Abnīyat ʿan ḥaqāʾiq al-adwiya), jej autor Abu Mansur Muvaffak Harawi wykorzystał literę ڛ jako wariant rękopiśmienny س w celu odróżnienia jej od ش[2].
W XVI, XVII i XX wieku litera ڛ była wykorzystywana przez polskich Tatarów do zapisu dźwięku [sʲ] (palatalizowanej spółgłoski szczelinowej dziąsłowej bezdźwięcznej) w różnych rękopisach sporządzanych w języku polskim i białoruskim[3].
Postać: | izolowana | końcowa | środkowa | początkowa |
---|---|---|---|---|
Wygląd: |
ڛ | ـڛ | ـڛـ | ڛـ |
Znak | ڛ | |
---|---|---|
Nazwa w Unikodzie | Arabic Letter Seen With Three Dots Below | |
Kodowanie | dziesiętnie | szesnastkowo |
Unicode | 1691 | U+069B |
UTF-8 | 218 155 | da 9b |
Odwołania znakowe SGML | ڛ | ڛ |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.