Rok produkcji | |
---|---|
Data premiery |
6 października 1960 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
184 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Dalton Trumbo |
Główne role |
Kirk Douglas |
Muzyka | |
Zdjęcia |
Russell Metty |
Scenografia | |
Kostiumy |
Valles |
Montaż |
Robert Lawrence |
Produkcja |
Edward Lewis |
Wytwórnia |
Bryna Productions |
Dystrybucja | |
Budżet |
12 mln USD |
Nagrody | |
4 Oscary |
Spartakus (ang. Spartacus) – amerykański film historyczno-kostiumowy z 1960 roku w reżyserii Stanleya Kubricka. Ekranizacja powieści Howarda Fasta pod tym samym tytułem, opisującej przebieg największego w dziejach starożytnego Rzymu powstania gladiatorów i niewolników. Film nagrodzony czterema Oscarami.
Epicka opowieść o powstaniu niewolników w starożytnym Rzymie (73-71 p.n.e.), ukazana poprzez losy jego przywódcy – legendarnego Traka Spartakusa. Jako niewolnik skazany na pracę w kamieniołomach, atakując brutalnego strażnika zwraca na siebie uwagę rzymskiego właściciela szkoły gladiatorów, Lentulusa Batiatusa. Lanista wysyła go do swej posiadłości w Kapui, gdzie pod kierunkiem bezwzględnego Marcellusa trenuje wraz z innymi rozmaite metody walki. Tam zakochuje się również w usługującej im niewolnicy Varinii. Gdy wśród gladiatorów wybucha bunt, Spartakus staje na jego czele. Miejscowa rewolta wkrótce ogarnia całą Kampanię, a następnie inne obszary państwa Rzymian, przyciągając masy zbiegłych niewolników i ludności zależnej. Senat wysyła przeciw nim legiony, które zostają doszczętnie rozbite. Ale próby opuszczenia Italii przez zbuntowanych z pomocą cylicyjskich piratów kończą się niepowodzeniem wskutek ich zdrady. Tymczasem Rzym wysyła przeciw powstańcom potężne siły pod wodzą doświadczonego Marka Krassusa…
Do historii kina przeszła zwłaszcza scena po decydującej bitwie przegranej przez armię niewolników. Spartakus zostaje wprawdzie schwytany (w rzeczywistości najprawdopodobniej zginął), jednak Rzymianie, nie znając jego wyglądu, nie są w stanie go rozpoznać. Dlatego pojmanym niewolnikom proponują, że nie zostaną ukrzyżowani, jeśli tylko wskażą swego wodza. Kiedy w tej sytuacji Spartakus dobrowolnie chce się ujawnić, jego ocalali współtowarzysze też powstają ze słowami „Ja jestem Spartakusem!” – tym samym wybierając okrutną śmierć zamiast zdrady.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.