Spółgłoska nosowa podniebienna
Numer IPA 118
ɲ
Jednostka znakowa

ɲ

Unikod

U+0272

UTF-8 (hex)

c9 b2

Inne systemy
X-SAMPA J
Kirshenbaum n^
IPA Braille↗
.....
Przykład
informacje • pomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska nosowa podniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ɲ].

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ɲ]:

  • modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
  • Mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamę ustną, podniebienie miękkie jest opuszczone i powietrze uchodzi przez nos – jest to spółgłoska nosowa
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – jest to spółgłoska środkowa
  • tylna część języka dotyka podniebienia twardego – jest to spółgłoska podniebienna
  • wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Warianty

Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:

  • przewężenie w gardle, mowa wtedy o spółgłosce faryngalizowanej: [ɲˤ]
  • wzniesienie tylnej części grzbietu języka w kierunku podniebienia tylnego, mowa wtedy o spółgłosce welaryzowanej: [ɲˠ]
  • zaokrąglenie warg, mowa wtedy o labializowanej spółgłosce [ɲʷ]

Między innymi w języku polskim występuje właściwie spółgłoska nosowa środkowojęzykowo-podniebienna.

Przykłady

Pisownia


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się