 |
Ten artykuł od 2015-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Sophia de Mello Breyner Andresen (ur. 6 listopada 1919 w Porto, zm. 2 lipca 2004 w Lizbonie) – portugalska pisarka. Była pierwszą autorką portugalską, która otrzymała w 1999 najbardziej cenioną nagrodę w dziedzinie literatury portugalskojęzycznej – o Prémio Camões.
Sophia de Mello była pochodzenia duńskiego od strony ojca. Jej dziadek, Jan Henrik Andersen, przypłynął do Porto w roku 1885 i tam na stałe się osiedlił. Rodzice Sophii de Mello wychowywali ją według konserwatywnej tradycji chrześcijańskiej. Jej edukacja przebiegała w warunkach uprzywilejowanych jeśli chodzi o środowisko kulturowe i artystyczne, co miało duży wpływ na późniejszą twórczość pisarki. W latach 1936-39 uczęszczała na studia z zakresu filologii klasycznej na Uniwersytecie w Lizbonie, jednak studiów nie ukończyła. Stała się postacią szeroko rozpoznawalną ze względu na swoją liberalną postawę polityczną. Popierała ruch monarchistyczny i przeciwstawiała się reżimowi Salazara. W 1946 roku wyszła za mąż za dziennikarza, polityka i adwokata Francisco Sousę Tavaresa, z którym miała pięcioro dzieci. W latach pięćdziesiątych uczestniczyła wraz ze swoim mężem w interwencjach przeciwko reżimowi panującemu wówczas w Portugalii. Była współzałożycielką Narodowej Komisji ds. Pomocy Więźniom Politycznym
Zasady katolickie, mocno zakorzenione w jej hierarchii wartości, uwarunkowały w dużym stopniu tematykę jej dzieł, w których motywami przewodnimi są: poszukiwanie sprawiedliwości, perfekcji, śmierć, próba zdefiniowania moralności i sensu życia. Inne tematy, na których koncentruje się autorka, to m.in. morze, wspomnienia z dzieciństwa, dom, starożytność. Poza szeroką twórczością poetycką, wyróżniała się także literaturą dziecięcą i tłumaczeniami, m.in. Dante Alighieri i Shakespeare’a. Otrzymała łącznie 18 nagród za twórczość literacką.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.